Alle inzendingen over verlaten OR over

Gegeven in een nieuw bestaan zoek ik in hoop naar mensen en zal gaan door duizenden muren Die verlaten stilte van angst stil sluipend in het duister zal ik ooit vinden waar ik al die tijd naar zoek…

En nu: verlaten voor mijn vuur gezeten, Zie ik mij-zelve aan.…

O Hart dat nu van alle troost verlaten Noch trots, noch deemoed noch devotie voelt; Dat niet meer liefhebt en niet meer kunt haten, Noch weet waarheen dit eenzaam dromen doelt; Uw zin en waanzin bei hebt ge verloren; Wat ge verlangt is dood, of ongeboren.…

het begon al met verlaten en werd dan later eerst traag en dan steeds vlugger vluchten…

Ongemerkt, toch weer een poosje is het verbazend stil in mij en komt niet eventjes voorbij, zoals een duveltje uit een doosje, de door mij gewenste inspiratie. Erato en Terpsichore bezochten zelden mijn gedachten, hoewel zij steeds een glimpje brachten als aanzet voor een goed idee; en goed genoeg voor publicatie. Dus geen gedichten op…

Verlaat ons niet, Gedaante wiens onenigheid Vervliegt in tijd van liefde Leef lang niet langer dan gewoon Wil stil staan en verder niet meer lopen. Bevroren momenten, gejaagd door de sneeuw Met rode lijnen van tragiek en triest Zijn allen die niet langer hopen.…

Ik voel me bekeken, bespot, bewaakt. Ik voel me zo alleen. Met alle alle blikken om me heen.…

De tijd van woorden en antwoorden heeft hem alleen gelaten in het koude moment waarin hij ons heeft verlaten. Maar hij blijft dichtbij en in elke warme herinnering hoor ik weer zijn stem, zie ik de nieuwsgierige blik en kan ik weer vragen wat hij me wil vertellen met zijn woorden.…

ik stik… ik stik in mijn angst… je verlaat me… ik weet het zeker… En ik ben nog maar 3…

Ik voel me leeg Ik voel me bedrogen Moet ik je nu verlaten? Ik weet nog die uren die wij zaten Maar nu, mijn vertouwen beschaamd Klap op mijn hart Moet ik je nu verlaten? Dagen lang, zo te praten Ik voel mij zo intens verdrietig Mijn maatjes gevoel is weg Moet ik je nu verlaten? Ik kan je wel haten….…

In de verte vliegt een vogel Nog zo vrolijk in het rond Heeft nog geen besef van wat er komen zal Gisteren leefde ik nog Ik had sneller moeten zijn sneller dan hen Maar ik kon niet meer Er kwam een knal Die was voor mij bestemd En ik kreeg hem Een paar tellen later lag ik op de grond Met pijn in mijn armen en benen Niemand helpt mij Niemand…

Ik mis je nu al En dat is gek Je bent er nog gewoon Niets aan de hand Ik stel me aan En toch die pijn Nu al te weten Dat je straks moet gaan…

Ik wil het niet tegen U zeggen eigenlijk wil ik er niet over praten want hoe moet ik dat gaan uitleggen dat ik denk dat U mij heeft verlaten. U kent al mijn angsten in mijn leven weet ook dat ik heel diep in mijn hart alleen mijn liefde aan U zal geven en toch voel ik mij vandaag zo verward.…

op de grens van zee en land kust de zachtheid van het zand haar voeten die, waar golven naderen, ijlings vluchten verlangen doet haar wanhoop naar vervlogen dagen dat hij vochtige ogen kuste die de zilte zee steeds zullen voeden uit “Amor”…

ik sta hier te zoeken naar jouw graf in al die jaren is dit de eerste keer ik weet niet wat ik hier hoop te vinden ik weet alleen dat ik jou hier nergens zie na uren op je gewacht te hebben ben ik tenslotte maar gegaan ik liet een briefje dat ik je niet gevonden had bij een klein wit paaltje staan maar heb daarna nooit meer wat van je…

Altijd vol van dromen glanzend nieuwe hoop, het eerste liefdevolle licht in je ogen Gauw zou het doven ik wist niet dat je zou vluchten ik bleef achter,alleen,helemaal alleen De dingen waar ik bang voor was de dingen die je zei, branden nog steeds, nog steeds in mijn gedachten Beroofd, beroofd van alles wat we hadden Mijn ziel, zo jong…

een brok in de keel je voelt je weer verlaten…

Verlaten dier, treed uit je schaduw, wat zit je nog te mijmeren hier, er is brood, je spelen, ga, loop niet in dood spoor mij achterna, je verlangen versleten tot schrander dier, wat doe je nog hier, het is om even hoe je mag heten, toch zal ik je strelen, om zovele dromen met je delen, de zwakheid van je kracht, tot mij zal blijven…

Zeg het dan maar niet als de waarheid je heeft vermeden zoekend naar het antwoord zeggen wat je niet laten kunt Proberend je terug te pakken kan niet zeggen wat ik zeggen wil Geef een kus op mijn hart zoals het jouwe verlangde…

Verlaat mij niet Heer, in mijn ouderdom Wanneer ik mensen om mij heen niet meer ken En ik zelf misschien niet meer weet wie ik ben Als ik niet meer zal vragen naar het “waarom”.…

hij ziet me staan kijkt me aan kijkt weer weg hij loopt voorbij kijkt naar mij kijkt weer weg hij lacht naar mij ik wordt blij lach weer weg hij loopt door de gang dat maakt me bang hij is weg ik zal hem missen nooit vergissen in hoe hij was hij ziet me staan kijkt me aan kijkt weer weg hij loopt voorbij kijkt naar…

Voor jou lieve meid mijn hart is bij jou En zal daar altijd zijn omdat ik van je hou Jaren was je vlakbij nu is het zo eng stil Ik mis je om me heen alles lijkt nu zo kil Het doet me verdriet dat alles zo is gegaan Papa niet meer wilde met jou is weggegaan Alles wat ik liefhad dat is er plots niet meer Zonder woorden verlaten mijn…

Trekt een paar gekke bekken omdat je nu eenmaal een clown bent, maar inwendig kun je het niet verwerken, ze heeft je verlaten en je schreeuwt een paar harde woorden, niemand die je hoort door de wind die die woorden afbuigt ze verwaait en hoog- uit iemand die je lippen leest van afstand.…

VERLATEN Koude nacht, stille stappen En een maan die wat lacht Zie ’t duister, hoor het stille In het donker gaat 't fluister Laat mij toch in het alleen Ik ben zo moe van je bedrog…

luister naar het wenen van mijn verlaten hart de bonzende slagen die mijn geest verwart jouw lippen gesloten mijn liefde gebroken je mooie ogen verdwenen mijn verdriet verschenen jouw vertrek was definitief mijn reactie nog wat naïef ik heb het nu begrepen als jouw liefdesteken…

De drank bereidt ons niets dan gal, En morgen vond ik mij weeral Verlaten. Geen liefde meer, geen hope meer. ‘Hebt gij mij ook, o Heer, o Heer! Verstoten?’ De wolke zwart daarboven drijft; Het licht verdwijnt, de hemel blijft Gesloten. Alleen, alleen, zo gans alleen! Hier helpt geen klagen noch geween Noch smeken!... Welnu!…

Hoog aan de hemel bewegen kale takken een laatste blad valt…

soms is mijn aarde niet groter dan twee voeten en mijn hoofd het heelal anderen zijn de schimmen die onaantastbaar wroeten; innerlijke duivels die de schaduw in mij willen beminnen, en al doende licht doen dimmen dan heb ik weer echt weet hoe naakt ik staar naar dromen; en dat ik enkel door te sterven bij jou, de onzichtbare andere mens…

Als verlaten nog geen woord zou zijn had ik het nu voor je gemaakt.…

Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat, Ik beveel je: ga weg uit mijn leven! Traan, verdriet, woede, kwaad. Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat.…