773 resultaten.
nix meer?
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 3.727 als je geniet van de sprookjes
van films als Potter en Ring
als je een nacht op de heide
dicht bij een veen hebt gezien
zou er dan echt niet veel meer zijn
dan wat we horen en zien
dan wat we voelen en ruiken
geloof je dat dan misschien?…
Herfstbruingeur
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 449 Kinderfantasie bespelend... elfenbankjes
Etend eekhoorntjesbrood met eikeltjes thee
Kabouterstoeltjes rood en witgestipt van kleur
Natgeknakt rietgras, randend het heide ven
Sompig.... schaterlach kwakend kikkerlol,
Slisssss glijdend grijsgeruit addervel
Plekken vol... dove, brand en gewone netel
Ik wil hier blijven, nooit meer weg
Ik hoor hier…
moeras
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.302 natuurlijk ben ik bang
voor schaduw achter bomen
het zuchten van de wind
de geur van het moeras
ik ben hier al te lang
alleen met sombere dromen
waar ik ook als kind
voortdurend bang voor was
natuurlijk heb ik angst
voor wat er nog moet komen
en wat ik hier nog vind
of nooit vinden zal
maar wellicht ben ik het bangst
voor tranen die…
moeras
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 405 schemergebieden
ondergedompelde angst
verborgen gevaar…
moeras
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 147 klotsen
mijn golven kabbelen steeds voort
plots geeft een vierkant blok
een wending in mijn lijn
vele ronde palen trekken mijn
prikkels naar de einder toe
de vliet, het riet, de draad
omringen mijn drassige gedachte
wilgen dragen aan de horizon
mijn nog niet geknotte takken
alle artefacten geven aan
dat ik op eigen kracht
uit dit moeras…
Herdersuurtje (Moet gezongen worden)
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 222 Op de grote, stille heide
zwierf de herder eenzaam rond,
tot er eensklaps aan z'n zijde
nog een tweede herder stond.
't Ging als bij een enorme bliksemschicht:
het was liefde op allereerst gezicht.
De zon scheen op de heide.
De zon scheen op de heide,
de hei-eide.…
Ven-nevelingen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 De nevel dempt alle geluiden,
het wordt kil in het ven,
nog even en de klok gaat luiden,
dan wordt het stil in het ven
Nog even en de zon gaat dempen,
duisternis in het ven,
ik begin te lopen,
snel weg van hier,
van wie ik ben.…
Rappaparen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.037 Met mijn knalrode lantaarn
trok ik stoer door het moeras
op zoek naar rappaparen
diep verscholen in het gras
De maan stond bleek en afgerond
toen het hard begon te waaien
mijn lantaarn viel -in een keer stond
het moeras in lichterlaaie
Rappaparen, rappaparen
zoek ze niet in het moeras
en zeker niet met een lantaarn
want rappaparen zijn…
Aap uit het moeras
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 107 ik ben slechts een aap
uit het moeras
die ooit een
dijkenbouwer was…
De kranen
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.184 Over heiden, over venen,
drijvend in de hoge lucht,
Door de avondgloed beschenen,
trekt de wilde kranenvlucht.
Uit het koude Noord verdreven,
reppen ‘t machtig vleuglenpaar,
Wenden zij naar ‘t Zuid de steven,
Zweven over, schaar bij schaar.…
Lied van goud
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 97 sjofar bij de tempel
Hier wordt Gods woord vervuld
Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts
Richting de Dode Zee
Langs Jericho daar in de verte
Dalen we af daarheen
Jeruzalem, oh stad van goud
De stad die God herstelt en bouwt
Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten
Jij bent van mij
Yerushalayim shel zahav
Veshel nechoshet veshel or…
Gebroken sperziebonen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 161 De glimlach die je
Door het leven heeft
Gedragen, ogen vol liefde
Voor hen die jullie samen kregen,
Is opgegaan in de eeuwigheid -
Sperziebonen uit eigen tuin,
In liefde verbouwd,
In dankbaarheid geplukt,
Liggen door jou gebroken
Op schoot, je ogen gebroken
Zonder dat je er erg in had…
't Is lang geleden
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.560 'k Hoor ruisen ons moeras - zo noemden wij 't,
Mijn vriend en ik - vol angstig rits'lend riet,
Met, soms, een zichtbaar wieg'lende karkiet
Er om eerst bos, dan heiden, vlak en wijd.
Wij stookten vuurtjes, veilig, niemand ziet
De blauwe rook. Over ons, dreigend, glijdt
Kraaiengeroep, vreemd, wild, door de eenzaamheid. -
Leeft hij nog?…
Drenthe in het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 375 en moeras trokken?…
L'importance
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 931 La fille Flavie s'endormait
plus tard en attendant l'aurore
d'or. Quelques jours après
le facteur local la livrait les fleurs
les plus passionantes de la ville:
un bouquet de mille tulipes roses,
rousses et rouges avec une carte
neuve d'importance d'Antoine:
"Ma réponse, c'est ta lettre douce,
je t'aime."…
Gouden sprint
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 207 priemende dolk in je hartstreek
Op de terugweg naar Londen bleef je
kordaat en gecontroleerd je koers gaan
terwijl je samen met een doordauwrussin
en een aanhaakengelse de kopgroep vormde
De Big Ben hamerde in je sportzetel
en queen Elizabeth knielde voor haar bed
tijdens haar middagdutje
moge de beste winnen
no mather if she is English or…
Goodbye Frank
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 58 liefst
Verdringen wij
Wijnaldum Memphis Malen
De Pay De Roon De Ligt
De Boer De Jong De Vrij
Oranje's roemloos falen
Ongekende averij
Er viel geen winst te halen
Opnieuw waren de Tsjechen
Veel stugger en veel slimmer
Veel snuggerder en beter
Maar hadden door roodLigt
Ietsje meer geluk dan wij
So goodbye Frank
Good luck in China
Or…
Donker
hartenkreet
2.0 met 30 stemmen 2.122 Het is donker, pikdonker,
nat, vies, lelijk,
een moeras, onkruid.
Hij is boos.
Ik weet niet waarom.
Wat heb ik gedaan.
Hij blijft doorgaan.
Stop.
Het is donker, pikdonker,
nat, vies, lelijk,
een moeras, onkruid.…
tweeparig
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 boven het zwarte ven dansen
twee paar libellen in 't rond
met haakse vlucht, omarmd
door stil, roestig veen
zometeen zal het lijken of
dit nooit bestond
ze dollen nog wat doelloos
en gaan weer heen…
Bankje in de heide
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 86 Bankje in de heide
Door nevels gevernist
Sferen in het grijze
Waar het uitzicht is weggegrist
Bankje in de heide
Het leven is er stil
Men laat er Schotse Hooglanders weiden
Herten die er bronstig strijden
Bankje in de heide
Landschap van eindeloze tijden
Hertenbronst die er jaarlijks afspeelt
Dit uitzicht voor menig herten-voyeur nooit…
Een Lied (1916)
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.376 Een vrouw die, een heideheuvel afdalend, kleine, paarse
heidebloemen strooit over het hoofd van de welbeminde
en lacht, zó zijt gij tot mij gekomen
zomerlik reëel, sterke
ziel van buiten, geworden tot mijn ziel;
kracht, die weer buitenwaarts gaat.…
Bloeiende hei
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.898 Nu is de heide blij getint
Met paarse bloemenkleur
Nu is de zoete heidewind
Vol zoete honinggeur
Nu gonst de aarde van 't gebrom
Der bijen wijd en zijd
Nu is de hoge lucht alom
Een blauwe zaligheid
Maar als de heide schoonste wordt
Dan komt de winter aan
Want bloemenschoon duurt maar kort
En vreugd is gauw gedaan
En 'k zou mijn leven…
Mijn heide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 221 Als de zon schijnt
over mijn mooie hei
Komen gedachten in mij
en verdwaal ik
in stilte en rust
Geniet van het een zijn
met de natuur
Vergeet ik elk uur
en hoop dat ik niet verdwaal
of de weg kwijt raak
Maar kom altijd op het juiste pad…
Genietmoment
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 88 Op een zomerdag
heide staat in volle bloei
de wereld kleurt paars…
heide
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 269 avondwandeling
door allerlei tinten paars,
samen slenteren…
heide
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 667 schapen blaten zacht
witte wolken in het blauw
de heide glooit paars…
de heide
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 322 op de heide, zo nabij
een schrale boom
kijk ik omhoog
en zie in schuivende witte lagen
van een zacht blauw decor
roepende vleugels
om aandacht vragen
ik zwaai gewillig
ze weten dat ik ze hoor
hier op nog onbegraasd gras
staat mijn wereld stil
dit is wat ik wil
toeven op een luchtig kompas
omringd door een zee
van ademend gewas
zo sprietig…
De heide
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 568 De heide blakert onder 't zonlicht
en kleurt de horizon met paars dat
als een ruwgewolde deken
een vreugde is voor wie in kou en
zuchten ademhaalt. Ze bloeit en schittert
en lokt bijen ver van hier om
't zoet van honing te vergaren
nog eer de winter komt en alles weer
in stilte toedekt, grijs en grauw.…
Heide
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Heide
Rood bruine huid van
Moeder Aarde
Stekelig zacht
Nodigt uit
tot rust
tot liggen
tot koesteren
tot gestreeld worden
Diep oerverlangen
Nooit voldoende
tot de dood
tot ik het mezelf geef
Tot ik het jou vraag
te geven aan mij
Zo
ik aan mezelf
In verbinding te zijn
met mij
met jou
Nu hier
Dan daar
op jouw heide…
De heide
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 211 De heide blakert onder 't zonlicht
en kleurt de horizon met paars dat
als een ruwgewolde deken
een vreugde is voor wie in kou en
zuchten ademhaalt. Ze bloeit en schittert
en lokt bijen ver van hier om
't zoet van honing te vergaren
nog eer de winter komt en alles weer
in stilte toedekt, grijs en grauw.…