Alle inzendingen over verloren OR ideaal

Soms droom ik van een nieuwe start een nieuwe wereld, de aarde zonder menselijke ondeugden alleen goddelijke geboortes van behulpzaamheid en wijsheid zodat die woorden in onbruik raken eindelijk geen audities meer van ingebeelde komieken met eindeloze smerigheid hun bundeling van eeuwen dwang, vernedering en misbruik in de grap van…

Het was een ideaal, na het kruis bevrijd. Het is materie boven wet, schulden vergeven. Het is een mooie tendens, Voor de kruisdrager om ons te geven.…

Wat is de waarde van een ideaal Wanneer zij gevangen zit in woorden En schone taal Wat is de waarde van onze dromen Als wij weten Dat ze nooit uit zullen komen Wat is de waarde van de strijd Als men niet winnen kan Maar lijdt…

Ik weet nog je ogen en je lach de wind blies zachtjes door je haren Ik weet nog goed waar wij toen waren je was mijn ideaal Ik weet nog de dagen dat ik naar je keek een droom was plots’ling waar gebleken De dagen duurden soms wel weken je was mijn ideaal Liefde kent geen tijd als ogen warmte stralen Liefde kent geen tijd als handen kracht…

Ze strijden voor een zelfde ideaal, De heren Westbroek, Nagel en Van Kooten: Ze willen onze leefbaarheid vergroten En stellen daar de burger bij centraal. Maar wat ze nou bedoelen met die kreten Is iets wat Joost als enige mag weten.…

Stel je zit rustig in een schouwburgzaal En dan verschijnen spelers ten tonele Die daar de hoofdrol van hun leven spelen Als terroristen met een ideaal; Helaas ervaar je dan drie dagen later Dat dit geen vorm was van modern theater.…

teveel verdriet hangend in de lucht altijd gemengd met resten tederheid als onvervuld verlangen naar meer dan matheid als onverwerkte blokkades afgeremd door onzekerheid in een ver verleden lonkt nog immer ongecompliceerdheid als fluisterdun ideaal…

Daar ligt het ideaal dat de gedachte voedt en impulsen schenkt. Trage golfslag in viool en orkest. Maar ook doedelzak en virtuoze schittering geven mij dromen van eindeloze einders.…

Leven Altijd onderweg De weg Somtijds te kort Te lang misschien Doodlopend zeker Vaststaand feit Geen ontkomen Hoop Geoorloofd Onmisbaar ideaal Hij Vol verwachting Jij Welkom Leef Leven…

Leven Altijd onderweg Het onderweg Meesttijds Te kort Te lang Misschien Doodlopend Zeker Een vaststaand feit Geen ontkomen Hoop Geoorloofd Onmisbaar ideaal Hij Vol verwachting Jij Welkom Leef het leven…

Geboren met een erg zeldzame kwaal bezoekt hij nu vele continenten om zijn mooie verhaal in te prenten zonder ledematen; niet ideaal Maakt zich niet meer druk om wat hij niet kan Dit is een eerbetoon aan een groot man! ...geen armen, geen benen, geen zorgen lifewithoutlimbs.org youtube.com…

Maar Bob zou daar zijn ideaal bereiken: Kon hij ook eens Wim Overweg bekijken.…

Gestoord geraakt van al dit leven wil ik vertrekken van dit land geweld, oorlog en misbruik heeft mij reeds aangerand Verloren geraakt in dit bestaan stilzwijgend in de ban Ga ik weg en ik vertrek Zodra ik weet waar heen ik kan Vrijheid kan niet worden verkregen geen land is nog paraat zonder zich te laten verleiden tot het plegen van…

Niets is gebleven en alles is verloren wat ik niet wachten liet toen ik weer verdween en dacht dit is de winst die mij niet uitlacht en niet vraagt waarom ik zo graag mijn respect verlies…

realistisch zijn is moeilijk zelfs eigen zinnen lijken vreemd ik probeer telkens weer en nog maar een keer een telefoontje het onverwachte zien maken moeite verloren het hoe wanneer waarom waarvoor verloren…

Woedend trap ik tegen stoelen ook de kasten gaan eraan Krijs de dingen van de muren En gil wanhopig neem me mee Trap de muren aan gort voel een ongekende kracht Stamp de bank tot een tapijt en gil wanhopig neem me mee De woorden vliegen uit mijn keel een gebaar van verdrtiet en pijn Bid wanhopig tot het geen wat ik geloof Voel me verloren…

als uit een krant geknipt gewone zwartwit beelden verloren in de tijd de rand blijft rafelig hoe scherp de schaar ook snijdt verstild zitten zij hier voorgoed gevangen in hun eigen denkpatroon verfstreken op een doek of letters op papier de lippen bewegen wel maar geluid blijft binnen gesprek met hun ik-figuur die ook geen antwoord…

ineens was alles voorbij jij wilde geen liefde meer van mij ik zou je er om kunnen haten maar ach wat zou het baten ik zou kwaad op je kunnen zijn want onze tijden samen waren zo fijn maar ik zal me in stilte hullen want wat is er om de stilte te vullen de leegte die jij bij mij achter liet daarom heb ik nu veel verdriet terugdenken…

Ik ben geboren en dood gegaan Ik ben opgebloeid en stil vergaan Ik ben vertrokken en blijven staan Ik heb geluisterd en niets verstaan Ik heb gesproken en niets gezegd Ik heb getwist en niets weerlegd Ik ben geschreven en nooit verzonden Ik ben verloren en nooit gevonden…

Ik heb iets verloren Op dit grote strand Zit al uren te kijken Of ik het vinden kan Een onbenullig dingetje Onvindbaar in dit zand Maar mijn ogen blijven kijken Ze worden hier zo rustig van…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong. Woorden die aan jou toebehoren, maar die ik steeds verdrong. Woorden als glas, zo breekbaar, gebroken in mijn mond. Voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...…

Ik voel me zo verloren Tranen die komen…..…

Senryu Gevoel verstikt mij ik ben mijzelf verloren op weg hier naartoe…

Hete tranen in de morgen donker denken in de nacht diep mijn eigen ik verborgen terwijl de toekomst naar mij lacht Mijn hart en jouw geest verbonden door zachte lijntjes van de tijd woorden slaan nog immer wonden verlies ik ongelijke strijd Dromen in geopende hand verlaten het verloren wij zweven in sluim'rende toestand ijlings langs…

Verloren Dwaal ik Door de tijd Ben ik Ingekapseld Door intens verdriet Woordeloos Omhels ik droefheid Laat zakken De moed Om verder te gaan Ik weet niet hoe Of waarom ik leef Weet niet als anderen De onbevangenheid Om open te staan Onschuldig te zijn Alleen maar te zijn In mijn dromen Zoek ik Tastend in beelden Naar antwoorden…

alle hoeken en gaten Langzaam kom ik op kracht Verloren…

In mijn onleesbare geest beweegt nog een verloren woord. Mager worden mijn vingers wanneer ik de stilte verlies en wat ooit ontnomen is, wordt verstoord.…

Als de tijd daar lijkt gekomen voor een afscheid dat ongedwongenheid totaal ontbeert dan zal de glimlach die mij zo heeft verwarmd zijn ereplaats voorgoed behouden samen met handen die vlinderachtig en passievol liefde en tederheid uitstraalden…

Negatieve gevoelens beheersen mijn ziel Geen lach maar tranen Somber staar ik voor mij uit Alle hoop verloren Deze marteling kan niet eeuwig duren Geestelijk is de kaars gedooft Dagelijks verlangend naar het einde Rust is mijn enige hoop Vergeef me lieve dierbaren Heb gevochten, maar verloren…

Ik ben mezelf verloren zo maar ergens onderweg het bruist het kolkt een stortvloed van wind en regen slaat stuk tegen de wolken in het oog van de orkaan is het stil klaar voor de storm…