Alle inzendingen over verlies OR afscheid OR plek

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ik zal ze alle spelen mij toegewezen rollen het rad van fortuin wentelt rond en rond die ene dag winst wisselt naar verlies door grillige rukwind het lot deelt rollen uit of hadden wij gekozen voor plek op het toneel? drama en komedie ken ik door en door…

wat spijlen uit een stalen hek een ledikant en lappenpop ik heb het op een vloerkleed voor de deur te koop gezet met madeliefjes uit de tuin in retrovaas naast een konijnenhok met kippengaas ik doe dat weg omdat ons afscheid al genomen is alleen het heeft nog niet de juiste plek…

ik zag verliezen in je ogen meer dan afscheid in je blik woorden sprak je licht gebogen onder hun betekenis je hand gaf kou je groet verwees en zwaaide weg ik draaide bij het hek om nog te kijken je was er niet op de vertrouwde plek…

Onbereikbaar Als de hoogste ster Op een plek Hier ver vandaan Kwam ik jou tegen En ging mijn hart Wat sneller slaan Deze plek Hier ver vandaan Is een plaats waar Mensen lachen En houden van elkaar Deze plek kent geen verdriet En haat zeker niet Toen ik jou daar tegenkwam En mijn leven Een andere wending nam Scheen de zon weer In…

Dit is een plek om niet te vergeten zei hij terugkomen zei zij niet doen niet vergeten zei hij…

Eenmaal op mijn plek gezeten word ik vredig, rustig stil. De wereld om mij heen is nu zoals ik het heel graag wil. De wind fluistert zachtjes door de bomen streelt heel even door m'n haar, en ik denk: "Hier worden dromen en verlangens waar." Een duif, boodschapper van vrede wil haar boodschap met me delen.…

Rustplaats aan de Noordzee, aan de voet van de duin met uitzicht over de ree, waar ik word verstrooid over ‘t strand, verenigd met water en land; liggend in het zand tegen de oude boom om te slapen binnen in een ultieme droom, beschermd door de nacht, nieuwsgierig naar wat me wacht, moment van rust en vrede, dankbaar dat ik het leven leefde…

geluk, tot nu toe ongeschonden, vrij ik bewaar het op een veilige plek... daar, zie je dat? op die zonnige, open plek er hangt een zoete bloemengeur, de geur van geluk mijn houvast om me aan op te trekken op een sombere, regenachtige dag…

binnen langdurig klaagde ik steen en been er viel weer een thuis te winnen een nieuwe plek ga ik zeker vinden dé plek voor mij en mijn beminde gaan wij die plek ooit nog verlaten daar valt echt niet meer over te praten…

hier regent het plaatselijk in het hele land op de plek die nooit ergens tegelijkertijd kan zijn het hier en nu is de plaatselijkheid van alle tijden, aanwijsbaar als coördinaten op de kaart, als de kortste route probeer te keren, nooit waren we op hetzelfde punt in de ruimte hier is waar het moment is verdwenen terwijl de plek…

foto's die vergeelden: Vrienden, die me veel liefde, wijsheid boden maar die inmiddels onder zoden Ik, alleen, stoer op een berg van rotsen niets te duchten Een blauwe schaal met vruchten Boeddhaatje aan de wand twee leermeesters, spiegel met rand van stukjes wingerd Ik laat dit zomaar zijn, voorlopig, als aan dit decor verslingerd plek…

Als ik mezelf verlies dan ben jij er die me vindt ik zoek waar jij zoekt maar al die plekken maken blind Je houdt mijn hand vast je laat me dit zien elke plek waar ik was geweest Je laat me nooit los je laat me nooit gaan Pas als je zeker weet dat ik het overleef Dus ben jij die het me zegt? die een arm op mijn schouder legt?…

Er gaat gevoel verloren te snel...te vroeg beroofd in de wetenschap van drenkeling voorbij de boeg Dragen het einde langzaam dichterbij ik dichter bij jou jij fluistert mij Krijg ook ik de tijd te zeggen…

wat is het toch dat in mij zo dreigt weg te vloeien ligt er misschien een voortschrijdende onthechting te broeien of verlies ik de wereld uit het oog alwaar in de gejaagde mallemolen het steigerend paard mij afwerpt om mij, in wat nog rest aan adem, even rond te laten dolen schuurt de tijd soms aan het stof dat over mijn beleving…

opgeschreven uitgemeten in de lengte ook de breedte witte veren glad gestreken woorden zal ze nimmer spreken kankerziekte overmacht levenstaak nu volbracht ©Lady Love ~* In memoriam Carla Furth † *~ ~* na 'n lange strijd herenigd met haar man en dochter *~ *…

de vogel vloog naar onbekende landen bracht hem haar liefste dromen mee naar waar zij hopeloos verzandden in liefdesvuur dat hij verbrandde aan 't eind van het bal-masque' en later van de schok bekomen zit zij gespalkt weer aan de oevers van haar zee zij ziet de aller-wildste stromen en wat er rest van zoete dromen dat fluistert zachtjes…

Op de grens van weten en vergeten woont ze bij ons maar is er dikwijls niet. Ze kijkt me aan, maar weet niet wie ze ziet, of hoe haar andere huisgenoten heten. Als ze het merkt, gromt ze wat verbeten dat ze ‘t geheugen heeft van een vergiet. Maar vaker kleuren haar ogen van verdriet, als wij haar moeten helpen met het eten. De wereld schrompelt…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

hoe koud is de leegte de stilte oorverdovend het gemis immens woordloos verbonden maatjes door dik en dun tot de tand des tijds legden wij vele kilometers af verstrengeld op 'n niveau vol onbeschrijfbare liefde tot het moment daar was het pijnlijkste besluit ontelbare tranen rolden, en nog om mijn trouwste maatje te doen overgaan…

Al het goede wou ze aan iedereen geven. Nee, niemand genoot meer als zij van het leven. Niks gaf ze om haar veel te lage loon. Iedereen die ik ken vindt haar een geweldig persoon. Een geweldig persoon dat is ze zeker. Voor al haar goede daden verdient ze een beker. Als ze iemand kon helpen dan deed ze dat meteen. Lachen en praten dat deed ze…

blikkend terug in verleden kijkend van hoog naar laag zoekend naar de plek waar ik afscheid nam zachtjes voeten losliet, met haren waaiend langs rietpluimen vanuit het licht ooit geboren de wegvormend naar gene zijde…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

De tijd is de aarzelende stof van momenten die niet beginnen en blijven op de plekken waar niemand kijkt of zoekt naar wat niet meer is dan een venijnige stilte die alles laat stollen en de dood ongeduldig laat fluisteren. Tot het licht voorgoed afscheid neemt van haar ogen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

volgt de roep van de dag in het dorp het huis het gelaat van de dingen het spel van de klank van de stem het klaverblad in het winterzonlicht het verlangen naar de plek bij het raam het gevaar van verlies…