8476 resultaten.
Bij de lamp
poëzie
2.0 met 14 stemmen 2.525 Bij de lamp blijf ik alleen.
Waar uw kus en lach verdween,
Sluit de stilte rond mij heen
Tot de effen glans waarin,
Liefelijkste droombegin,
Ik mij klaarst op u bezin.
En mijn ogen lezen niet
't Oud verhaal van vreemd verdriet,
Waar ik straks de wijzer liet ...:
Door bezonken wolkepracht,
Heel de dag om…
Sterrenhemel
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.802 Nu kunt gij veilig slapen gaan,
Nu al de heemlen openstaan:
Ziel, wier verlangen elke donkre wand
In ster aan ster doorzichtig brandt,
En in de schoonheid van dit tijdlijk land
Al minnen moet uw eeuwig lot,
Daar uw verrukking uitziet tot
De troon van God.…
Eervolle zachte
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 322 Een kopje schuin en wijs,
haar feestzaal, de straat
Steeds dansend op reis,
in veel vergeten ornaat
Ze spreekt om te vragen,
haren krijgen de wind
Straal je weer met vlagen,
de gedachte blijft bemind
Je kon je leven niet kleuren,
dus dans je telkens onrijp
En de reis zal blijven zeuren,
tot ik oud en wijs begrijp
Een traan hoopt op…
Ziin Shirt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 357 Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar
ik trek het aan om in de tuin te werken
In mijn herinnering ruik ik zijn geur
en alles krijgt weer kleur
Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit
even dat gevoel van zijn
Dan gaat hij in de was en belandt in de kast
tot hij totaal is versleten
En dan wordt ook deze herinnering vergeten…
Mensen
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.456 Waarom doen sommige mensen je zo`n pijn
Het is zo`n rotgevoel
Om te weten dat je niet geaccepteerd wordt
Om te weten dat ze je stom vinden
Om te weten dat het je schoonouders zijn
Om te weten, ach ik kan nog wel even doorgaan...
Maar dat gevoel, overgaan zal het nooit!
Ik zal het nooit kunnen vergeten!…
Twijgje
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 910 Net niet gebroken
en weer doorgaan,
doorgaan tot het ooit breken zal.…
Pen en fles!
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 248 Wie aan de pen gaat
gaat doorgaans ook
aan de fles, flessen
want het woord, de woorden
het opschrijven is
doorgaans confronterend
ook voor de schrijver (m/v)
zelf, z'n eigen ik...
dan verzacht de alcohol!…
Tot het lichtje gedoofd is
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 99 Doorgaan moet je,
Altijd doorgaan,
Nooit stil blijven
Staan, kijk nooit
Achterom, alleen
Maar voor je,
Niet links, niet
Rechts, alleen maar
Voor je, recht voor je,
Verder moet je, altijd
Verder, tot het laatste
Lichtje gedoofd is…
Morgen
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 789 na een flitsende start
van puur extase
bemerk je niet de wisseling
plaatsmaking voor gewenning
eentonig drammen
wil je alleen nog
doorgaan
wanneer alle lust verdwenen
doorgaan
als lol nog slechts herinnering
doorgaan
met puur drang als drijfveer
steeds maar
al denk je diep van binnen
nog één keer
daarna wordt het anders
vandaag…
Gelukkig Nieuwjaar
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 920 O ja, gelukkig nieuwjaar en de beste wensen,
je zou warempel vergeten
Dat ook de mensen die de ellende overleven,
gewoon doorgaan in 2006, dus…
GELUKKIG NIEUWJAAR.…
EENZAAMHEID...
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 425 Eenzaamheid wordt doorgaans veroorzaakt
door ieders persoonlijke binnenwereld
Maar veelal gecontinueerd door dé buitenwereld
Wil je vereenzaamden bereiken dan
zal je meer dan je best moeten doen
en langdurig, meermalig blijven pogen
en vooral niet opgeven, vooral doorgaan!…
Zingen
poëzie
4.0 met 23 stemmen 2.407 Zingen, lief, zich belijden
In de naakte heimlijkheid
Waar de goden zelf in schrijden
Door de godenloze tijden
Enkel kenbaar de gewijden
Als hun hand de zegen breidt,-
Zingen, lief, is zich belijden
In zo naakte heimlijkheid!
Zingen, lief, is zich versteken
In een vindbaarheid zo schoon,
Dat naar echo-lichte woon
Onder jeugd-en-liefdes…
MAANLICHT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.382 Het maanlicht vult de zuivre heemlen
Met glanzende geheimenis,
De luisterblauwe verten weemlen
Van Die alom en nergens is.
Alleen de grote zonnen hangen
Als feller kaarsen in die schijn:
De ziel herdenkt haar lang verlangen
In niets-verlangend zalig zijn:
Alsof van achter diepe slippen
Haar dolend tasten eindlijk vond
Met hare…
Daar ruimt de wind...
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.330 Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon.
Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn
Wanneer de winden sluimren aan uw troon,
De sterren vlammen in uw baldakijn:
Als tussen u en uw oneindigheid
De schaduw valt, en in dat klaar gewelf
Uw blank geluk dat god noch mens benijdt,
Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…
De wolken spieglen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.765 De wolken spieglen in de zee.
Het is geen avond en geen nacht:
Geen schijn van zon of maan of ster
Vloeit door het hoge koele blauw
Achter het windloos vlotte zwerk:
Niets glanst in hemel of op aard
Dan enkel uw verklaard gezicht.
Het is geen avond en geen nacht;
De wolken spieglen in de…
De smalle ring
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.144 De smalle ring, de gouden band
Schendt niet de naaktheid van uw hand,
Gelijk uw stralend lijf niet weet
De schaduw van zijn donkre kleed:
Uw stralend lichaam lijdt noch weet
De schaduw van zijn donker kleed,
Zoals geen lijf of stof bezwaart
De ziel die door uw ogen klaart:
Geen…
Avondwandeling
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.651 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande ...
Wat gingen wij vanavond ver,
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe hemelstraat…
In de mist
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.558 De zon wordt onverbeeldbaar schoon
Boven de mist die houdt omhangen
Der wereld windestille woon
In dit vertederd dagenlang verlangen.
Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
Een witte kamer die de bruid verwacht,
In smetteloze glanzeloze praal
Op uit de zwarte nacht.
't Berijpte hout van alle kanten
In gaasgeplooide wand verscholen…
oefening in hardhorendheid
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 93 overmoed en passiviteit
kiest voor genotterigheid
wentelend in water
drijvend in nevels
zompend in modder
slaat hij zijn slag
op de grens van gaan en komen
vergrijpt hij zich aan taal
letterledig
spreekt hij van verpozen
en grammatica
beweegt zich als een slang
tussen twee gedachten
spreekt niets nieuws
het heeft geen zin
te vergeten…
GELD
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 281 Geld
een middel
maar
doorgaans
een dwangmiddel!…
Leren, afleren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 Het moeilijkste
om te leren
is doorgaans
afleren!…
ware liefdesdichters
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 882 liefdesdichters dichten
doorgaans met voorbedachten raden
uit hun blote hoofd
met overtol aan cellulaire zaden
de echte grote lyrische eroten
denk aan de zo geliefde Bredero
eindigen doorgaans onverdroten
op hun straat nummer zus en zo…
Eindig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 Druk
alle dagen
net niet bezwijken
doorgaan
verantwoordelijkheden
prestaties
dankbaarheid
trots
mijn naam wordt genoemd
doorgaan
noodzaak
raderen moeten draaien
ze draaien snel
dagen
maanden
jaren
glippen voorbij
doorgaan
tot het moment
dat het stopt
persoonlijke spullen
ingepakt
kamer
make over
borrel
toespraak
geklap…
BESTAANSZEKERHEID
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Want Hij: God, Allah doen doorgaans
niet de boodschappen
Dat doen zij, de moeders doorgaans
met de kinderen aan hun zij!!!…
Waarheidsvinding
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 48 Bijna iedereen
is voor waarheidsvinding
maar doorgaans
over anderen!…
Een berg te veel
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 1.383 Doorgaan is geloven en lijden
want de zon
brandt elke schaduw op de tijd die overblijft.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Getalenteerd
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 119 De keerzijde van
zeer getalenteerd zijn
is doorgaans ook
zeer onmogelijk zijn…
tijdloos Westerbork
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 ik heb namen opgevangen
en met stilte gerespecteerd, hun
klanken zijn op sterren
neergelegd
de zwarte lijnen rond een scherp symbool
beschrijven nu wat wreedheid zegt
daar schijnen ze
in weerwil van verdwijnen
door een koude hand
is er een mond die werkelijke
vrede ziet?
in de adem van verdriet ruist
elke naam opnieuw
het zijn…