9733 resultaten.
Zonnehoedjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 De zonnehoedjes zijn gegaan -
Ik had niet eens gemerkt
Dat ze gekomen waren,
Dood die eerder in het
Oog valt dan het leven
Dat eraan vooraf ging -
Drie seizoenen zijn voorbij,
En ik merk dat mijn adem
Louter heeft stilgestaan,
Ze stokte daar waar
Het leven om mij heen
Onmerkbaar is verder gegaan…
Genietend van de herfsttinten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Bij mij zuchten van verlangen
ontsnapt mij een gevoel dat ik besta.
Toch is de herfst een beetje sterven;
en doet mij denken aan het leven hierna.
Bij het verdriet om een afscheid
voel ik rouw om een voorbije tijding.
Mijn rouw nu kwijt te raken overstemt
het zomerfeest als een bevrijding.…
Fluisteren in de wind
hartenkreet
2.5 met 6 stemmen 568 De muren om me heen fluisteren
ik zit er stil naar te luisteren
probeer het gefluister te verstaan
maar ze spreken een taal zonder naam
Het is als het gefluister van de wind
van bladeren op het witte grind
die in de herfst weg worden geblazen
als ware het water zonder glazen
Ik probeer mijn gedachten te vangen
voor ze verdwijnen in stil verlangen…
De pen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 't Verlangen van mijn hart
doet gevoelens bovendrijven.
Hoe heerlijk is het,
als ik woorden vind.
Het vult mijn dag,
blij als een kind.
Het zijn zo vaak
die kleine vreugden in mijn leven,
die het leven aangenaam doen zijn.
Verdriet en pijn worden verdreven.…
Laat me lenten
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 140 nog heel even dan spreidt het blad
het bloemhart laat zich zien
bovendien de eerste bonte vlinder
raakt mijn ziel
in een fase van extase
op zulke momenten wil ik alleen zijn
om het hart te laten lenten
te delen met de jubeltonen
van de merel en de eerste zwaluw
loopt de schaduw voor me uit
die zich niet laat vangen
zozeer is mijn verlangen…
Het is niet wat ik dacht
netgedicht
3.4 met 14 stemmen 548 Het is niet wat ik dacht: de stilte niet,
ook niet het spreken, het verlangen niet,
de drukte niet, de zachtheid van de avond.
Het is het weer herkennen van de vrede
die waait doorheen de herfst en die ons leert
hoe we met open handen kunnen leven
omdat er telkens nieuwe vreugde groeit.…
De herfst kruipt door de kieren
netgedicht
3.4 met 11 stemmen 233 De herfst doet weer de zin verstaan.…
Zacht klaaglied
netgedicht
3.8 met 9 stemmen 285 hoor je het hels verlangen
van herfst en winter?
zij zullen in hun spel
het licht weer uit de dagen halen
en als angst mij omarmen wil,
doen zij stiekem vuistje vuistje.
zij willen me eenzaam maken
maar dat ben ik al en ha! daar heb ik ze tuk!…
herfst
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 496 is jachtig
de herfst is mooi
de herfst is machtig…
Huidmond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Huidmond gesloten
Ademt niet mee met het seizoen
Valt eerloos op de grond
Laat eerder los dan was voorzien…
Nog even
netgedicht
2.8 met 11 stemmen 625 Ze willen je even laven
eer de tijd van de grote hunkering weer komt,
het verlangen
de rouw en de stilte.…
Woorden in de herfst
netgedicht
4.3 met 11 stemmen 396 Prachtige regendagen,vlagen van
wind die nergens naartoe gaat;
zwarte vogels die cirkelen rond
mijn verlangen naar licht.
Mensen proberen teder te zijn
ondanks de pijn van
verlies en onbegrip. Konden we
maar altijd weer herbeginnen.…
Soms maken wij de ander
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 180 Soms maken wij de ander
tot een antwoord groter dan ons verlangen
maar we zien dit niet: we turen door
de glazen wand van eindeloosheid
terwijl de dagen korten.
Eigenlijk zijn we allemaal op zoek
naar bevestiging, aanvaarding en
vertrouwen, maar we jagen
andere dingen na omdat we
blind zijn of onszelf ontlopen.…
Spinnenwebben
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 173 Hoe kan ons verlangen vastzitten in tijd, of in eeuwigheid
waarvan we niets weten? Spinnenwebben vertellen
dat schoonheid kan vangen. Draden binden, al zijn ze
van goud. Kan de vogel nog vliegen? Maak hem los.…
Heimwee
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 410 genieten van de najaarszon
terras, tuin of op het balkon
-denkend aan het voorjaar-
hoelang zal het nog duren
de herfst blijft stilletjes gluren
-verlangend naar het voorjaar-
de winter wacht vol ongeduld
zakken met sneeuw reeds gevuld
-reikend naar het voorjaar-
planten met hun welige groei
krokussen vol in de bloei
-wijzend…
zoals toen
hartenkreet
4.7 met 3 stemmen 163 wat zouden we graag
weer even mopperen over het weer
elkaar omver lopen in drukte
irritaties over flauwekul en meer
wat zullen we straks
vriendelijk in weer en wind
belangstellend groeten
begripvol en eensgezind
toch?…
mijn vosje
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 168 Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje
rood als de schuchtere ochtendschemering,
lees ik de oude Russen en trek ik me terug
knus in mijn compartiment van oud verdriet
en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…
Patron
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.2 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Herfst
netgedicht
4.2 met 13 stemmen 547 de laatste hemden
zijn versleten
schrijven handen
woorden rijgen
geluiden in rustig
verlangen ontstegen.…
Als druppels drogen
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 193 langzaam droogt de wind
de druppels van mijn wangen
sterft
de tegenslag in de herfst
uit het grauwe gisteren
ontstaat weer een verlangen
ik vlij een bonte bloei
over mijn onbehagen
in een vergeten hoekje
zie ik mijn zomerjurk hangen
ik weet dat ze nog past
vandaag zal ik haar dragen
de zon is als een wollig vest
ik draai me warm en…
Winter.
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 146 Nog eenmaal rekken we de laatste stralen
uit de herfst. Berijmd schrijven we verzen
in melkletters en wijzen reikhalzend.
Laat het nog eens winter zijn met barsten
van verlangen. Languit rillen en knoppen
dragen waaruit wilde bomen groeien.
We scheuren loten van het jaar en planten
in verse grond. Straks lopen we uit.…
Droombeeld
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 90 Er hangt een lage grauwe wolk
boven de kale kruinen
van de wuivende bomen
in de getroffen straat
het is nu herfst
in mijn gedachten
Even ben je terug
in diepste kern
van mijn gevoelens
en ik koester je
in stille bewondering
droombeeld van liefde
ik koester je
Bescherm mijn zoet verlangen
laat nu geen regen vallen
het is al…
[ Ik heb iets bereikt ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Ik heb iets bereikt,
en nu voel ik een leegte --
die ik wil vullen.…
De hemel op aarde...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 188 Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten
om het kwaadaardige te beslechten.
Waarom dan geen totale opheffing?
Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven
iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht
zal zorgen voor een vrede van morgen.
Voor ieder leven.
Een compleet nieuw gegeven.…
Als een roos
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 378 Nu in de herfst van mijn leven
koester ik de liefde om me heen
mijn blik richting de zon om als
een roos nog even te kunnen bloeien…
Rond de oude boom
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 209 mijn lief
voel je het kriebelgras
rond onze oude boom
hoor je de magische geluiden
zwevend langs de stam
zijn ze nog leesbaar
de eens gekerfde namen
van het verlangende samen
de hartjes in elkaar
glanst het mos
of is het in een herfst
met de regendruppels
tot niets vervaagt
is er de tederheid
de schitter op de blaadjes
zweeft…
Niet te nivelleren dromen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 166 In schaduw van de herfst
ademt vrijheid met weemoed
het onvergankelijke verlangen
je tot me te nemen
hier in jouw droomschaduw
toon ik mezelf als wereldvrouw
met alle inzichten om mensheid
te bekoren
maar jij in jouw illusie
blijft mijn belevenis niet trouw
door alle berichten heb jij
jouw ziel verloren
het schimmenspel
waarmee je…
HET FEEST VAN HERFST
netgedicht
2.1 met 7 stemmen 289 Met herfst
beginnen ze te geuren
de peppels,populieren
Met herfst
beginnen ze te zingen
westenwind als goede vriend
Met mij
hebben ze
wat te vieren:
FEEST VAN HERFST.…
Nieuwe kleuren gaan nooit stuk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 282 de straten gaan verloren
bedekken zich in kleurig goud
laten tijd in herfst verkleuren
zoveel moois en toch
vertrouwd
ik staar naar buiten
kijk in jeugd en ideaal
kijk naar morgens die nog komen
die er zijn
in waar ik sta
alles voelt naar nieuw verlangen
ademloos verstopt geluk
in een tel
ontsnapt gevangen
nieuwe kleuren gaan nooit…