Alle inzendingen over verlaten weg OR alleen OR eenzaam

de zon zonder ooms en tantes alleen in de eenzaamheid van de nacht in de oude stad.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

liefdevol zal ik mijn vingers door jouw haren halen met mijn kussen over jouw heuvels met mijn handen ze verkennen jouw dalen in het donker van de nacht zal ik mij een weg banen door die eenzame verlaten schacht op weg naar het licht dat daar ergens op mij wacht…

De zon is een oog in mijn verlaten dromen waar ik zoek naar de silhouetten van eenzame dromers die blind blijven als ze ontwaken in de hel die hen alleen in de schaduw van hun dromen nog inspireert…

verlaten bospad alleen een vallend herfstblad draagt de stilte weg…

moederziel alleen gedragen door de wind wachtend op een steen zit een eenzaam kind dagen niets gegeten van honger bijna dood trachtend te vergeten de smaak van brood vluchtend voor 't geweld van soldaten met geweren zit hier nu deze held langzaam weg te teren Door God en mens verlaten niemand die hem mist zijn hulpgeroep mag niet…

hij ging zijn weg tastend met woorden naar mensen terug luisteren leert hij leefde alleen in volle vrede…

God verlaten staar ik in de duister door mijn natte tranen heen. Koud schijnen de heldere sterren, zo eenzaam en alleen. De kille wind waait door mijn haar, mijn vragen onbeantwoord. Waar zoek ik toch naar?…

Krijg ik een alleen en bang gevoel. Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

Deze nacht schurkt in het geweld van blaffende honden. Omarm mij, schreeuwt de stilte. Het duister is niet meer bij mij in mijn robe hield ik haar gevangen maar nu verloochent zij van kleur. Omarm mij, wie ben ik nog als niemand mij meer draagt. Deze nacht schurkt in de bekken der hopelozen en in de dieptes van Hades snikt weemoed…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

In een kamer vól met mensen, zit ze daar zo heel alleen, in gedachten diep verzonken, oogt ze eenzaam, verlaten, in zichzelf gekeerd. Allen zijn ze daar voor haar, ze heeft het alleen niet door, en wie hier voor wie komt, is niet duidelijk.…

Verlaten en alleen Mijn hart is verbitterd Blote voeten op de ruwe aarde Een droge mond Geen gevoel van eigenwaarde Grijpend om me heen Helemaal verlaten De wereld draait maar door Mensen blijven praten Waar naar toe Geen idee Ik neem je hand Ik ga maar mee…

Soms voel ik me zo alleen tussen al die mensen ik voel me dan zo verlaten wat heb ik te wensen Omdat het om mijn kind gaat blijkbaar vooroordelen natuurlijk is dat waar mijn gevoelens gaan meespelen Toch zou ik het voor ieder ander doen al blijf ik in mijn zienswijze alleen voel ik me verlaten waar kan ik met mijn verhaal heen Iemand…

Vaak voel ik mij eenzaam, alleen en verlaten. Vinden ze mij niet lief, of willen ze mij gewoon haten? Maar diep in mijn hart, ik weet het zeker. Daar ben ik gelukkig, daar is het beter. Ook in die van jou, is een plek. Die zich eenzaam voelt, misschien klinkt het gek. Maar om jou heen zijn mensen, die om jou geven.…

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

begrijpt totaal verlaten resoneert alleen nog angst voor het einde om hier zo tijdloos weg te kwijnen…

Ik voel me eenzaam en verlaten.... Wil met niemand praten over wat me bezig houdt. Wil er alleen uitkomen en kan er alleen van dromen dat me dat lukken zal. t'Is het belangrijkste van allemaal.... Iedereen heeft zo zijn zorgen. Niet denken aan de dag van morgen Wat die weer brengen zal.…

eeuwen lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg…

Eenzaamheid had een te diepe wonde in zijn ziel geslagen verlaten in zijn droefheid baande hij zich een weg in het nachtwoud waar hij fantaseerde over erotische dwergen kabouters hielpen hem met het opruimen van zijn verpauperde uitgewoonde woning de huurschuld werd betaald door een stinkrijke mecenas die begon te kwijlen bij de neurotische…

we zijn het allebei maar willen het niet zijn blijven ver weg van de pijn want eenzaamheid is beter alleen dan echt te zijn…

Eigenlijk nooit weg, want je bent er altijd eigenlijk nooit alleen, omdat we samen zijn eigenlijk altijd eenzaam ondanks de volle kamer eigenlijk toch alleen!…

De weg naar het einde.…

Een weg, geen uitweg. Ik, eenzaam en alleen. Niemand om me heen. Verdriet is het enige wat ik nog voel. Dat is mijn gevoel. Het is donker ook in mijn hoofd. Al het vuur, ook in mij, is gedoofd. Een weg, geen uitweg.…

Van een stilte die haar troost en blijft troosten als de weg die ze zoekt weer een rivier kan worden zolang hij haar niet verlaat. Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen.…

Vlucht in wegen van eenzaamheid huil, huil, huil en laat je tranen stromen weg is de zaligheid van geborgenheid liefde en geluk. Ik voel en leef met je mee maar kan je niet troosten je bent zo ver van hier en alleen mijn stem kan nog iets verdriet uit eenzaamheid en tranen om dat te laten zien.…

het gele natriumlicht schijnt weemoedig op de verlaten straten waar een eenzame fietser zich een weg baant. op weg naar huis met een lijf vol drank moe van het feestgedruis.…