Alle inzendingen over vergrijzing

de nacht wacht niet kust slechts de randen van het avondrood om blozend aan te vangen langs die randen loop ik de dag nog wat te rekken tot onverbiddelijk het licht tot schemering zal doven kleuren verzoenen zich met elkaar, rode klaprozen verkleden zich in het zwart en nestelen zich in het grijsblauwe decor ik zie de vergrijzing…

Wat is geloven anders dan doen alsof de liefde zeker wint, al is er haat en ergernis, twijfel en vergrijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof dit grote, machtige bestaan ten dode ten slotte toch nog zal verrijzen.…

als je haren gaan verjaren en de jaren gaan ontwaren wetend dat wijzen gaan vergrijzen en de leizen gaan bewijzen dat wanneer dagen gaan verjaren deze tweeling wijsheid heeft weten vergaren over deze en aan gene zijde vol reine liefde omhelst zij beide als je haren gaan verjaren weet je waarom ze 't mooist voor het laatst…

Strelen mijn ogen weemoedig de laatste kleurrijke herfstdagen tot de vergrijzing zal gaan winnen.…

is iets om terug te kijken Wat je ooit had, was een geest dat zal in je toekomst blijken Vergeet me maar, net als iets naars en denk niet aan m'n pijn vraag je af na al die maars of dit zo zou moeten zijn Bedenk, hoe of het voor me was mijn liefde te moeten bewijzen terwijl je uiteindelijk wist al vast dat wij niet samen zouden vergrijzen…

Ook bij recherche personeelstekort. Politiebonden vragen om adviezen: de overheid moet volgend jaar maar kiezen wat wel en wat niet meer bestreden wordt. Ik vind zo’n situatie nogal eng: de crimineel gaat straks gewoon zijn gang.…

ik was het laatste blad dat de herfst bijna liet hangen heb met bladeren geruiseld een zomer lang alle koelte gevangen stormen getrotseerd zag takken breken waarvan het einde nog niet was geformuleerd nu somberend in een wereld vol vergrijzen donkere dagen die in de ochtend al verijzen ik val en vervolmaak het kleurig…

De oranje gloed achter de bomen kondigt de avond aan door geruisloos zachte schemer is geen donker of licht Witte zwanen statig vergrijzen in het niets het water met lange stroom vloeit naar de einder De kelken dichten hun hart wat blijft is de geur stemmend geroezemoes verstomt, de stilte valt de schakering regenboog tinten, als…

liefde is groei en samen rijpen vanaf het eerste vleugje tot woordeloos begrijpen liefde is seizoenen samen reizen door lentegroen en zomers goud door herfstig storm en winters koud is samen stilletjes vergrijzen liefde is het gevoel dat altijd was en is ergens diep van binnen zonder einde of beginnen zonder eis of norm en in…

je komt met handen wit kleurt in overwegen hebt zoveel gegeven in een tijd die je niet eigen was gewoon op voorhand van goed leven ging jij voor alles in gezin en met de kinderen beleven jouw belang was even zwart op het behang en spreekt met wit in een langdurig niet begrijpen blijven was steeds meer vergrijzen je slankevingerhand…

En de stroom der rivier stokt en kleurt zich rood De duikelaar duikelt vleugellam in het water Aan de oever getuigt een verdroogde bever Bomen vergrijzen, zwart is het lover wat bleef Geen nieuwgeborenen die diamanten oogsten Schril klinkt de panfluit als de merel sterft Het geschonken virus tiert vraatzuchtig rondom Een vrieskou meldt zich…

ontroerd Boven novemberweide Ik wijk niet van zijn zijde De doodsdrift is ontvoerd Met peperkoek gevoerd Niemand kwam tussenbeide Zij kreeg een vrijgeleide Die knibbel knabbel koert Ik voel me, hemel, zo content En kijk u zielsgelukkig aan Skeletten vol ontbladering Staan met mij in omkadering Van grenzen in een nieuw bestaan U, snel vergrijzend…

je bent geen plaat die ik kan kopen, draaien of afzetten wanneer ik wil Gelukkig maar: want platen slijten, vergrijzen en verbleken en worden snel onzuiver en beduimeld.... Het is bij jou als bij goede muziek, die inspireert en onrustig maakt elke keer weer..............!…

In sluiers onzekerheid sta ik op mijn balkon de stenen verschieten vergrijzen achter een bui en zakken weg in de schaduw van zwarte wolken, ik wacht op dampende opklaringen die weer kleuren schieten in mijn stille huis De dag heeft veel tijd en al die tijd sta ik hier moe hard te werken, emoties heen en weer te kaatsen…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

natuurlijk wil hij niet meer zien hoe zijn zachte huid verrimpelt en plooien trekt over zijn lijf de spiegel toont meedogenloos donkere wallen onder zijn ogen de scheurtjes langs zijn wangen de blauwgeaderde delta stroomt binnenzijds langs beide de polsen, vertakt in doorschijnend melkwit zijn donkere krullen vergrijzen de roze huid…

naarmate mijn jaren zich verkorten begint aan het groeiend inzicht van sturing in mijn leven overduidelijk iets te schorten waar groei nog gepaard gaat met versterking van het ik en keuzes mogelijk lijken blijkt bij vergrijzende haren de ruimte steeds meer in te dijken en het geheel minder te verklaren allengs onbereikbaar voor mij wordt…

hier 'n pas om te passen mevrouw en hier 'n pas om te plassen mevrouw dit is 'n pas om te eten mevrouw anders nog iets wat u weten wou hier is 'n pas om rijden meneer en hier 'n pas om te bevrijden meneer dit is 'n pas om te vergrijzen meneer graag tot ziens tot de volgende keer hier is 'n pas om te bewegen jongeman en hier 'n pas voor…

koppen Narazend kallend Verstoren de ritmiek Van de grijze massa Wegdobberend op lauwe golven Met hersens besmeurd Wordt de grijze massa Geelgroen in ontbinding Bloederig fladderend Breken vervallen woorden Een stabiele geest Ooit gelukkig geweest Koppen zoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen Geelgroen te vergrijzen…

Weer springt een dreigend drama in het oog: De zorg voor ouderen wordt onbetaalbaar Zo is het wassen financieel niet haalbaar De wachtlijsten zijn kinderopvanghoog We maken met die kwestie korte metten Als de bejaarden op de kleintjes letten…

Goedemorgen fiscusheer uw stem klinkt zeer parmant, ben ik bij u aan 't juist adres voor mijn gequeruleer? Mijn vraag is wel omslachtig maar ik raak bijkans onthand... ik ben misschien wat lastig, dus daarom verexcuseer! * Goedemorgen welbespraakte eloquente klant, waarmee kan ik uw zorg en leed verlichten? Loopt…

ik heb je nooit over water zien lopen dat goddelijke miste je net wel zag ik hoe jij met schildershand kusten uit zee liet verrijzen idyllische havens met oude stadjes en dorpen die heuvelop deden vergrijzen slechts eenmaal heb jij jouw middelpunt van de aarde getekend basalt was ontdaan van kleur en in contrasterend zwart…

Werelden zal het in haar lijf vernietigen, goden vergrijzen in de krullen van heur haar. Maanlicht wil het in haar mond verbergen: tong die vuur wordt, aarde, water en dan tong. Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag, haar wulpse wolken tot een regen open strelen. het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt.…

Kou, grauw en schemering vergrijzen te lang al de kentering waar mensen naar reiken; moeten ten leste toch wijken. Kraken de rolluiken op en baren, tinkelend eerst nog door reetjes, zonlicht goudgeel, het verblindt twinkelend nat in het gras: miljarden splintertjes glas.…

de winnaar in de polls had de wiebel in de benen bleek in debat zag zijn pensioenplan kundig in de pan gehakt door heer Verhagen alleen de rijken plukken iedereen zou er beter van worden de bakker op de hoek zelfs ietsiepietsie nog beter wat zeg je wat sprak keizer Maximus voor niets zeker dus ons de markt afprijzen wij die allang vergrijzen…

Dag schatje, ga je met me mee naar bed ? Om financieel niet aan de grond te raken moet ik van de minister baby’s maken en ik gehoorzaam, want zijn wil is wet. Dus kom, ’t is op bevel van André Rouvoet en nergens stelt hij dat dat bij míjn vrouw moet.…

, maar het fysiek waarin de antwoorden zaten Er is genoeg voedsel zonder alle handels akten Meer dan genoeg sinds we geen vlees meer smakten De wereld als zelfvoorzienende honingraten, we vulden alle gaten De doden kwamen weer tot leven De dwazen werden de wijzen De manier waarop is om het even Jonge en wijze generatie door het algeheel vergrijzen…

met beide armen Op de rand en kijkt verliefd Naar de reep tuin tussen de Schelfzeevitrage Pas in de avond Zal het glazen pad In golvend kant verdwijnen Geniet ze van het tikken Van haar Engelse staande Deelt gul de decanteerkaraf Met de doden op het bijzettafeltje Naast haar Chesterfield Levendiger dan ooit Kijkt ingelijste vergrijzing…

In het blauw proef ik je woord voor woord voor woord de stille en holle klanken uit je smal getrokken mond vervagen vergrijzen kleuren wit traag valt het licht deze dagen doodsbleek ik keek langs de lijnen van je gezicht die eerder zacht en soepel waren nu hard en je schone handen je schouders spelen niet meer met de wind of het lentegroene…

jou vergeten omlijst het geheugen met kwebbelende lachspiertjes die iedere wond bedekken met de jaren die je bij ons woonde vandaag kwam de echte pleister, het hechtte aan de tijd die zich laat kennen in lange baarden en verdwenen momenten waarvan we dachten dat ze nooit zouden vergrijzen iets achterlaten in het vergissen in de daad van…