Alle inzendingen over verborgen OR natuur OR herinneringen

je zit verstopt onder rotskleed en een koude dag ligt de vaste tred van toen ik zie schoonheid bloeien zwijgzaamheid verkleurt gevouwen handen hun palmen schuilen in verdriet achter zorgen scheurt de maandkalender uit jouw schrijverszucht wat woorden die je achterliet…

Mijn lichaam schreeuwt het uit Het laat me weer eens vallen De pijn kruipt onder mijn huid Soms ben ik zo kwaad op dat immuunsysteem, dat mij keer op keer verraadt Het is soms moeilijk want je ziet het niet Het richt hier schade aan Mijn lichaam zit in een soort van oorlogsgebied Ik wil niet klagen Ik krabbel weer overeind Ik…

veel ligt verborgen onder het puin en onder het zand in versteende beelden onpeilbaar diep in de stille oceaan zoveel verborgen in stilte in woorden in hart en ziel zoveel onuitsprekelijk verborgen in jou in mij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

Ik kwam aan in mijn herinnering Ik stapte uit waar ik dacht te weten Ik liep richting vroeger, het was er wel veranderd maar ik herkende het beslist Wat jaren op mijn netvlies had gezeten was uitgewoond door eenzaamheid Wat er niet meer was wist ik Opende mijn ogen van verborgenheid…

onvoltooid verhaal Een fragment van een groter geheel Een aanwijzing voor een verborgen doel Elke herinnering is een vaag verlangen Naar heimwee in de toekomst Naar wie we waren en wie we zullen zijn Naar waar we gaan en waar we horen…

Het droom zwerven van mijn deels vergeten jeugd herinner ik met volle teugen door een natuur die in mij is een gevoel van ziel bevrijden en in de echo van de droomschaduw slapen er vlinders op paddenstoelen in het donkerste duister van het bos heb ik mijn buik vol van herinneringen.…

Herinneringen die nooit helemaal zijn verdwenen komen weer in het heden. Zij vertellen de verhalen die goed zaten verborgen in mijn hart.…

roep ik uit om mezelf te kalmeren De schemering laat romantiek achter goed verborgen in mijn naïviteit maar ik blijf verhalen over sprookjes met eeuwige liefde En word telkenmale tot de orde geroepen, zo lijkt maar door wie, wat en met welk gezag Alleen de natuur kan mij op de knieën krijgen: de aardse eeuwigheid is schromelijk beperkt…

water slijpt steen al eeuwen druppelt tel na tel de bron zich tot een beek die eerst verborgen, schuchter, grillig, zich een pad zoekt naar het meer dan langzaam verder nog naar zee. zo ebt graniet zich terug in de natuur -------------------------- uit: 'Gaandeweg', 2007.…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

’s Avonds wachtte ik hem op voor het huis in de verte zag ik hem komen blij kwam hij dan thuis heeft mij bij de hand genomen In de stilte wil ik hem ontmoeten even komt hij dan weer thuis met blijdschap zal ik hem begroeten mijn vader, fundament van het huis…

Alles wat ooit realiteit was zit verborgen achter het nu waar het onbewuste heerst met zijn eigen drijfveren Gerafelde herinneringen spoken door het hoofd verleden tot flarden vervaagd Ik ben een kind van al mijn weleer maar wat weet ik niet van mezelf wat ik eigenlijk zou moeten weten…

al tastend op zoek naar een weg op de vleugels van tijd in droombeelden en herinneringen zonder overschaduwd te worden heb je dat nodig om het goede eruit te filteren blijf je ronddobberen houd de zintuigen constant alert om die ervaringen toegankelijker te maken ontrafel je een verborgen taal voor verbeterd welzijn……

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…

Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in de winter plaats. Bij een ijskoude volle maan. Kan er heel vaak iets moois ontstaan. Ja, dat is ook de winter, met heel veel vertier. Met koek en met zopie en heel veel plezier……

aan de overkant van tijdelijkheid in een warme schoot verborgen huist ons verleden in de verhalen van hen aan wiens stam wij wortelen een tijdloze schatkist zonder bodem vol van de herinneringen en sporen die hen in onze geschiedenis bewaart aan de eeuwige overkant van het nu dierbaar verscholen in hoofd en hart leven de mensen en momenten…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

plaatsen waar ik niet meer kwam waarvan ik dacht dat ze voorgoed versleten waren ze spleten mijn gedachten open vreemd als oude bloemen in kleuren die ik eigenlijk niet kende van een tijdperk van bittere stilten en mijn hand die ik nu steek in verborgenheden van rijkdom pluk ik de herinneringen langs de bermen van heimwee…

Het leven houdt zijn wonderen verborgen Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat. Dit heb ik bij mijzelve overdacht, Verregend, op een miezerige morgen, Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.…

in rakende handen breekt eenzaamheid zoeken haar ogen naar levenslust omhelst zij verlangen dat tranen vermag beheert een toekomst die onmogelijk blijkt drukt haar verleden het dromen naar morgen wentelt zij angst in herinnering huilt zij verborgen vergeven tijden haar lot ondergaan in verbetenheid…

de zee, steeds kleiner, verdeelt mijn handen over duinnachten en jouw gelaat wit en stil, als lelies voor zon verborgen wordt meegenomen door de vlekken van de wind ik laat je alleen: meeuwen zwijgen de wereld en mijn stem streelt de laatste herinnering zoveel trager dan de wandeling naar morgen…

Soms schrik ik dat ik kan haten Gedachten kronkels mij niet verlaten Dan weet ik weer diep in mijn hart Huist de herinnering aan pijn en smart Gevoelens blijven soms ver verborgen Maar laaien weer op vandaag of morgen Soms schrik ik van wat er dan gebeurt Het verdriet van toen me weer openscheurt…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…