Alle inzendingen over vergt

Zij was daar aanwezig, maar niet in beeld Wil zij een man Wil zij onze M.P. Mark Rutte? Onze M.P. leek onthand Zat even om een antwoord verlegen Redde zich natuurlijk wel En dit was uiteraard maar goed ook Anders meteen lik-op-stuk gekregen De politiek is beslist een hard spel Lees de kranten er maar eens op na In principe wordt niemand…

Het vergt moed om te sterven maar nog meer om ten volle te Leven.…

Donkere dagen naderen met rasse schreden Gemengde kleuren vleien zich neer Gevoelens spelen op, ieder jaar weer Paddestoelen, zij sieren het heden De Herfst aanvaarden met heel zijn pracht vergt van velen ontzettend veel kracht.…

voorzichtig heb ik de gevangen vogel uit de strik verlost ik laat hem vliegen hij geeft mij vleugels ------------------------------------- uit: 'Warmte vergt jaren groei', 2005.…

om elke dag weer op te staan met losgelaten lijnen van de buidel zorgen en verdriet op je rug dat gevangen houdt ons de weg verspert in de woestijnlucht om ons heen elke dag nieuw in de zonovergoten heldere rivier van onze dromen en toekomst opgestaan lieve kinderen om muren neer te halen deuren te openen naast jullie te lopen…

Want eenmaal de moed bijeen geraapt, vergt meer dan men vermoeden kan. Ik wens je sterkte bij het schrijven en beleven van!…

niets lijkt veranderd doch alles is anders gemis is een vreemd begrip dat zich heeft genesteld in een huis van leemte daarvoor een plaats vinden vergt een zee van tijd…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen zeggen tegen 'n vraag, vergt iets meer moed, dan 't gewicht van 't hart op de tong!…

Het vergt een inventieve handelswijze, een voorbeeld en een dosis tegenzin de handen op de knip te houden in een tijd van economische malaise. Een zuinig kabinet zal adviseren in nóg een JSF te investeren.…

Een grote website vergt veel onderhoud Ook deze website is daar veel mee bezig Dus dezer dagen zijn wij vaak afwezig Fijn dat u ons nog dagelijks vertrouwt Want niets dan meldingen die u aanschouwde Niets onderhoudends aan dat onderhouden!…

Hij struikelt over zijn kapotte zolen, En de Bulgaarse winter die hem wacht, Vergt alles van zijn overlevingskracht, Geen woning meer, 'de vossen hebben holen'. Maar Lubbers stapt, het hoofd fier opgeheven, De ring in voor de wedstrijd van zijn leven.…

De tijd van nu vergt flinke aspiraties dus hoort daarbij een superpresident! Dat wordt dan Sleepy Joe, met dwarrelgeest, of Donald Chump, het grote leugenbeest.…

de opening verbloemd achtergelaten vergt nog omzien, naar vandaag klim op- daal neer de vraag herhaalt zich zonder meer in naar de monden praten maar de mijne ja de mijne laaft zich aan mijn armen vleugels zijn het, ongebroken deze keer…

Men mag de hoop natuurlijk niet verliezen Maar het geloof in een Elfstedentocht Vergt ieder jaar meer flessen geestrijk vocht 'We geven het niet op', roepen de Friezen 'Tot het Rayonhoofd dat als laatste leeft Zich in de Bonkevaart verdronken heeft.'…

Een waarschuwing is echt niet overdreven: Het vergt wel moed om zo, bewust, te leven.…

Ik heb uren zitten zwoegen op een diep gekweld gezicht starend in de holle spiegel onder 't scheren want ik wou dat ook proberen: echt een larmoyant gedicht om de vrouw waarvan ik hou te imponeren Maar al wat ik produceerde was een komische grimas met het witte schuim op kin en bakkebaarden die me hulpeloos terugkeek van 't beslagen spiegelglas…

Corrupte herder over loopse tekens, kettingganger, geketend aan het rijm, van wie men toch vergt dat hij vliegt en dat hij onder ede liegt - en dat moet ons geweten zijn? ------------------------- uit: 'Gilette', 1998.…

De sluipende eenzaamheid Zonder alleen Verlamt verlangens Drijft drift uiteen De bomvolle leegte Onbeschreven Ontbeert ruimte Vulling te geven Wat zijn zal vergt De moed van het heden Hier, vandaag Toekomend verleden De leegte leegvegen, de eenzaamheid alleen Dromen doen, daar ligt de eerste steen…

In het zuiden veranderen steden hun naam want het carnaval komt er aan mensen zingen dan uit volle borst hebben altijd een enorme dorst drinken wijn of bier hebben samen heel veel plezier ze gaan helemaal uit hun bol maar soms vergt dit zijn tol en zeggen ze 'nooit meer' maar... ze doen het volgend jaar weer.…

'warmte vergt jaren groei' schreef de dichter Willem Hussem ooit eens en inderdaad is hout onontbeerlijk voor iets van warmte suggestie is veelzeggend en verwarrend vooral en het zet je dikwijls op het verkeerde been zo ook dit gedicht hoop ik…

Het vergt royale durf vermeend geluk te vatten als broosheid wordt getest. Wie huivert niet voor scherven? Wankele woorden verbreken de betovering, de tong krijgt het verwijt terwijl de geest mankeert. Verborgen angsten vergrijpen zich aan rede, ontreddering alom, koorts leidt slechts tot ijlen…

maar het vergt meer moed, om de vage, onduidelijke, naamloze angst, het hoofd te bieden. Die rondspookt - in een bezorgde geest. En dat is de wereld, van de echte stilzwijgende helden, toch wens ik de mensen die zo, intens dicht bij de oorlog betrokken zijn Veel moed en wijsheid toe!…

Een speedsonnet vergt best wat woordvondststrijd Pas oefening baart kunst, o Adeleyd!…

Daar ligt mijn hart Naakt, Op de ruwe stenen; Ik heb het weggegooid Het was zo ongehoorzaam Volgde geen bevelen Waar het ook kwam ’t zorgde voor problemen ‘k kan er niet meer voor zorgen ’t vergt zoveel van mijn kracht Het is zoveel sterker Ik ben nu opgebrand Hoewel ik ’t vaak sloeg bleef ‘t ongetemd Harteloos heb…

Ver van elk bewoond gehucht Waakt het huis, geducht, berucht, Dat geen zichtbaar leven bergt Maar elks aandacht vergt en tergt. 't Nachtelijk zwijgen wordt verscheurd Door een stem die gilt en treurt. Niemand, niemand weet er van, Niemand breekt zijn boze ban.…

toen werd hoop geboren en hun hart sprong op de dag opende in duizend kelen juichend, tussen al het leed vergat de tijd minutenlang de nacht één voor één vergt het daglicht reeds het donker uit geloken ogen, want ze mogen nu weer open zijn daar sluiten armen liefde in warm gekoesterd, aan haar veel te lang te leeg gebleven…

Ik gniffelde onder wit satijn en dacht, Het vergt toch minimaal een luit wil ik aan het raam verschijnen Het bewegende gordijn Een glimp bordeauxrood kant Zijn overslaande stem, want hoe kan ik beter een aubade beantwoorden, dan met Aubade? Hoofsheid is een ernstig spel, maar ik hou niet van spelregels.…

het werken zit hem in het bloed woorden verspilt hij er niet aan afbreken en opbouwen is een baan die zonder zeuren gebeuren moet de restauratie van het kerkelijk goed vergt handenvol werk dat altijd spontaan en met heel veel plezier wordt gedaan zonder te struikelen over een loonvoet maar niets van dit alles had hij kunnen doen zonder…

voor Christian Bobin altijd eenrichtingsverkeer het denkbeeldige gesprek van man met zijn geliefde woorden van vertwijfeling en de wetenschap van het vergeefs wachten op een antwoord de dood begrijpen vergt veel tijd verdriet is het tussenland als in een onaangename droom afwezigheid is het grote gemis de herinnering echter blijft…