229 resultaten.
vader
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.483 de vader bewaakt zich als een fort
een bastion
van spanning en van dreiging
mijn pijlen buigen krom
nog voor ze zijn geschoten
mijn boog is reeds verdord
nog voor hij is gevormd
en zinnen breken af
nog voor ze zijn gesproken
mijn woorden zijn te kort
om vader te verstoten…
wat we worden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 118 verstrikt in een
streng die ons
omknelt
stiller
almaar stiller
een verdord blad
schuifelt van
stoep naar rand
verder weg niets
blijft bewaard
het onvermijdelijke
tot het einde
vol in het gelaat
zien tot we
niemand worden…
Rhododendron
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 102 Op een rustig plekje in de tuin
staat een rhododendron
tussen bladeren geel en bruin
te genieten van de najaarszon
Al is de zomer lang voorbij
tussen het verdorde groen
minder uitbundig dan in mei
gaat hij het nog eens overdoen.…
de bloemen voor mij geplukt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 373 de bloemen voor mij geplukt
zijn onder mijn handen verdord
de blaadjes glijden zonder ruis
tussen mijn vingers
het stampertje aarzelt
naakt even strelend
alsof het zich verontschuldigen wil
fluisterend dat een stampertje alleen
ook niet veel te bieden heeft
zich dan verlegen vouwt en volgt…
donker woud
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 133 De man en de angstige jongen verdwalen
gescheiden door tijden en dromen en dalen
van hoge, verdorde, bevroren gedachten
naar donkere wouden van telkens verwachten.
Wie zag in flitsen het verleden verschijnen
en dan de verwarde, gewonde verdwijnen?…
gratia grasias
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 155 vitaliteit in levenloze schepping
stroomt
vibreert aspireert inspireert
daalt neder
wind waait verdorde bladeren
van bomen
ongrijpbaar niet te vatten creativiteit
reis langs paden
van de zegewagen
stilte verandert kleur…
nutteloos hart
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 628 Wind neem mee
Dit verdorde hart.…
Snijdende woorden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.382 Soms zijn je handen
gesloten voor
de prijs die je
eens had gewonnen
overpeins je het bestaan
in een dal zonder
stromend water
met wat verdorde gras
het leven te kort
om je te geven
en de hemel onbereikbaar
voor het prachtige blauw
ik weet dat mijn woorden
soms snijden, maar ook
kunnen ze fluisteren
dat ik van je hou…
En Toch
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 249 Schimmig is het heden
duister het kort verleden
mijn liefde beukt de gladde helling
dromend likkend aan de top
van het eens gewenste heden
De verdorde rozen
met gekromde doornen
rollen in zilte tranen ongevraagd
door de kille vallei van wat eens was
liefde
Het kan niet zo zijn…
Vaticanto
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 110 Voor Benedictus is het mooi geweest
Hoogste tijd voor een jongere geest
Een nieuwe icoon zal weldra verrijzen
Die het goede geloof gaat aanprijzen
Bedankt voor de bloemen die u hier ziet
Met hetzelfde oude Vaticaanse lied
Er is nog altijd hoop voor de verdorden
Roomser dan de paus zal hij niet worden…
moessonregens
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 49 achter ons lag een
tijd van sudderen en
niets-aan-de-hand
we keken niet om naar
de verdorde tuin
de donder in de
verte leken we
niet te horen
aan de rand van
de vlakte stortte
de woede van
moessonregens
op ons neer
we hadden erop
gewacht zonder
het te weten…
vergelijking
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 661 Een plant zuigt op wat het halen
kan uit al het rot en misgelopen,
het verdord, beschimmeld
en tot voedsel geworden.
Verlangen groeit vanzelf
vanuit de dood vandaan,
voedt zich tot bloei
om te vergaan
en weer te worden.…
Een kleine orde in disguise
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 61 Ik, Meester in de camouflage kunst
Wandel met gebutste voetjes door de nacht
Als boomtak deze keer
Soms vermomd als verdord blad
Ik val onder een kleine orde van insecten
Al de lichtste beroering slaat me uit het lood
Dan stort ik ter aarde als ware ik dood…
Natuur
hartenkreet
4.0 met 35 stemmen 747 De dauw parelt,
op verdorde bladeren.
De bleke ochtendzon,
wil je sterken.
De wortels zijn verdroogd,
je takken hebben,
hun kracht verloren.
De imposante fierheid,
is verdwenen.
Je hebt de nacht,
niet overleefd.
Keer terug naar de aarde,
voedt de bodem.
Leef voort,
in een nieuwe,
generatie...…
Het Midden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 Zachtjes waaiend door alles
Door een onaangetast of verdord geheel
Slurpend, kwijlen van alle beetjes
Ongenaakbaar zacht en teder
Hard en ijzend
De wind raakt ieder stukje
Van het midden
De weg door alles
De goot de duivel en verlaten
De passie en de bloem
Balans
Het Midden…
Het boek met de twee gouden sloten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 och jij verdord blad
voortgestuwd door de storm
rollend over de straat
opgetild door de harde wind
je waait mijn brievenbus binnen
ik raap je op
je voelt hard en breekbaar aan
ik leg je in een boek
het boek met de twee gouden sloten
waar niemand wordt buitengesloten…
wandelen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 nog even
wandel ik
meester in
de camouflage
kunst met
gebutste voetjes
door de nacht
als boomtak deze
keer soms
wandel ik
vermomd als
verdord blaadje
een beroering
van het lichtste
soort slaat me
uit het lood
dan stort ik
dood ter aarde
neer voor zolang
het duurt…
eenvoud?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 hier de stroom
daar het gras
ik kijk erop
zie nog eens
donker water
verdorde halmen
boven de lucht
daarin zijn wolken
vogels vliegen ook
schouw andermaal
donderwolken legen
bloedzuigers vallen
sta ik wel
en kijk aan?
subtiele veranderingen
anders de wereld……
Station Bosvoorde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 36 Onder ons, verdorde varens,
ontluikend daslook. Tussen ons,
korte woorden, korte blikken,
snelle passen. Onze stappen zijn
meer verzekerd dan ons spreken.
Boven ons, een oude gelofte.
Onder ons, turf die is blijven
smeulen. Tussen ons,
een heel leven.…
De overlopende druppel...
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 871 Niets…
nee; niemand
kon me nog verrassen
tot jij mijn verdorde hart
dorstlessende liefde schonk.
Als een geschenk aan mij gegeven
gaf ik je vorm in woorden en letters.
Wanneer ik jou niet had leren kennen
zou ik mezelf nu niet meer herkennen.…
XXV - nieuwe roering - 1917
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 innig als een schaduw
die bij de wortels slaapt
hoor ik bij de boom
navel muskusgeur
en witte rozen winden zich
rond een rotonde
zij wordt in oldenzaal
en niet in amsterdam vermoord
in het trapportaal
boomtoppen zwaaien
een jongen slaat de trommel
alles in de wind
naar de verdorden
waar mijn bloei schoon is geweest
verwijzen woorden…
HERFST
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.416 In paarse weke huid
zit ongemerkt
een zwam verdriet
verschilferd en verdord
tot schaamte,
het regent zwart en grijs
met flarden groen
van asfaltbloed,
ver vuurlicht
zonder warmte
as een knipoog
in gesloten huizen,
de ruggen
krimpen zat bijeen
en leven als een
afgevallen blad.…
Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen
poëzie
4.0 met 5 stemmen 509 Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen
Met zwarte nesten in verwarde twijgen
Kwam regen op verdorde halmen zijgen,
Toen woudt ge een dierbaar graf mij zwijgend wijzen.…
De Roos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.225 Met een warme en zachte hand
streelde het meisje de reeds verdorde blaadjes van de roos
Hij zag haar glinsterende ogen
die mooier schitterden dan de sterren
Hij zag haar lach
en haar lach deed de roos weer kracht geven
Uiteindelijk zou hij sterven, dat wist hij
Maar een ding wist de roos zeker
Hij zou het meisje nooit vergeten…
Tekens van verdwenen dieren
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.071 tekens van verdwenen dieren
verdorde bomen, bliksemschichten
tekens in verkleurde inkt
wie dekt de tafel voor een nieuwe smaak?
een volle beker staat te wachten op de rand
het lepelt door de buik van het voorgeslacht
lepelt en roert
honing en bier
wat heeft de mond gedronken dat de mond niet proeft?…
De sterrenhemel
poëzie
3.0 met 15 stemmen 8.550 En de aarde zwijgt verbaasd.
’t Gesternte spiegelt zich in ’t meir,
Waarop geen windje blaast.
’t Is alles hemel wat men ziet;
Zelfs bergen vluchten heen.
’t Verdorde blaadje schuifelt niet!
’t Gesternte spreekt alleen.
------------------------------------------
Meir: verouderde uitdrukking voor ‘meer’…
vlindergroet
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 938 wat dwarrelt er nog
als een blaadje
is het een vlinder die haar vleugels
in de wind draagt
een donkere vlek misschien
op een gedachte of een verdord tij
dat richtingloos uitpuilt
en uiteindelijk neervalt
in een kleine vonk van hoop
ik huil om de dood van een kind
midden op straat
het is nooit de eerste keer
dat het herbegint
het sterven…
appartementsterras
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 233 blaadjes op het terras
liggen daar gevallen
de bovenbuur weet het
zegt de glimlach
die daar altijd op-staat
hij veegt onderaan
de stenen rondom en
laat wat kleur brengt
zijn leven sieren
tot later de herfst
alles heeft verdord
hij geniet ook en
lacht zijn zorgen weg
de wereld op straat
ziet er vaak anders uit
maar hier is hij thuis…
Het licht is nog niet geworden
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.484 Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.…
Tussen duiven op het plein
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 391 Wij willen niet sterven tussen
verdorde herfstbladeren
maar in de zomer dansen
tussen duiven op het plein
ons lied zingen
wij willen niet de
vruchten eten die onder
de boom liggen te rotten
wel willen wij 's nachts
bij open raam in zwoele
magnoliakamers gedichten
schrijven met blauwe veders…