4492 resultaten.
Een Bron
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 836 Tussen rotsen en een dal verstopt zich een Bron,
Die in een schuimende sjaal aangekleed is.
Zoals een lief hondenjong is zij vrolijk, zij stroomt
Via geheimzinnige bergkloven in hun duisternis.
Lang geleden heeft zij haar begin verlaten
En de mist overschaduwt het eind.…
De Bron
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 462 toegeëigend, die van de vogels waren
eens in het begin, was het water van de vissen
ook daar grepen we in, en zonder compromissen
de bomen in het bos, we hebben ze vermoord
het evenwicht van groen en blauw, gaandeweg verstoord
op alles wat ons te pas komt, leggen we beslag
en niemand vraagt, wat wel of wat niet mag
soms zwijgt de mens, en zoekt de bron…
bronsgieten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 346 ingesmeerd met was
een ademend vlies
je bent ingesponnen met ijzerdraad
daarrond stolt een mal in een kist
een mantel van gips en zand
die in gave brokken uiteenvalt
tot je in de ronde oven past
in een kuil van waterdicht beton
weeg en smelt ik jou
een kraan op rupsbanden
mikt de haken in de ogen
en tilt de kroes uit de oven
het kokend brons…
bron
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 326 en nog steeds
begreep ik niet
wat zij bedoelde
zoals zij
het water keerde
liep de zee recht omhoog
vielen torens
deinden paarse stranden
keerde zij
het binnenste naar buiten
aan een koord
trok zij hun oevers
om mij heen
en opeens
was daar die bron
het allerdiepste vinden
heel even
maar zo eenvoudig
glinsterend
in mijn eigen…
Van brons
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 411 Met een hart van brons
luiden klokken om ter schoonst
alle weer en wind…
toen je nog jong was
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 118 wat nu nog doolhof is
voert naar ik vurig hoop
tenslotte naar jouw bron
want alles wat nog buitenkant
of overwonnen slechts bevochten
meeslepend of mislukt
als tweede huid nog bij je hoort
ja, dat zou je dan achterlaten
om weer te keren naar je dromen
de passies van weleer
toen je nog jong was en zo onervaren
weer naar die bron
waaruit…
Hoe het begon
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 217 Toen besefte ik pas
hoe het begon:
het ontwaken
van vader en zoon
en de ijle schreeuw
boven de daken
kwamen
uit dezelfde bron
die er altijd al was…
bron
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 495 gestaag sijpelt pijn
door alle laagjes huid en
verschroeit mijn dromen…
Mijn Bron
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Nog voor ik het kan spellen
stromen mijn woorden op papier
in een opwelling
van soms zo maar even
zoals een melodie
die de tonen
op de gevoelige snaar doen beven
zo volg ik mijn bron
de rest is mij om ’t even
omdat ik de poezie min
mijn hele hart klopt er in…
Roerloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 nog staat ze huiverend
in haar bronzen blootje
wachtend op ritselgroen
van omringende bomen
een zilveren baan van licht
spoelt rondom haar voeten
die koud zijn
na de lange winter
de stilte spreekt haar naam
zij luistert roerloos…
Vrede op aarde?
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 3.187 Het zou zo mooi kunnen zijn
maar is het niet
decembermaand vol vrede
maar in mijn hart is het dat niet
het zou zo mooi geweest kunnen zijn
maar het enige wat ik voel
is diep verdriet, een zielepijn
die ik niet verwoorden kan
decembermaand vrede op aarde
mijn geliefde vriend is niet meer
hij stierf geheel onverwacht
mijn vriendin ligt op sterven…
Protest
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.273 zij hadden geen idee,
jij was zo stoer
dat altijd de dood lag op de loer
het eerbetoon op je laatste dag, liefste mijn
was een bron voor veel venijn
vergeten het gevaar
voor je leven
waarmee je bereid was
hen hun veiligheid te geven…
Ultiem geluk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 579 Zoals mijn ouders leefden
Zou ik nooit willen
40 jaar lang een vechtgenoot
Na een jaar zou ik al gillen
Ik ga nog liever eerder dood
Ik wil gelukkig zijn
Veel warmte krijgen
En waardering op zijn tijd
Ik wil geen zielepijn
Of constant hoeven dreigen
Om na jaren om te zien in spijt
Ik wil verliefdheid
Van iemand houden
En wat passie, telkens…
Vermist
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 531 Ondanks veel tegenspoed, samen toch weer moed
't Verzachtte leed en zielepijn, zo was het goed.
Je stemmetje fluistert in mijn hart: kom naar me toe
Kalm aan, Jan, je weet dat ik dat doe!
Gedetineerd of erger, mijn vriend blijf je, ook na dit aardse leven
Ik ben onderweg, al moest ik er mijn leven voor geven!…
Trauma
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 4.925 Omgeven door zalige warmte
Genietend in een veilig cocon
Hoor je gedempte geluiden
Buiten die zachte, vochtige bron
Ineens is er gestage druk
Verharden zich de weke wanden
Langzaam word je weggeleid
Van wat jou lang zo teder omspande
Een ruimte die te nauw is
Perst je lichaam pijnlijk samen
Weg is het ontspannen gevoel
Waar angst en schrik…
DE BRON
gedicht
3.0 met 37 stemmen 8.996 wild en krachtig
stormde ’t machtig
woeste water naar omlaag
kolkend, klotsend
beukend, botsend
schuimend op de keienlaag
stuwend, sleurend
zwart verkleurend
in een helse razernij
oorverdovend
niets belovend
lokte ’t woeste water mij
tergend glad
’t zwoegend pad
naar de oorsprong van de bron
zwetend, vloekend
doelloos zoekend…
bron
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 507 Gezicht in de zon,
uitkijkend over een bron,
omsluierd door gewelven
van steen
grijnst hij om zich geen.
Zijn ogen nors
Zijn neus glimt
Zijn wangen fors
Zijn mond wijd open
alsof hij alles
in zijn geheugen prent.
Hij aarzelt niet
en braakt liters water,
terwijl iedereen het ziet
spuit hij onverminderd voort,
de sater.…
De bron
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 865 In mij
is een warme bron
het borrelt en het bruist
't Is mijn ouderlijk huis
waar dit begon
In mij
is een heerlijk licht
het werd in mijn jeugd ontstoken
Er was geen rijkdom
maar warmte
op mijn ziel gericht
In mij
zijn klaterende beken
de oorsprong ligt
bij mijn zorgende ouders
Zij zijn mijn rots
in de branding
gebleken
In…
Een bron
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.311 Ik zag een bron
haar schoonheid tonen
zo dikwijls
als ik er bleef staan
en stil
zag ik haar waterstromen
uit diepe gronden
opwaarts gaan.
Ik zag een bron
haar schoonheid tonen
in wat een
liefd'rijk harte biedt,
aan zegeningen
die er wonen
en offers
die een enk'ling ziet.…
bron
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 689 het vergezicht was niet slechts voor mijn ogen
een regen boog zich vloeiend voor de zon
de spreeuwen lintten sluiers langs de hemel
en zweefden zoals ik geen leven kon
de wolken dreven weg in paarse tinten
en achter hen azuurde firmament
de hemelwind verlichtte avonduren
en stilden dichters eeuwig dit moment…
Bron
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 298 Prachtige vrouw,
je ogen zijn donker.
´s-Avonds,
wanneer je in de verte staart
lijken ze op diepe bronnen
waaruit op mysterieuze wijze
de nacht
over akkers, wouden en steden vloeit,
de aarde bedekkend
met een zee van duisternis.
Zó donker zijn je ogen,
mijn licht.…
de bron
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 397 verborgen ergens hogerop
ligt de bron
water vult een greppel
't is niet meer
toch, een dam kan de stroom niet stoppen
stil stijgend
tot die overloopt
het gaat verder
greppel, sloot, beek, rivier
en weer even onzichtbaar als het begon,
eindigend in zee
of..
is dat de bron?…
De bron
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 1.634 Bron: ( Pama )
Bundel " Kwalen van de tong "…
De Bron
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 205 Waar ze steeds zoekende zijn naar
“De bron” waar alles eens begon.…
bron
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 166 met zee als oorsprong
beroer ik mij als een vis
in eeuwig water…
Bron
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Van opkomst tot ondergang
schoonheid in het licht gebracht
van groene velden
kleurrijk bos
en schouwspel om te genieten
verlicht het pad waarop wij gaan
de gehele dageraad
vanaf het moment
dat je rijst boven de kim
tot je ’s avonds ons verlaat.…
de bron
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 op weg in het tijdloze
licht op afstand
geluid als richting
warmte als bron
kan alleen de geest
zich verplaatsen
onmeetbare trilling
in het oneidige
voorbij het einde
licht,eeuwigheid
ligt de bron
van ons zijn
schaduw is een
zeldzaamheid
weten overbodig…
De bron
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 193 Als ik dichter groei
naar het licht, naar God,
naar ons aller liefdesbron
weet ik
dat ik alles in mijn leven deed
wat ik maar kon.…
Bron
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 En zo springen we van
kamer naar kamer
We verliezen het spoor
de geur, het kloppen
van ruisend bloed in ons hart
de kleur
van waar we werkelijk waren
wie we werkelijk voelden
in wie we onze cellen klonken
de klank ook
het luisterend genieten
van hoe we ons overgaven
werden wie we waren…
De Bron
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 94 De bron van de overlevingskans voor mensen
Water, is nodig....zoveel we maar wensen.…