Alle inzendingen over verder

Rollende stenen II (Gevallen vreemden) Door een golf van wroeging, beland in slechts chaos Als aanschouwer zie ik helaas geen spijt Tergend langzaam komen stenen wrikbaar, geleidelijk los Onbevreesd, maar heel erg traag starten zij met rollen In vol' vaart toekomst tegemoet niets ontziend, (laaiend) Tijd heeft mij geleerd dat…

Eindeloos gaat die verder. Maar niet voor de mens...…

Met moed en wilskracht kom je verder dan je denkt dat vertrouwen schenkt.…

Laten we ons verheugen in de Heer Hij gaat ons voor en maakt ruim baan Wij kunnen nu veilig verder gaan Want God ziet in gunst op ons terneer. (Woorden uit Psalm 32)…

Hoe nu verder…..…

Ik voel me na die tijd niet zoveel jaren verder. Ik ben nog steeds wie ik toen was. Ik vrees: zo is het ook met deze wereld. Als ik voor haar spreken mag: ze komt niet verder, geen trap.…

Laat me gaan blijf bij mij laat me los kom dichterbij Ga naar huis ga naar bed laat me alleen ga niet weg Spin me in rol me uit hou van mij met haar en huid Wis me uit kleur mij in laat ons waaien in de wind Gevoel & verstand lopen uit de hand wissel van spoor ga ervandoor Breek mijn baan laat een traan geef wat lucht…

ongetwijfeld heeft iemand zijn vrouw geneukt of vermoord er zijn weer deuken getrapt in duizenden pakjes boter de prijs van koffie is verhoogd het waterpeil van de Rijn stijgt naar een nieuw record voor morgen geldt hooikoortsalarm en hoog boven mijn tuin krijgen maan en sterren na twee flessen Sauvignon de slappe lach mais non verder…

De weg is nog lang waarop men verder kan gaan. Tot in het Eden.…

Een dood vogeltje zal nooit meer kunnen vliegen jou help ik opstaan…

schemering die zich spiegelt in jouw trieste ogen, vertellen over onzekerheid, je voelt je wat bedrogen. tranen bollen naar beneden, ze kussen je zachte wangen. jouw ogen stellen vragen, hoe kan ik... de toekomst vangen?…

Wat is toch de reden, wat is toch de zin, de oorzaak van jouw abrupte stekeligheid? Als een blad aan de boom, in geval van jou, liever aan de roos ben jij van aangenaam lief tot zeer naar, stekelig geworden Doornig en bits, irritant vervelend. Onterecht boos Wanneer ga jij nou eens inzien dat leven niet sec leven is? Zonder verantwoord'lijkheid…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

de geestelijke verandering in het soepel meegaan mét alle veranderingen, waarbij je soms eens een gedachte terug moet kunnen geven om vooruit te komen ....…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

Nu ieder alleen verder met herinneringen en dromen. De toekomst zal het leren of jullie ooit weer bij elkaar komen.…

Kus het afscheid De reis begint Niets meer zeggen Ga mee Kus het verleden Een vaarwel Niet meer omkijken De toekomst lokt Kus mij zacht In liefde tot schoonheid De keuze is gemaakt Wij gaan samen verder...…

golven moeten nog hoger de wind nog harder en de kou nog killer de enige die me nog wat kan schelen ben jij dat ben jij degene die er niet meer is nu kun je me niet meer warmen niet meer troosten niets ik kan alleen nog aan je denken naar je verlangen en de wind maar laten waaien maar jou heb ik er niet mee terug dus draai ik me om en ga verder…

feilloos zijn nog niet mijn worp en zet, mijn dicht maalt met happen en schokken. hoog in me zijn engel en beest betrokken - het dichtersbloed is nog niet dik, mij droom heeft zijn doel niet onthuld. ik ben slag noch stoot, onvolmaakt vervuld - sinds die dag, in hoop te verrijzen, met een nieuw licht, vel of snoet. op muzische wolken was…

Ik ben niet echt veel dichter eerder nog veraf, Ik tast in 't duister, soms in't lichter. Och hing mijn hoofd maar even hoog als dat van een giraf... of weet je, eerst dit kortbetoog: Wat is een metrum, ritme waard als de ziel ervoor moet zwichten? je ’t gevoel dat door je kamers waart niet vrij met vlekjes kan betichten van welgemeende…

Vertel mij wat je ziet Jouw lichaam, naakt en koud En ik, die van je houdt Maar nu is het de tijd Voor de dood Of verder…

jij nog een kop thee Zittend achter het stuur , starend naar het stoplicht Waarom zijn er maar drie kleuren Auto’s schieten voorbij Nee dit word geen heldendicht Een jaar een jaar een dag een dag Van alles veel hetzelfde Geperst in een keurslijf Op zoek naar de omslag Zoeken naar voldoening Zoeken naar geluk Nu een jaar verder…

vergt zoveel moed Streep daarom zijn naam niet door noem zijn naam en laat me weten dat jullie hem niet zullen vergeten Zo alleen kan ik verder gaan.…

ik rek de avond nog wat uit tot voorbij het droomniveau en schrijf je een brief bij het licht van een maan het wordt vroeger nu ik draai de aarde een slag zorg dat er een andere ochtend komt er is geen droom meer in nood…

mijn hoed woei van ontsteltenis zowaar van mijn hoofd toen ik het hoorde vissen blijken bij diepe aanschouwing in doorsnee bomen waarin stammen zijn samengeperst tot oogsteentjes met jaarringen…

zo intens Nee, je bent niet dood Je leeft verder in mij Wanneer ook ik mijn lichaam moet teruggeven aan de aarde, leven we samen verder in hen die ons liefhebben.…

ze weten dat het doel steeds verder ligt.…

Nu de Nieuwjaarsdrukte weer verstomt en de glaasjes zijn geledigd dringt het stilaan weer door tot ons hart en ons denken dat er elders oorlog is, dat kinderen sterven zonder ooit te hebben gezien hoe de zomer weer komen zal nadat de lente alles weer in bloei zet. O, dit bestaan vol tegenstellingen, verweven in de grond waaruit alles…

ik zit hier maar wat, met op de achtergrond het koffiezetapparaat, muziek zachtjes aan (ook) op de achtergrond, kaarsjes aangedaan de kat spint ook nog, en ik, dodelijk ongezond, met een sigaretje, gebo- gen over een schrift dit gedichtje afgerond. (rookpluimen dwarrelen omhoog...) voor…

naar het schijnt ben ik niet anders te bewegen de schakende hand zet de stukken toch daar waar een ingeving landt schaven aan taal verschaft wel een nieuwe maat maar wijn moet lyrisch rijpen langs de weg die de ziel slechts kent en ik me op overgave verlaat die vaak zo moeilijk went weer blijkt maar eens dat een dichters dood…