33659 resultaten.
gehuld in zwavelsterrenlicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 52 middels dit gedicht
daag ik tot de degens
vergankelijkheid onverricht
de ontgoocheling van het leven
en ik eis (!)
haar gezwicht
zowaar ik hier sta
gehuld in zwavelsterrenlicht…
Vergankelijkheid-1
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 157 In de lucht weerklinkt
het geluid van ganzen
de letter die ze vormen
tijdens hun hemelreis
is meteen het begin
van vergankelijkheid
de zomer is dood
leve de herfst…
L'importance
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 931 La fille Flavie s'endormait
plus tard en attendant l'aurore
d'or. Quelques jours après
le facteur local la livrait les fleurs
les plus passionantes de la ville:
un bouquet de mille tulipes roses,
rousses et rouges avec une carte
neuve d'importance d'Antoine:
"Ma réponse, c'est ta lettre douce,
je t'aime."…
Gouden sprint
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 207 priemende dolk in je hartstreek
Op de terugweg naar Londen bleef je
kordaat en gecontroleerd je koers gaan
terwijl je samen met een doordauwrussin
en een aanhaakengelse de kopgroep vormde
De Big Ben hamerde in je sportzetel
en queen Elizabeth knielde voor haar bed
tijdens haar middagdutje
moge de beste winnen
no mather if she is English or…
Goodbye Frank
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 58 liefst
Verdringen wij
Wijnaldum Memphis Malen
De Pay De Roon De Ligt
De Boer De Jong De Vrij
Oranje's roemloos falen
Ongekende averij
Er viel geen winst te halen
Opnieuw waren de Tsjechen
Veel stugger en veel slimmer
Veel snuggerder en beter
Maar hadden door roodLigt
Ietsje meer geluk dan wij
So goodbye Frank
Good luck in China
Or…
Een enkele reis naar oneindigheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 767 Als de lippen zijn verdroogd
en de oogleden voorgoed zijn gesloten
strijkt een zachte hand
nog een laatste maal over het hart
van het vergankelijke
van een kostbaar leven
Een leven dat geliefd en geleden heeft
Tranen stromen haast woordeloos
uit de zielen van de getroffen nabestaanden
Er volgt een massieve, ondoordringbare stilte…
twijgen worden mens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 weggevaagde beelden strepen
zicht voort door mist en dauw, het
verglaasde weten kauwt aan de jonge
ent die zich veilig voelde in de luwte
van het begin
stakende takken zonder blad schrapen
met lange halen het vernis van de wind, de kou
zal in zijn honger blijven zoals de schaduw
van de verdwenen pas
niets zal de tijd doorstaan in weggelaten…
Alweer...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 670 Dit is het weer
Waarvan je automatisch
Langzamer gaat fietsen
Grauw is de lucht
Waar geen kleur in zit
Flauw is mijn dag
Waar geen smaak aan zit
De ijskoude wijzers
Van de winterklok
Zijn net als mijn vingers
Bevroren door de sleur…
Gewoon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 213 Nee, we waren samen,
gisteren en vanavond.
Nee, ik beleef niet veel,
mijn boek, muziek, werk,
dat weten we nu wel.
Hoe gaat het met jou? Dat doet me goed!
En wat verdrietig dat het zo is!
Kan ik je ergens mee helpen?
Ja, het is fris buiten,
het is weer weer,
ja, gisteren ook, en morgen.…
Klein doordeweeks
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 90 Kunnen we overgaan tot de orde van de dag?
Ingeslapen belofte is verdwenen in een gapend gat.
De ochtend is nu vacant, stilte van weer een bezwete
nacht is verzwolgen door het lawaai van de stad.
Kunnen de dagen zich verdomme niet eens verzetten
tegen voortslepende sluiers van hun voorspelbaarheid?
Zouden al die dagen zelf niet moe worden van…
Het is oké...
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.350 Vandaag kust mijn leven de dood wakker
De tijd van afscheid komt dichterbij
Het vergankelijke sterft in dit uur
In deze roes zweef ik mijn leven voorbij
Beloof me maar niets
ik zou het onmogelijke van je vragen
Beloof me maar niets
het is anders zó moeilijk te dragen
Het is oké laat me nu maar los
en dolend mijn zoektocht ingaan
Het is…
Het leven heeft de tijd
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.006 Het leven heeft de tijd,
de tederheid en 't onvermogen,
het telkens weer herboren worden,
de voorjaarslucht, de winterkou,
de liederen die stromen.
Het leven heeft de tijd,
vergankelijkheid, vertrouwen,
en mensen die toch overal
hetzelfde zijn maar ook zo anders,
en allen hebben dromen.…
De weg terug en verder
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 698 *
uit de lotus
zucht de aarde
schoonheid
tot vergankelijkheid
terwijl schaduw
leven dicht
*
voor het laatst keer ik
dat wat komt de rug toe
wat zich nog zal aandienen
is reeds telkenmale geweest
sluit ik dan de ogen
of verblindt de verwachtende
werkelijkheid
het nog verder zien dan de kim
die de polsslag van het moment…
SIDDERING
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 373 In de herinnering
aan de overledenen
schuilt vaak de siddering
van je eigen vergankelijkheid:
zelf niet meer herinnerd te worden
Daar moet je ook uitermate
bij je leven je best voor doen
want eenmaal onder de zoden
kom je echt, nooit meer
boven het groene maaigras uit!…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Nodeloos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 de wereld is zijn verstand verloren
of was het er één
wiens frustratie zo was opgekropt
dat hij de vrijheden van zijn thuisland
niet aankon
zodat hij kon overgaan tot
het beramen van
om hen die het leven liefhadden
nodeloos mee zijn dood
in te sleuren
gewoon, omdat het kon…
de vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 375 in de bloei van je leven maak je
jezelf tegen beter weten in wijs
dat het altijd zo zal zijn...
maar helaas wanneer de bloemblaadjes
gaan verwelken en neer zullen
dalen op de koude grond
weet je het maar al te goed:
de vergankelijkheid zit je
'je korte leven lang'
op de hielen…
Bezinning
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 196 Nu begint weer het droevig beminnen
van alle vergankelijkheid; er is geen
ander bestaan dan dat sterft en weer leeft.
Zingen we tegen beter- weten in of
is dat ook bedrog en schijnbeweging?
Graag wil ik iedereen met gezang begroeten
omdat het leven nu eenmaal is zoals
het is: licht en schaduw, vergankelijkheid
maar ook mysterie.…
Loslaten
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 197 Eén van de lastige dingen uit het leven
Is loslaten van sommige dingen uit het leven
Het loslaten van sommige mensen uit het leven
Een ouwe liefde, verkeerde vrienden of een ouwe werkgever
Het loslaten van de sleur waar we in leven
Een partner waar we mee samen leven maar niks meer om geven
Een baan die zo saai is geworden maar het is normaal…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
vergankelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 532 de bode schreef vooringenomen in
de bede kerkte ons huwelijk
de aubade schrok van onze leeftijd
onwijs oud geworden
en daarna dood,
gewoon, uit elkaar gevallen…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
de vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 542 het verval ten voeten uit
als bij de oude romeinen
de opkomst, bloei en teloorgang
zo kwamen, zagen en gingen
ook de Spanjaards
zij lieten een afdruk na in de tijd
het lief, doch vooral leed
uit overlevering waarbij lijfsbehoud
en hongerklap
schering en inslag waren
een stukje historie in de volharding
van een gemeenschap
zomaar ergens…
vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.732 schijnend voor verval en dood
zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt
wellicht gebroken in het tijdsgewricht
eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt
een vast punt van duurzaam schijnend licht
licht, dat misschien al lang niet meer bestaat
want wat wij zien, ligt buiten ons bereik
geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat
ik zie vergankelijkheid…
Vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 690 Op sommige momenten
In mijn leven
Voel ik mij een pluisje
Een stukje paardebloem
Varend in hogere stromen
Hulpeloos hangend in de wind
Niet meer dan een seconde
Een tel, heel even
Voel ik het geluk
Dat ik ooit had als kind
Het is niet aan te geven
Dit bijzondere gevoel
Het komt ook nooit gepland
Altijd maar heel even
Onverwacht, gewoon…
Vergankelijkheid
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 914 Als de schoonheid van een witte lelie
bloeiend in haar pracht en praal
Zacht verspreidend een aangename geur
is zij de schoonste van allemaal
Maar als haar schoonheid begint te tanen
zij langzaamaan verdort
Is zij niet meer
de schoonste van haar soort
Zo is het ook met ons leven
het gaat zo snel aan ons voorbij
We hebben tijd gekregen…
Vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.017 De roos is uitgebloeid
En haar geur verloren
Flonkerend rood nu bruin
Verradend haar eerzame leeftijd
Een tijdsmoment in kleur
Toont ons schoonheid van weleer
En weerspiegelt het onherroepelijke…
VERGANKELIJKHEID
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.689 De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal;
Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal.
Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen.
Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…