Alle inzendingen over verdwaald OR weg

De decemberkou drijft mensen naar binnen in een gezellige huiskamer met feeërieke kerstsfeer vinden familie en vrienden elkaar in vrede weer tijd om over lief en leed van een jaar te bezinnen nog vele schaapjes die verdwaald zijn zonder herder moeten op een donkere weg in eenzaamheid verder plaatst een verdwaalde in uw hart en in uw midden…

De decemberkou drijft mensen naar binnen in een gezellige huiskamer met feeërieke kerstsfeer vinden familie en vrienden elkaar in vrede weer tijd om over lief en leed van een jaar te bezinnen nog vele schaapjes die verdwaald zijn zonder herder moeten op een donkere weg in eenzaamheid verder plaatst een verdwaalde in uw hart en in uw midden…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

de koude nachten zijn vervreemd van het warme schijnsel ze staren ijzig in de verte verdwaald in het land van nimmer verstrikt in poelen vol moeras is het onbereikbaar immer verder weg dan het ooit was…

Het gaat nooit weg, het is te veel in mijn hoofd. Verdwaald in de tekst. Te veel woorden geschrapt en geschaafd. Heerlijk spel. Nooit klaar. Restjes woorden; Ze slapen nu. Nooit helemaal weg.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Oprecht verdwaald tussen de gebouwen, waan ik me in een solide beweging: Voorwaarts richting heden, kijk ik naar de wegen achter me. Krampachtig met mijn armen om het leven, was ik uit het veld geslagen. De muziek niet meer door mij geschreven. De lach van iemand die ik kende.…

Ze denkt de weg terug te weten maar komt niet verder dan haar eigen verdwaald zijn in het uur van de dag van de maand van het jaar gevangen als ze meestal is in haar eigenste wereld Voor ons een onbekende planeet voor haar soms bitter soms zoet maar altijd realiteit…

zij hebben mij ruimte gegeven om in te dwalen geen horizon meer om te bepalen waar ik ben ooit heb ik met wit help geschreven in de blauwe lucht een hemel in weerspiegeling maar eindeloos ver weg ben verdwaald in de ruimte om me heen opgesloten in een cel -alleen-…

ze speelde buiten toen haar huis getroffen werd door een verdwaalde bom met as tekent zij een grote moeder op de grond trekt schoentjes uit genesteld binnen veilige lijnen zal zij slapen in de stad huilt een sirene op weg naar slachtoffers…

Verdwaald zoek ik een weg maar zonder vrezen; ik hoef toch niet van elke pijn te zijn genezen. Heel hoopvol leer ik lessen van overgave en van laten gaan.…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'.…

Met verbazing kijkend naar de wereld Als een vreemde in mijn hoofd Een nieuwgeborene Alle kennis verdwenen Staar met afgrijzen Naar een bodemloze put Hoe ben ik hier verzeild Wat doe ik hier? Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

we liepen samen in de wolken en aten broodjes in de zon ik weet nog heel goed wat je zei hoe je keek en straalde, want dat was toen voor mij totdat je wegging op een dag je zonder woorden, zonder lach mijn laatste hoop verslond doch in mijn treurigheid daarna toen ik mezelf vermande op weg naar niets dan werkelijkheid de weg terug, weer…

Onze liefde is verdwaald en is eenzaam in haar lot Klop ik aan bij vele deuren is mijn liefde zelden thuis Zit mijn hoofd met vele vragen is mijn hart vervuld met pijn Kan mijn liefde niet bereiken zelfs niet zwijgend in de nacht Is hij alleen in zijn verleden houdt zijn kennis jaren vast Heeft zijn dromen ooit verloren gebroken goden…

hun bloemen in extreme kleuren bloeien in het korte moment van bestaan jij hebt ze laten gaan zonder plukken omdat hun geuren licht lijken te geven in een duisternis die niet is van dit leven ooit heb jij je vingers gebrand aan deze fictieve macht die jou kracht en richting zou geven zonder klappertanden en beven maar je verdwaalde…

Het schrijven van een vers eist Gründlichkeit. ‘k Wou over alle ins en outs beschikken door op het net op elke link te klikken en daardoor kwam ik op Geert Wilder’s site. Kijk, dát vind ik van internet nou slecht: ik klik op links maar kom bij rechts terecht. ... Nieuwsfeit: Uw dichter struinde het internet af, naarstig op zoek naar…

Twee ogen kijken me vragend aan Zuster, hoe kom ik hier nou terecht? Weet mijn moeder wel dat ik hier ben? Weet u het zeker, echt? Huilend komt zij naar mij toe Zuster, nu moet ik toch echt gaan Straks wordt mijn vader ongerust Dan heb ik het echt gedaan! `Wees niet bang`, zeg ik ik heb het hen net verteld Dat u bij ons logeren komt Ik…

me je hand trek me uit deze duisternis op weg naar de ochtend een nieuwe weg naar elkaar…

of de WC die langdurig is bezet niet de rijen voor de kassa noch de jeugd die ongeordend hangt niet de stugge vissers langs het water of de jonge hond die angstig jankt zelfs niet de timmerman laat op de avond noch de beelden van het Journaal evenmin de nieuwe coach Betaald Voetbal of De Gelderlander waarvan ik baal: 't is de lach verdwaald…

Is het allemaal niet zo zwart dat ze dreigt verloren te gaan haar hoofd nu totaal verward vage nevel is waarin ze drijft breekt haar in duizend stukken waardoor haar hart verstijft moeizaam sleept ze zichzelf voort draait rond in cirkels hulpgeroep in de kiem gesmoord…

Waar is toch de lach gebleven die met de zon ten onder ging weende met het opkomen van de maan en fluisterde tussen rotte bla'dren van de laatste novemberdag verdwenen van een verlaten gezicht voorbij starend aan de wereld schreeuwend naar de sterren in het strakke donker gericht oh mens gij die 'm vind in verloren landen schenk…

verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang kunst gekweld in kruising van esthetica missend de elementen van zijn kunnen in scherpe scheiding van zijn schepping er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid je schreef…

Bonjour, I want to met u allen sprechen about deux langues. Wenn das al beter is dann mussen four, mais merde, hier gaat ’t mis, ich ne know plus what I genau wou zeggen. Je suis, in different Sprachen welbespraakt par ça de draad completely kwijtgeraakt. ------------------------------------------------- ....Nieuwsfeit: Wie tweetalig door…

kruipend meter voor meter in deze dreigend donkere grot. In paniek schreeuw ik "mijn god ik ga aan mezelf kapot".…

Je reikt me je hand ik zie je gezicht, maar met ogen betraand tast ik mis, keer op keer Wanhopig zoekend naar jouw overkant raak ik in vertwijfeling, maar nergens zie ik meer een brug Mijn schrijden vruchteloos mijn stappen tellend, geef ik toe: tot hier ben ik verdwaald en keer ik zonder jou terug…

Dom driest duifje dat al dagen dwaalt door drentse dreven in diezige nevel en duister gezang, langs dromen niet af te dwingen, waarmee de doem niet is te verdrijven, die als een dief in het dalende duister, post bij het braakliggend hart dat dorst als een dier na dorre dagen Ik maak vandaag voor jou en mijzelf, nog aarzelend,…

Verdwaald in een onbekende ruimte Overal gevoel van angst Niet weten hoe je eruit kan komen Niet weten óf er een manier is om er ongedeerd uit te komen Niet weten óf je er levend uit kan komen Er kan van alles gebeuren Er zijn gangen met rook Ruimtes met water Kamers met valkuilen Zichtbare afscheidingen Ook ónzichtbare muren.. .. begrenzingen…