Alle inzendingen over veilig OR rust

Waar zijn de mensen nu nog veilig Waar is het land van veiligheid Waar wordt niet geschopt geslagen Waar is geen sprake van haat en nijd Waar wordt niet gescholden Waar niet geketterd en gevloekt Waar moet je zijn, te zorgen dat Een kind nog gewoon opgroeit? Is dit nu Voltooid Verleden Tijd?…

Nu nog veilig in mijn schoot Geborgen in mijn diepe duisternis Broos en teer aanhankelijk leven Groei maar voort in je donkere bestaan Nu nog biedt mijn buik bescherming Nu nog warmte, nu nog veiligheid Straks geboren...harde koude wereld Straks gevaren om je heen Geniet nu van de warme golven De trilling van mijn stem Het kloppen van mijn…

Weer kregen een paar conducteurs te maken Met onverwacht en zinloos groepsgeweld, Vandaar dat personeel wordt aangesteld Om de stations en treinen te bewaken. Maar wie beschermt vervolgens die bewakers Straks tegen agressieve stennismakers?…

Veilig is leven wanneer binden je niet heilig is. Armen om je heen liefde voelen kus. Pijn die niet komt als samen zijn niet je ding is. Verdriet uit eenzaamheid veiliger dan uit liefdesverdriet.…

Nu heb ik van een ambtenaar gehoord: “Een stoplicht staat er en de wereld borden, U kunt hier veilig doodgereden worden.”…

Ik hoor weleens dat ze hier auto's kraken Of lees van inbraakgolven in de krant Dan denk ik toch: Wat is dit voor een land? En: Zou ook ik me zorgen moeten maken? Maar kijk ik om me heen, dan schud ik nee; Ach, namen ze die rommel maar eens mee…

Jij stuurde, ik was veilig.…

Bij jou zijn al mijn eigenaardigheden mijn geheimen veilig en in vertrouwen jij staat al op een voetstuk al bijna heilig zoals ik van jou zal houden zo ik kan.…

Kikkergekwaak klinkt dapper in de zoele nacht: vér van die eenden!…

Voel je je veilig dan is dat voor jou heilig door de Geest van Hem.…

nog voor de nacht valt en zich als een slapend dier onder de grond begraaft ontsteek ik de haard je kan hier schuilen of huilen of wat dan ook geen vragen die als antwoorden een eigen leven leiden met verzegelde lippen zal ik naar je kijken mijn ogen zullen niet spreken mijn handen vrezen ieder stemgeluid voel je hier veilig ik stippel…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

Ik voel mij veilig bij U mijn God Voor U wil ik een loflied zingen U blijft mij met liefde omringen En bent steeds begaan met mijn lot. Bij U ben ik veilig en geborgen U bent mijn toevluchtsoord Ik vertrouw op Uw woord En wil U loven, iedere morgen.…

Achter de eerste horizon In de baarmoeder Van alle tijd Waar het donker Diepte geeft en rust - Heerst een intens gevoel Van veiligheid zonder angst en nijd Bestaan geen gemiste kansen En ontbreekt ook de spijt Niebert, 28 juni 2012…

In jouw armen in jouw geborgenheid, mag ik, kan ik eindelijk thuiskomen in rust en stilte, vrede en veiligheid en menselijke warmte terwijl de winden om ons heen waaien zullen wij niet meer draaien om de liefde die speelt, voelt tussen ons in, zoals ze is bedoeld.…

Ik droomde dat ik rustte op de maan. M’n armen omhelsden de bol van licht. Kijkend naar omlaag zag ik mezelf, liggend in het water als een zeemeermin. En even leek het alsof jij het was waarmee ik me omringde. Je had me omgeven met blauw en het was veilig, warm en goed.…

poëet bied met een lint van lettergrepen de herinnering aan een veilige haven dicht een plek waar het verdriet kan rusten al vindt de striemende echo steeds de weg terug schrijf met trommelstokken roer je ben erbij sta ernaast vertel zonder te breken…

geen parachute bij mijn ticket hoewel leven onbetaalbaar is…

Als kind droomde ik van een eiland afgebakend en klein ooit zou dat mijn wereld zijn mijn eigen creatie warm en veilig zelf gekozen isolatie mijn eigen ik...heilig Na jaren van dwalen ben ik weer aanbeland bij mijn innerlijk kind terug op mijn eiland wetende dat ik hier mijn rust wel vind…

Echte huiselijk rust is als een mooie kust om veilig aan te landen even niets om handen het vuur dat je blust het kind dat je sust de vrouw die je geloofd het minnen steeds beloofd dus op 't werk al snel wegdromen van 't straks (h)eerlijk thuiskomen…

Glijdend door de lucht Observerend, hoog naar beneden Een veldmuis in het koren Aanvallend zonder te horen Weer een succesvolle duik Weliswaar instinct Des al niet te min Wederom een gevulde buik Hoog in een boom Het overzicht terug Veilig en tot rust Vogelvrij, voor jou een must!…

Ik liep averij op terwijl ik dacht in veilige haven te zijn Woorden met orkaankracht dringen door mijn wanden Als woeste wind komt de haat binnen De utopie verloren Het zuigt mij de kolkende massa van verbetenheid in Geen rust of hogerwal Ik koers door onbekende werveling Zoekend naar een thuishaven…

Een duif komt aan gevlogen en zet zich neer op de fontein hij kijkt om zich heen of hij veilig kan zijn. Hij smacht naar water om zich te wassen. Ik zie hem in het water plassen. Het is een lieve lust Hij gunt zich geen rust. Drinkt nog wat na En denkt, ik ga! vliegt weer heen en laat mij weer alleen...…

zag je hand die zwaaide zoals een vogel draaide voordat hij dook snel opklom naar de hemel en in een verre horizon vervloog maar je vingers wenkten kon je nog eenmaal liefde schenken oplichtend afscheid in de avondzon geen vlucht maar rust zij keren morgen veilig terug…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…