Alle inzendingen over verdrinken OR worsteling

Een kunstenaar lost de worsteling met zichzelf op in materie, letters of klanken. Versluierd zet hij zich in de verf. Kunst is zijn enig bindmiddel met geluk.…

Ik las van een verdrinkingswetenschapper, Die weet precies hoe je verdrinken moet, Want als je zoiets doet, doe het dan goed. Ik ken ook een, die is nog stukken knapper: “Een mens kan net zoals een baksteen zinken, Maar ik weet ook hoe je níét moet verdrinken.”…

Drinken doe je met een reden drinkend onderdrukken verdrinken en verdrinken drinken doe jij met een eeuwige glimlach drinkend onbereikbaar drinkend zonder gevoel drinken deed je altijd al drinkend van verdriet drinkend om wat men van buiten niet ziet verdrinking van herinnering drinkend zie ik jou in mijn spiegelbeeld ik zeg vaarwel verwekker…

Ik strijd, ik worstel en ik vecht. Ik wil de beste zijn in wat ik doe. Ik strijd, ik ijver, ik betwist, maar ik word zo moe. Ik faal, ik val en geef op. Ik wilde graag de beste zijn. Ik val en ik sta op. Met tranen, want vallen is niet fijn. Vallen dat doet pijn. Ik vecht, ik strijd, ik blijf worstelen.…

Bang te verdrinken, tenonder te gaan of een donderwolk te worden. Zo bang is de maan! Maar eens zal ze kijken, heel lang kijken, want ze moet. Ze moet verdrinken in de zee, dan pas wordt ze eb en vloed.…

Smeltende ijskappen Doemdenken nergens voor nodig Opgelucht met fijn stof IJsberen verdrinken Hier gekoeld cava klinken Waarom ijsberen Ontbossing stopt ooit Nou, nou. Hout vasthouden Als wij verdrinken…

Water drink je, maar als het jou drinkt dan verdrink je.…

Soms is het lastig om niet te verdrinken in de waan van de dag…

we wilden ineens het kind uit ons dromen vroegen elkaar wanneer het kon komen zijn lijfje groeide bolde jouw buik krijste de lucht en zijn longen eruit blauwkleurend worstelen op de grens van bestaan kiezen voor leven of dood verder gaand wie heeft gevraagd of jij wilde leven heeft je gewaakt uit een heel diep vergeten ben je…

misschien ziet hij haar worstelend falen of neemt hij - op afstand - er nota van de daadkracht in zijn bloed is broos net zo broos misschien als haar onvermogen om te leven in een te koude winter…

Verdrinken kun je in water. Omkomen in de chaos. Sterven van angst. Verdwalen kun je in de toekomst. Zoekraken in het verre verleden. Doodgaan in de overleden tijd. Verdrinken kun je in het moment. Dat is de énige, Goddelijke weg, die tot ons ware leven leidt.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Donkere wolken verdrinkend in de rivier ogen eenzaamheid…

Zwoegende schimmen verdrinken in hun waanzin tot de morgen komt…

Vluchters verdrinken op weg naar de overkant -- van hun hoop, hun droom.…

Ogen om in te verdrinken liefde om in te baden Tanden die naar me blinken borsten om naar te raden Een mond om te willen zoenen billen om te willen kneden Goed gekleed inclusief schoenen loop jij met rasse schreden Monden vallen bij een ieder open al loop je alleen maar voorbij Elke man zal stiekem blijven hopen ik niet, want je koos…

Ik voel geen kou, ik heb geen vrees, als mijn tranen verdrinken, rimpelt het water heel even...…

Drinken om de pijn te verzachten Niet een nieuwe dag afwachten Maar meteen verdoven In het leven niet meer geloven Vluchten uit het leven Er niets meer om geven Door drinken Steeds verder zinken De realiteit uit ogen verliezen Steeds weer voor drank kiezen Je tijdelijke troost zal geven Je maatje voor even…

in de realiteit tranen van weemoed die in mijn huid zinken volgende keer ben ik mezelf weer even kwijt en zal ik weer in muziek verdrinken...…

gedachten sijpelen door het toetsenbord en zouden eenvoudig kunnen worden weggevaagd zodat een smetteloos wit vlak zich voor mij uitstrekt. En ik zou dwalen in een witte woestijn waarin de zon nooit ondergaat en blanco een oneindigheid mij zou beroven van oriëntatie en denkvermogen ik dorstig zou zoeken naar letters die net zichtbaar…

Je ziet mij niet verdrinken. Ik roep maar je hoort me niet. Hoe kan ik je bereiken? Vechten tegen de stroom die maar blijft komen. In de verte zie ik jou silhouette, ik laat je los, drijvend en zinkend, ik voel geen pijn en ben vrij. Ik accepteer dat ik verdronken ben. Het is mooi en stil in mijn hoofd. Ik ben alleen, zoals altijd.…

Sinds jij uit mijn leven bent, is die eenzaamheid daar, elk moment. Ik zou op café kunnen gaan en me eens goed uitleven, maar als ik kijk in mijn portemonnee van ajuinenleer moet ik alleen maar wenen. Dan grijp ik thuis maar naar een glaasje wijn, waarvan, denk ik toch, al twee flessen van op zijn. Ik steek de zoveelste sigaret op, hoest en kuch,…

Gebeurtenissen stromen door mijn hoofd, kranen spuiten spontaan herinneringen over mijn voeten Kikkers springen uit het bad Wat zo gewoon leek staat nu te demonstreren en houdt me wakker Gooit de ruiten in Ik schuil achter de vitrage Schaduwen slaan de trom Ze wonen op straat en verklaren me schuldig Ik ben niet meer veilig voor de…

Linten van zilver versieren groene velden verdrinken in zee…

En nu moet ik vechten voor mij, De schoonheid tegemoet, Worstel ik me eindelijk vrij...…

Het was een huisartscrisis in acht delen Een worsteling met de moderne tijd Een psychiater en een jonge meid En echtelijke onmin-taferelen Voor kijkers was het leukste ongemak Dat eenheid in de tijd en plaats ontbrak…

geboren uit de wetenschap dat geflirt tussen zon en mist juweeltjes van kleuren schept verzameld in een druppel, hangend aan een tak, worstelend met zwaartekracht, zomaar naar beneden valt. …spat!…

Metaforen zijn een hel voor de taal Ironie is een woord dat ik nooit gebruik Alliteratie is iets ingewikkelds En assonantie toch compleet onnodig Zo worstel ik met de taal en zij met mij Mijn docente lacht Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…

Weg is de romantiek Het verdriet en het kwaad worstelen met elkaar op de grens van liefde en haat tussen twee oren die niets meer te luisteren hebben een mond die niets meer te vertellen heeft want woorden bereiken enkel een bestemming waar geen antwoord leeft…