Alle inzendingen over verleden OR sleet

een zondaar aan mijn voeten neer jankend om vergiffenis voor deze keer en geef je me berouwvol twintig rozen ik neem ze aan zonder rancune, zonder spijt en zeg ferm bij jou zegevierend blozen jij bent voor mij sinds gisteren verleden tijd…

Ach het woord 'slet' bekt zo lekker en hield iets stouts en mysterieus in ‘Wat?’ vroeg Jacoba verbaasd ik fietste snel door en keek recht voor me uit en mijn zusje mijn zusje herhaalde het nog eens: ‘Dag slet,’ Jacoba verstond het gelukkig niet een kind soms zo genadeloos wreed zonder dat het het zelf echt beseft en weet…

Welke pislip Vuile graftak Rotte goorling Vieze slet Durft GVD te beweren Met zijn rotkop zelfs te zweren Dat ik iets heb Met La Tourette…

vertel mij straks wat ik ben vergeten en zeg me ook dat wat ik ooit nog wist dat wat er was er soms bij vlagen eventjes nog is doch het besef van wat ik wil en kan daarin helaas zit tot mijn grote spijt de sleet…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

We doen het slechter dan de oosterburen, De jongens maken meiden uit voor slet, En Mauro wordt waarschijnlijk uitgezet, Het Catshuisoverleg blijft ook maar duren. Toch lees ik net, tot mijn ontsteltenis, Dat iedereen hier zo gelukkig is.…

'Je bent een slet, een hoerentrien,' zo zag-ie tot een weerwoord kans, 'want met het oog des timmermans kan ik dat aan je wipneus zien.'…

Je belandde in mijn armen, En ging regelrecht naar mijn hart. Ik wou wel van je houden, Maar jij bent een meisje van de nacht. Je zei: wil je me nemen? Mee naar huis, vroeg ik haar. Met een stilte stemde je in, Want spreken viel jou zwaar. Zwalkend naar je voordeur, Viel mijn oog op jouw bewegen. Want zwalken met zo een gratie, Kom je…

bij het ouder worden heb ik 't sterke vermoeden dat mijn lichaam langzaamaan wat ongehoorzaam is geworden zo sta ik vaak voor hindernissen bewegen sporten minder eten want voor je 't weet ben je versleten daar stond ik vroeger nooit bij stil omdat m'n soepele lijf destijds gehoorzaam was aan de bevelen kom daar vandaag nog maar eens…

de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever de draak die enkeling ver achter de horizon die hem nog wel in dromen horen kon is er vandoor gegaan met een platvloerse slet…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

zal de stramheid der leden ook mijn speelse geest langzaam tot een stugge boemelaar smeden opdat ik het heden steeds meer ga zien met wezenloze ogen als de waarheid van het verleden slechts goed is en de jeugd thans wordt bedrogen maar ook dat de sprankelende schoonheid door mijn aderen zal worden gemeden en de opwinding…

Ebola is het meest recent excuus, Om nog maar eens dat kunstje te herhalen, Iets zieligs op tv? Dus hup, betalen, Voor tenten, medicijnen en infuus. Het doel is goed, natuurlijk is het sneu, Maar ‘Do They Know’... ben ik al járen beu.…

breek maar jongen alles wat ik heb je hebt me aangeraakt goedkoop besmet versierd met bier een stomme sigaret je kotste hier ik voelde me een slet ik heb geen nee gezegd maar jij kunt gaan het vuilnis heb ik weggezet met jou er achteraan…

breek maar jongen alles wat ik heb je hebt me aangeraakt goedkoop besmet versierd met bier een stomme sigaret je kotste hier ik voelde me een slet ik heb geen nee gezegd maar jij kunt gaan de vuilniszakken heb ik weggezet en jij staat achteraan…

Ons land zucht onder personeelstekort: geen conducteurs, serveersters, ICT’ers, men valt terug op sleetse AOW’ers en vele klussen worden opgeschort. Ook ik ervaar de schaarste aan den lijve: ik moet mijn snelsonnetten zelf weer schrijven.…

Soms wil ik dat ik anders ben Niet moeilijk, niet zo’n slet Gewoon een beetje anders en Misschien ook heel erg net Dan wil ik dat ik anders doe Niet stom, niet zo direct Gewoon rustig met wat kalmte toe En wat meer zelfrespect…

'morgen moet ik op transport' zei de uitgeprocedeerde ama-jongen die al het vuur verloren had terug naar af met zicht op arriverende vliegtuigen sleet hij zijn laatste dagen in het land dat hem niet wilde tot het vuur hem nog een keer vond…

zij jaagt op wrakhout en ik ben de klos knoestig en knap oud verweerde kop wat draadjes los de sleet zit stevig in de botten zij jut en struint al van huis uit ik spoelde aan op onbekende kust ben nu haar buit…

Hij was mentaal wat in elkaar gezakt Want Douwe Bob had na de eerste horde Geen elfde, maar winnaar willen worden 'Gelukkig' praat hij weer, heeft zich herpakt 'Slow Down', dat was de boodschap die hij sleet Het was aan Max Verstappen niet besteed.…

Van sleet op al mijn rijmsels nog geen spoor, Voorlopig ga ik dus nog even door.…

Soms krijgt verleden een staartje .... Sinds we in elkaar 'wonen' zijn we nooit verder dan een hartslag verwijderd van de ander dat is houden van elkáár…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier.... en toen…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…