Alle inzendingen over verborgen OR angst

. -------------------------------------------- Neem, in volgorde, de eerste letter van elk woord en het verborgene komt te voorschijn. (boodschap van de auteur)…

zijn het de woorden die het vertellen of de gebaren wie zal het zeggen het luistert niet of nauw verborgen achter lakens als gordijnen nog niet ontdekt in duister verscholen wordt het licht of nooit wie zal het zeggen wie zal ze zeggen de woorden…

Verleden schaduw ogen zonder licht verborgen horizon het nu raakt uit zicht. Dichte mist wijkt liefde creëert zacht pijn neemt afscheid genieten is kracht.…

mezelf verborgen zomaar ergens in de morgen dus geen zorgen ik ben nergens goedemorgen…

Waar de goden nimmer stierven in verhalen van de schrijnen van Dilmoen - een zon die onderging in wijndonkere zee zo zijn we zelf ons niet meer misschien een ander mens geworden in camee een zucht herinnering een hoorn die verging Ik droomde weg in overvloed zou er een witte kroon nog vangen ooit geweest van de Verborgene die in godskastelen…

Soms schrik ik dat ik kan haten Gedachten kronkels mij niet verlaten Dan weet ik weer diep in mijn hart Huist de herinnering aan pijn en smart Gevoelens blijven soms ver verborgen Maar laaien weer op vandaag of morgen Soms schrik ik van wat er dan gebeurt Het verdriet van toen me weer openscheurt…

begroet door het roze ochtendgloren rekken wolken zich uit als de krant zich opengevouwen aandient om het gedrukte nieuws te openbaren het regent letters vol ongeloof en afschuw over hoe onveilig de wereld is heel ver weg maar ook dichtbij zijn onzichtbare grenzen overschreden blijft de pijn voor nu verborgen daar het brein dit nog…

Verborgen in de schaduw van mijn hart, ligt een scherfje ongerepte liefde. Roerloos zal het daar blijven liggen, totdat jouw aanraking het verplaatsen gaat. Omsloten door een laagje roest, liggen in de kern van mijn hart, de resten van een verloren liefde, die alleen jíj nog weer opbloeien laat.…

Onuitgesproken woorden vol boosheid en verdriet waar blijft die grote bevrijding want vergeten kan ik het niet…

Ik heb het vaak lang geheim weten te houden: het leven in mij dat, mijns inziens verborgen diende te blijven. Totdat ik jou tegen kwam met jouw gevoel van acceptatie, waardoor ik me niet meer hoefde te verbergen, en dit kon ombuigen, deze kracht naar stralen, schijnen: mijn ster mag ook aan de hemel staan.…

Verborgen hield je je voor zon voor regen, harde wind .............m'n kind Verborgen voor me al die keren Ik herkende je aan je kleur, je patroon de blos op je wangen Ook je bewegingen waren me verre van vreemd Ik legde m'n oor te luisteren aan je gezangen M'n kind het fladderen zal je........ niet verleren.…

herkennen, onvermoeibare driften naar een ander ontwaken als haviken die speuren boven een gevoelsland, hun thermiek als hoofdmiddel creëren, soms in de waan van tegenspraak waar de moleculen van minuten zichtbaar worden op de trappen van de snel stromende tijdsrivier in deze omloopbaan die we willen houden ontstaat al het nog verborgene…

De sneeuw heeft m'n automobiel die nacht verborgen Kleur,vorm die galante lijn 't zou zo 'mijn blik' kunnen zijn Die ik... elke nacht op straat -moederziel- alleen achterlaat.…

het blije meisje dat in mijn spiegel woonde zit diep vanbinnen…

In de schaduwen van de overspannen geest wacht angst zijn beurt af   …

waar nooit aflatende pijn reeds al jouw dromen beheerst weet jij mij steeds te raken door jouw glimlach heen maar nooit geheel verdwenen die licht verborgen angst tastbaar in jouw wezen verhul jij dat gevoel maar ik merk in die ogen door die ene lach heen jouw verholen wens dat die pijn verdween…

ik wil me niet opsluiten niet achter nacht waar schaduw heerst en donker lacht toch wacht ik hier het hoofd gebogen in de luister van de stilte op een verlossend woord geen wind die stem verwacht op de kleine ik die alleen zijn angsten telt niet op de klok die zich verborgen houdt niet op het wezen dat naar muren klauwt onzichtbaar…

Zoeken is de moeite waard om angsten te verdringen verborgen achter dingen al zijn ze klein, dromen van wat nog zal komen, om over grenzen heen te zien…

Ik hunker naar die kleine hint die ergens stil ligt verborgen die mij de moeite waard vindt en wil vechten voor een morgen Ik zal niet barsten of buigen voor angst, verdriet of pijn al valt alles helemaal in duigen het zal de moeite waard zijn Ik wil mijn leven weer oppakken sinds het ooit is weg gegleden maar ik voel dat het blijft…

Het is de angst voor de dood die ons een beter leven geeft. Miljarden die verborgen leken worden vrijgevig herverdeeld. Zie! Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en liefde. Liefde, die zichzelf herstelt.…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Tranen worden zichtbaar en angst wordt met een traan getroost. Verdriet heeft geen overlevingskans en een lach wordt met angst verdoofd. In stilte word ik wakker en kijk naar jouw hoofd. Jij bent de persoon die mij een nieuwe dag heeft beloofd.…

op de bank ligt snoep, een doek een oude sok en warm een deken in de hoek latent een vent met kracht in kromgebogen benen verborgen onder schier wat ingehouden angst (die bult is raar ik weet niet waar dat nu vandaan komt) “ik ben bang” gelukkig duurt een rit niet lang het ziekenhuis vlakbij wekt weer vertrouwen in de brij van deze…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Kind zoals jouw hart vanavond klopt verwachtingsvol gevuld met hoop diep verborgen ook wat angst zie ik in je ogen Sint voor jou een mysterieus figuur die vreugde brengt door geven je wensen kent en alles weet van diep verlangen Vind deze avond tussen geschenken kracht van het intens beleven en blijf altijd geloven in dromen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Subtiele bewegingen over de zin van het verborgene ontstegen aan het aardse gewoel een Daphne in ballingschap verlicht de sombere valleien. Zij schildert met penselen van de eeuwige kleuren op het palet van God.…

je ogen schitterden in de heldere zon benen maakten tempo om en om de bosrand langs en dwars over de open vlaktes zonder enige angst met in het struikgewas het verborgen in stilte wachten op een veilige oversteek met als correctie op snelheid moeders felle liefdesbeet de beek klaterde opstandig als begeleider geen verkeerslawaai…