Alle inzendingen over verlangen OR jasje

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

Is het soms zo’n merkloos jasje wat je een poosje goed floreren laat voor zolang dat duurt totdat het ergerlijk gaat kreuken en pijnlijk schuurt…

zonder haast zie ik je gaan je jasje open in de wind je gaat op je tenen staan omdat je boven dromen vindt die dromen zie ik in je ogen zo helder blauw net als de lucht hoe vaak heb ik daarin gelogen om te behoeden voor de vlucht als dan de wind is weggewaaid hoor ik plotseling zijn stem, ik heb de wolkjes uitgezwaaid zeg ik hoe trots…

de hele nacht door verandert de tijd in licht klokt driekwart fles door er is een foto in het collectief geheugen geheid stampede rennen ogen dicht staan daar een paar regeltes over kudde instinkt met de vetbulten transpiratie gespiegeld pijnlijk pianospel fietser aan het strand zij trekt haar jasje uit - vijf zadels met kant…

Ik verlang naar mijn gevleugelde droom. Weg te vliegen, op te lossen in de lucht Geen rijkdom of macht zou mij meer vrijheid kunnen schenken. Ik zou vliegen zo hoog als een vogel maar kon. Het verenkleed brengt mij naar de hemel. Waar ik vlieg in de oneindigheid en mij verbaas over het gebrek aan zwaartekracht.…

Hoe ik ook probeer: op haar rijmt precies niets haar zinnen zijn niet te vangen haar ogen dwalen van je af, haar jasje in de herfstwind waait de zomer tegemoet. wat ik ook bedenk, hoezeer ik zou willen dat haar fiets rechtdoor ging en ze haar gangen liet doorgronden, ze gaat haar eigen weg en vindt dat ik niet zeuren moet.…

Ze loopt met me te pronken ik in jasje, sokjes, een zonnebril voel me behoorlijk ongelukkig een hondenleven dat ík niet wil! Dan, op een onverwacht moment... als ze voor 'n etalage staat te gluren naar nóg sjiekere strikken en kleren ...spurt ik naar de tekkel van de buren!…

Waarom wordt een verhaal steeds groter neemt ongekende proporties aan groeit het welhaast uit z’n jasje zodat je de waarheid niet meer ziet staan? Waarom maakt een mens zich druk, soms om minder nog dan niets kom, ontdoe je van dat juk en denk: het is warempel niets!…

De Spaanse troep, met Alva aan het hoofd, het Franse leger van Napoleon, de Duitse Wehrmacht die ons overwon, zij hebben ons geknecht, gekweld, beroofd. Maar door de Euro is ‘t ons thans vergund ze te betalen met gelijke munt.…

Door mijn nog zo groot verlangen, zijn deze sentimentele gedachten, in gang gezet. Ik zie mijn rimpelige handen, denk aan mijn grijze haar. Ach, ik moet maar tevreden blijven, we waren immers vijftig fijne jaren bij elkaar.…

verborgen onder glinsterende kralen aan natte takken nog niet groen zitten knoppen verscholen in een jasje van lentegroen na natte sneeuw hagel hard gure westenwind en grauwe lucht komt met stralen licht en warm de zon een lentezucht tinten teer nog nooit gevangen waaieren uit brengen geur alles komt tot leven een groot…

hem misschien wel zitten en hij haar ook een wederzijdse blik die niets aan het toeval overliet – niet loog ach een beetje liefde is hun zo gegund ‘O ja zeker ik hou ook heel veel van dieren,’ zei hij – ze glunderde waarna hij opzichtig blunderde door zich vol overgave te stortten op een schotel met alleen maar vlees zij pakte haar jasje…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

1 in dromen van dingen die ik ooit... wist ik de toekomst destijds nog ver later dacht ik later... 2 thans denkend aan de dingen uit mijn jeugd heb ik het verleden achter me gelaten vroeger weet ik vroeger...…

Een onbestemd verlangen... naar iets dat voorbij is gegaan. Het verlangen zo dichtbij, alsof ik het zou kunnen grijpen, maar zover, zover verwijdert, van mijn klein bestaan. Ik kijk en luister, verlangend, terwijl ik daar doodstil sta. En eindelijk, hoor ik ijl maar duidelijk. De klanken van een mondharmonica.…

ik kom van ver: een open deur ons huisje draagt een zoete geur de stille warmte koestert elk vertrek mijn leren jasje hang ik bij je jack mijn schoenen zet ik vlak naast die van jou ik kruip je aan, ik ben je vrouw je zachte armen stevig om me heen hier zijn we samen en hier zijn we één hier is mijn hart, jouw lichaam is mijn huis waar…

Ze schuiven een stoel voor het spreekgebaar verfijnt is de streling van wegwerpgevoelens in de kleerkast hangen hangen zij mijn onderhuid te drogen zo ver is het land moeizaam en oud uitgerekend vandaag een dag als duizend Zondagen bindend de gedachten voor iedere eerste dag het gewroet van de zon in mijn weekse jasje heeft de dag dan…

Hij ziet er netjes uit nu, en niet meer in die spijkerbroek maar keurig: jasje, das. Hij leek wel zelfverzekerd, vol met grappen, origineel En nu dan jaren later herken ik niet meer veel Was hij niet steeds meer meegegaan met club en klasgenoten, en tactisch, zich langzaam aangepast niet principieel maar praktisch.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

de giraf was van hoge komaf ze keek op iedereen neer ook op de grote poolbeer hij zei: 'mevrouw de giraf van hoge komaf' kijk eens naar mij ik ben een heer IK de grote poolbeer ik heb een pelsen jasje aan al mijn ganse loopbaan wat heb jij in te brengen ? alleen jouw uitschuifbare nek ?…

Een modieus gevoel omarmt een kleurloos type: kijk hem daar eens innig in z'n flatteuze jasje zitten! Maar na de paskamer staat daar Monsieur Comme il faut. Wellicht schemert er tóch nog een wereldkerel in hem. Uiteraard met een topjob en een welldressed woman die hem versiert: 'Spannende snit, Piet.…

Als jij in mij baadt als je in mijn wateren waadt; vergeet dan niet dat ik je niet laat verdrinken je bij mij niet vergaat ik jou níet zinken laat, maar ik breng je op het droge vergeet dat niet... áls jij in mij waadt! Je zult opnieuw leren ademen, drinken en leven enkel dan wanneer ik jou laat gaan, bestaan als we samengaan, in…

De pijn en negatieve kijk zijn er, om jouw kracht te meten aan de werkelijkheid de pijn en uitdaging daarvan zijn er ook om vreugde en rust te vinden en waarderen juist als je dacht, dat ze er niet waren komen ze om de hoek kijken, wanneer de vlam tot kalmte kan bedaren.…

Mijn poes vouwt zich in de kleine doos, ogen dicht – van welbehagen.…

Verlangen is een vogel die mij vaak openrijt, Ik zie een wensput aan de einder maar ben al veel te lang mijn zilverlingen kwijt.…

Het is wel even moeite doen maar dan wordt het wel helder de vage foto geeft hem prijs als ook de tekst van eigen hand: de dating-man met rood colbert hij schrijft in het profiel op de bewuste site: weet je wat ik nou zo vervelend vind dat is als vrouwen drammen, dat hij er absoluut niet tegen kan als hij haar niet begrijpt en zij…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

ben ik een reiziger door de seizoenen doch naarmate de lengte van de reis besef ik steeds meer dat het leven een reis is door de seizoenen vandaar dat mijn hedendaagse gedichten dieper gaan dan de ogenschijnlijk nuchtere observaties die ik onderweg beschrijf mijn gevoel zegt mij dat ook het leed verpakt dient te gaan in een zondags jasje…

verblind door zon en gruis en stuivend grind verhaalde van zijn bloemenkind Verloren en nooit opgespoord daar zijn voeten vastgeboord verstilden in het zwarte boord terwijl zijn schaduw zonder woord zich voorttrok langs zijn stoffen koord Stijf gestokt in diepe zanden uitgedroogd en niets om handen stond hij daar te waterlanden in zijn jasje…

Je komt op een receptie, van de gasten ken je er geen, je vindt uiteindelijk een plek aan een tafeltje van steen, drinkt je koffie, eet je taart en denkt dat ieder naar je staart, je frunnikt aan je jasje, rommelt in je tasje, links een rug, gejast tot op de grond, rechts een plant tot het plafond.…