54 resultaten.
Verse rozen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 388 Wat doe ik hier, dicht bij gevoel
dat mij totaal vervreemd verlamt
willoos laat ik de boel de boel
door droge tranen ingedamd
blind voor waar wij ooit voor kozen
moet de oude bloem verdrogen
rozen wil ik, verse rozen
op de stelen van mijn ogen
toon mij tuinen om te wonen
waar ik mezelf nooit meer beperk
vrij om zwakte te bekronen
alleen…
Geen verhelping mogelijk
hartenkreet
4.0 met 479 stemmen 1.437 Een kreet om aandacht
In dit onfeilbare landschap
De betovering is verbroken
Rivieren verdrogen
Tranen stromen in de meander naar
De Dood…
Zonder weerklank
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.506 Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.…
Krampen
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.315 Mijn ogen ontzien
Mijn vuisten schokken
Mijn borstkas tiert
Mijn lippen verdrogen
Mijn fles is nog vol
En zal mij verdoven
Keer op keer
Ik kan niet geloven…
Eindeloos heimwee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 Terwijl ik me
Te rusten leg in
Het huis van mijn
Dromen treed ik
Een ruimte binnen
Waarin het ruikt
Naar vochtig linnen
Verdrogende inkt
En eindeloos heimwee…
Zonder weerklank
poëzie
3.0 met 31 stemmen 5.112 Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt;
ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt;
verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet;
wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
kwatrijn uit Porta Nigra (1934)…
schaduwleven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 244 zij leeft in een donkere wereld
als de zon opstaat
schuift zij de gordijnen
naar het midden van het venster
haar ogen verdragen
geen ochtendstond
haar ogen verdrogen
bij zoveel verdriet
het licht
ze ziet het liever niet…
Aan de twijfelboom
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 593 snel kleurt
de bloesem
aan de twijfelboom
daar waar
jonge bladeren
hun lente dromen
rijpen vruchten
in wanstaltigheid met
een ongepast voorkomen
wij gaan ze niet
oogsten onze zomer
zal ze allemaal verdrogen…
Verstilde schoonheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 165 de bloemen
raken maar niet uitgebloeid
worden door de kou
geboeid tot overleven
kleine vruchten die
niet in warmte rijpen
verdrogen later zonder
nageslacht om mee te prijken
verstilde schoonheid
met een triest verhaal
de kille lente vertraagt
het leven van ons allemaal…
Kastanje in blad
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 334 Je groeit uit in parasolletjes
van vlinderende bladeren
die het voorjaar strelen in de wind
waarna ze loom de zomerzon begroeten
donkergroen op termiek rustend
schaduwbloemen vormen op het gras
en dan verdrogen in hun vlammenspel
als parachutes bolsters begeleiden
die bezwangerd zwaar vallen…
Als ooit...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.245 Als ooit de vogels niet meer vliegen
En wind de bomen niet meer doet wiegen
Als ooit moeder aarde zal verdwijnen
En de zon niet meer wil schijnen
Als ooit de zeeën verdrogen tot woestijn
En er geheel geen liefde meer zal zijn
Dan pas, lieverd, moet je weten
Dan pas zal ik jou kunnen vergeten…
tussen droom en werkelijkheid
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 680 Om dan,
doodgewoon te verdrogen
tot zwijgen...…
Tussen droom en werkelijkheid
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 496 Om dan, doodgewoon te verdrogen
tot zwijgen...…
Herfstdag
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 439 Het bruine blad lag te verdrogen
onder de bomen,
die stonden heel stil en voelden
dat de winter zou komen....
Dat vertelden ze mij.
Op m'n hand zette zich een bij.
Hij zoemde en ging!
Ik zou voor dit moment
meer willen geven, dan een ding!…
Lippen
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.429 De lippen die vloeien
Steunen de ogen die verdrogen.
Neem je je blinddoek weg,
Hoor dan je mond die zegt:
`bleef ik zojuist wegens lippendienst
aan de ogen in gebreke ...
nu mag ik weer voor mijzelve spreken.’…
Achter glas
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 128 Jouw foto op de tast
Naast twee rode rozen
Een zwart lijstje er omheen
Zelf uitgekozen
De rozen verwelkt
Ze hangen gebogen
Al tijden het
Scharlaken verdrogen
Jouw ogen, jouw glimlach
Gevangen achter glas
Jouw parfum, jouw lippen
Nooit meer zoals het was.…
Het eerste scheurtje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 188 het dwarrelde en viel
kwam op de grond terecht
krulde langzaam in verdrogen
nog groen
het eerste blad
de zon had weinig mededogen
zelfs volmaaktheid
had zijn grenzen
het verval kwam onverwacht
het eerste scheurtje
dan een barst
de structurele fouten
wat liefde lijmen kon
liet langzaam los
twee kale bomen in het bos…
Het blond van je haar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 174 heb bloemen
gebracht op je graf
jij liet het regenen om
verdrogen te voorkomen
nog staan ze daar
in kleurige pracht
ik wacht tot je komt
uit jouw donkere nacht
een straaltje zon
laat het blond
van je haar weer
oplichtend dansen
hoor nu je stem
in de lach die
je schenkt met
het blauw van je ogen
voor even bij mij
in een…
Punt gemutst
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 39 ze wenkt
naar de zon
haar lach
kleurt fel
de corona van
het avondrood
strijkt elegant
naast mij neer
in een wolkje
bloemenparfum
bezempje nog
strak in de hand
zij is mijn
punt gemutst
heksje al
levenslang alert
bij volle maan
en evenementen
maar de stelen
staan achter slot
takkenbossen worden
stug door verdroging
zo…
Stille woorden
netgedicht
3.0 met 460 stemmen 1.330 vloeken helpt niet
als pijn het achterste
van je tong kan zien
waar tranen verdrogen
voordat zij zijn
vergoten regeert
al de ongeziene
meester van verdriet
omdat pijn
het bestaan van
andere emoties
uitsluit en verbiedt
ook ik heb stille
woorden in mijn
huid gekrast om te
voelen wat niet mag
het andere dat
ongelukkig heet…
pieterskerk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 102 Samen deze nacht doorkomen
met al het kwaad en demonen
in het labyrint wil ik met je wonen
het goede verspreiden en klonen
laat de rivieren van haat verdrogen
waarheid zien in ieders ogen
die de verbeelding kan beloven te dromen
op school leren ze je het woord allochtoon
in de kerk leren ze je een sprookje
op het werk voor je loon
Je bent…
O gij, in weedom neergebogen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 237 o Gij, in weedom neergebogen,
Weerhoud geen tranen in hun loop:
Zij drenken 't bloemetje der Hoop,
En moest hun bron bij u verdrogen,
Bid God, dat Hij uw leven sloop'.…
O Gij, in weedom neergebogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.615 o Gij, in weedom neergebogen,
Weerhoud geen tranen in hun loop:
Zij drenken 't bloemetje der Hoop,
En moest hun bron bij u verdrogen,
Bid God, dat Hij uw leven sloop'.…
Vox Populi
gedicht
2.0 met 45 stemmen 10.578 Narcissen verdrogen en worden
door tulpen vervangen, de kat
werpt tussen ontsproten bintjes
negen jongen waar geen blik voor is.
Elke dag poets ik zorgvuldig
mijn schoenen en gebit terwijl er
verrekt, gecrepeerd en gemoord wordt.…
Leunend tegen hete wind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 175 woordloos spreekt
de boom verlatenheid
leunend tegen hete wind
en zand uit de woestijn
zijn kroon is in
verdrogen kaalgeschoren
tot het laatste leven
in een dorp dat niet mag zijn
muren dwars gebarsten
in generatieslang bestaan
kapotte daken fluisteren
nachts hun troosteloos vergaan
zand rukt op met lange duinen
in vorm en kleur…
Een aangeschoten lijf
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 273 het niet als een verlies
begin het langzaam aan te haten
mijn spiegel ziet geen ogen meer
mijn hart heeft geen verblijf
ik huur een aangeschoten lijf
alleen de dood doet minder zeer
ik zal je branden met mijn handen
je witheid kelen met mijn mes
je geest doen stikken in de fles
je ziel zal in de hel belanden
je ogen laat ik in de kas verdrogen…
Huur een aangeschoten lijf
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 412 het niet als een verlies
begin het langzaam aan te haten
de spiegel ziet geen ogen meer
mijn hart heeft geen verblijf
ik huur een aangeschoten lijf
alleen de dood doet minder zeer
ik zal je branden met mijn handen
je witheid kelen met mijn mes
je geest doen stikken in de fles
je ziel zal in de hel belanden
je ogen laat ik in de kas verdrogen…
Mij te heet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 de hemel jankt boven het zand
met valse felle schorpioenen
laat mij betijen in mijn eigen huis
en tuin beneden waterspiegel aan de dijk
waaraan ik woon want als ik toch
verdrogen of verdrinken moet dan
liever in mijn eigen hitte, thuis.…
Verscheurde pennenvrucht
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 135 naar pennenvrucht
het broeit in fluisterend gezucht
geen enkel woord staat buiten kijf
slechts het allerlaatste bedrijf
behoedt me voor een klucht
want gedonder schudt me wakker
en een lichtflits opent ogen
ineens toont alles zoveel strakker
deze nacht breekt het onvermogen
voorlopig te stoppen als bakker
van letters die ongelezen verdrogen…
Kanker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 51 jij hebt de pijnen
ervaren van verdrogende
boombast en de oogst
van leeg gele aren
zag hoe klei
scheurde tot een
rafelig patroon in
uitgewoonde beddingen
voelde hoe
verlammende angst
brekend krampte in een
al zwaar geteisterde wereld
ongezien zijn de
natuurgebeurens van
een al zwaar uit het lood
geslagen stervend bestaan
geen…