Alle inzendingen over verlaten OR evenwicht

Ik zag de tranen in jouw ogen. Ik hoorde snikken in jouw stem. Ik voelde hartstocht, afgewogen, om door te gaan met hem. Maar nu hij weg is van de aarde; nu hij op 't pad is in 't heelal. Nu pas besef ik duizend waarden, die hij jou gaf voor niemendal.…

“Ik ben te dik en naar ik heb begrepen Rekent daarom uw luchtvaartmaatschappij Er voor mijn ticket extra euro’s bij, Een toeslag die u echter weg kunt strepen Omdat ik met mijn echtgenote ga; Die heeft gelukkig anorexia.”…

binnen en buiten in evenwicht die balans een dagtaak des nachts ben ik vrij ik meld me bij het ochtendgloren…

evenwicht, toegangspoort van het onmogelijke, ervaring van schoonheid in liefde om ons heen jullie tempels zijn duizendmaal gebroken, staren door alle transformatie heen muziek en creativiteit pakken het ongelofelijke verstandelijke levensgeschenk, zijn nauwlettend strenge leermeesters, dankbaar en onverschillig in hun wijze doen evenwicht…

Te streven naar een evenwicht, niet meer dan een gebaar. Correctie van een onbalans of megalomanie. Tevredenheid is dodelijk, gelijkheid utopie. Geschiedenis herhaalt dus wees niet wijzer dan de tijd. Vernieuw uzelf voortdurend, blijf geen troosteloos kopie. Wees uw eigen wijsgeer, prijs slechts de polariteit.…

ik val, ik val net niet, ik sta, ik sta mijn mannetje, ik hou toch stand, ik hou me goed, herstel, o nee, ik val, ik val opnieuw, wiebel, wankel, struikel even, kom weer overeind, nee, nú val ik echt, ik val lelijk tegen, glij tegen de grond, bijna, zwaai weer recht, sta weer pal mijn mannetje zo stevig op de benen, au, o nee, ik hou het…

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

Al mijn exen zijn van oneven data. Ik zoek al jaren een even wicht.…

Dagelijks plaats ik jouw hand op mijn hart. Je leidt mijn gevoel langs jouw beweging. Met mijn gedachten reis ik op jouw affectie. Door verder te leven op onze herinnering. Jouw warme tast bundelt krachten in één. Jij bent mijn energie uit mijn dagdromen. Elke aanraking opent mijn poriën. Om jouw energie door mij heen te laten stromen.…

je bekijkt het maar zei het lijf tegen het hoofd je doet maar geeft onophoudelijk orders je hebt de hele voorraad leeg geroofd stel je niet aan zei het hoofd tegen het lijf dat heb je nooit gedaan het leven is kort hoor geef maar gewoon gehoor nu is er dus strijd en raakte ze in de tussentijd de balans kwijt het komt wel goed…

Ik vond, ik had nu de lucht door gaten er in te springen meer dan genoeg beschadigd, het eigen hoofd al van veel te veel haren beroofd. Borstpijn had ik van 't bekloppen. Ik ontzei me dus grotere gevoelens, Ze mochten wel binnen nog, maar daar zou ik ze drastisch aftoppen, als was ik een ambtenaar. En ik was niet meer blij, maar verheugde…

Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en liefde. Liefde, die zichzelf herstelt.…

het vlees van de oorlogszuchtige mens is op zoek naar wat hem aanzien kan geven hij bladert door oude rommel en puin om het in het heden als tegenwicht te laten herleven kanonnen vuur aan wakkeren hij hekelt de vredelievende daden door zijn voorgangers verricht de berijders van donkere paarden staan te trappelen om stoom af…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Evenwicht zoeken kras zijn naam in een verlaten oud bankje met ziel en zaligheid plus een gepassioneerde tinteling stort je in een roes bedwelmd de ultieme overgave aan het deinen van de wilgentakken neerhangend langs de sloot o schoonheid laat jouw geur me niet verblinden bij het opstaan in de morgen pas in het broze duister voel…

de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt dat is alles waar het om gaat onderweg zijn naar evenwicht…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Waggelend door verlaten straten Wiebelend door holle duisternis Stom dronken onderweg naar nergens Dansend uit mijn evenwicht De muren die de leegte vertellen Zwak lantarenlicht op mijn gelaat Schoonheid en stilte met eenzaamheid Geen levende ziel te bekennen Steeds verder waggelend wandelend Verdwijnt gevoel voor ruimte en tijd Met hoofdpijn…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

De wind drijft over de verlaten meren het rimpelspel van een herinnering. Oud wolkgevaarte spiegelt zich. Verloren onderstromen zoeken nu in het riet verheuld in zingen onderkomen. En sta mij bij: dit is een godsteveel.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Voor het evenwicht zit zijn vrouw als tegenwicht maar wil daar niets van horen. In een huwelijk hebben veel zaken Met evenwicht te maken.…

Op lege dagen - zoals deze wanneer vogels weggevlogen mij verlieten voor een verte die ik nemen kon wellicht dacht ik aan langvergane dagen van verlaten witte wolken die genomen door de vogels zomerden in vergezicht In winters hing ik niet aan slaap die was voor dwazen - radelozen nee - nog liever brandde ik mijn ogen rood in evenwicht…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

draagt niet de kunstenaar maar raapt zijn poëzie in een gretigheid naar woorden bijeen en sterft gelijk het stille zand op een verlaten strand…

ritueel nooit redt ze het kind dat op de tafel ligt telkens zoeken en later vinden van evenwicht om los te kunnen laten…