Alle inzendingen over verloren OR zee OR kindje

en jij citeerde de wind die zong voor de zee en hield van de deinende meeuwen en in het duin van je woorden verstopte ik mezelf mateloos onvindbaar verloren.…

Ik voel mij als een kindje, Dat 's zomers buiten logeert, En alles heeft, wat haar hartje, Haar kinderhart begeert. De lieve, rijke gastvrouw Geeft uit haar overvloed Het kindje daaglijks bloemen En vruchten, rijp en zoet.…

Rust maar zacht, lief klein kindje eindelijk zonder alle pijnen in je graf Geloof mij maar, iedereen bemint je omdat jij ons je oprechte liefde gaf Rust maar zacht, lief klein kindje kom maar van die intense pijnen bij Geloof mij maar, in de dood vind je onze levensschepper aan jouw zij Rust maar zacht, lief klein kindje oneindig grote…

Wie had mij kunnen uitleggen, hoe het voelt om moeder te zijn Wie had mij kunnen zeggen, dat het zo zalig is en fijn Wie had durven dromen, een kindje zo mooi en zacht Dat het echt is gekomen, en het geluk me nu toelacht Wie had kunnen bedenken, ik en m`n kindje zo vertrouwd Dat het me zoveel zou schenken, een unieke liefde die…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een kindje in een sloppenwijk loopt langs de straat te dwalen. Het vraagt zich elke dag weer af waar kan ik eten halen. Een kindje dat geen liefde kent groeit op met het geweld, De angst in de ogen van hem, spelend op een vuilnisbelt. Zijn ouders heeft ie nooit gekend, door oorlog omgekomen.…

Ik herkende je niet dat stuk verdriet wat er van jou is geworden sinds we elkaar zijn verloren Je was mooi nee, nog mooier veel mooier dan mooi, dan mooi zou kunnen zijn Je prachtige gezicht leek onoverwinnelijk maar het is nu geen gezicht je uitdrukking is verloren Waar zijn die ogen die zo glommen als een zomerdag op rustige zee…

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

O, dacht ik, o, dat daar mijn kindje voer. Bij God, zong zij, mijn lied zal u bedaren. ---------------------------- Herschrijving: De moeder de vrouw – Martinus Nijhoff…

Ze was een engeltje, zo vredig en stil. Ze voelde koud maar heel zacht aan, Het was Gods wil. Ik zie haar oogjes nog stralen, het was een wonderkind. Ze had een glimlach op haar gezicht, ze werd gedragen door de wind. Jou zal ik nooit vergeten, in mijn hart blijf je bestaan, en als ik engelen hoor zingen, hoor ik fluisterend jouw naam…

Een leven zo kort, maar zoveel liefde gekend. Ik heb een engeltje ontmoet, want ik heb jou gekend. Je kwam in het leven, je bracht veel liefde en geluk. Het mocht niet lang duren, het leven was je te druk. Nu ben je een engeltje, bij de sterretjes in de lucht. Vandaar zul jij waken, over liefde en geluk.…

Nu een kindje ik voel me verward. Het gras, de zon. Het was gebeurd. M'n lijf voorgoed in twee stukken gescheurd.…

Nog maar heel klein gewenst.. het mag er zijn Kindje in de dop...in de maak gewoon toch? het gebeurt zó vaak Voor mij speciaal, net als je zusjes 'k zal je liefhebben, heel veel kusjes Geven en ontvangen, met je spelen gelukkig zijn en liefde delen Groei maar snel lief mensenkind en fíjn dat oma dit vindt!…

Ik hoor je naam fluisteren in de wind ik voel de zon hem in mijn hart branden heel de wereld zal veranderen door de naam de naam van een kind Ik zie een paar reikende handen die de onze niet vindt Is het een schande nee als het maar – maakt niet uit door welke ouders dan ook – zal worden bemind…

Er liep een keer een ooievaar de trap af naar benee Hij had een kindje in zijn bek, dat bracht hij met zich mee De ouders vond hij boven niet, dus moest hij naar beneden Maar halverwege op de trap, toen is hij uitgegleden Het kindje kwam nog goed terecht, het landde op zijn veren Zo zie je maar, een ooievaar kan ook nog steeds wat leren…

Nachtstille ruimte in de wind een fluistering waar ons kindje droomt…

Kindje in z'n badje kinderkopjes huilen in de regen nat.…

met liefde plant ik een kindje op moeders schoot om goed te aarden…

zee geeft helemaal nergens om Het houtje droomt nu maar van een strand Nee - niet van vroeger toen ze boom was Dat is verloren Een strand is er niet -------------------------------- uit: Zes nietsjes (1981).…

Het avondrood lost op Tot een effen gewelf Het zwart weer breed uitgesmeerd Op het palet van de tijd Jouw stem brak op de dijk kaatsend over mos Dook met een plons Plots verzwolgen Slenterend langs de haven Vond je niets meer in de buidel Jouw paspoort verloren De lidkaart van de salsabar De foto van een ver lief Wind had jouw sjaal…

Witte koppen slaan als een bres in de branding de dood in het zout. Je zingt als een lorelei ontvoerd uit het zoete land. * Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…

Een zwarte sjees met zijn verloren helft Tussen zee en land Grauwe luchten boven 't lege strand De vriend had hem meegenomen naar dit stille oord Zij spraken met elkaar geen woord Hij keek de zee strak in 't gezicht Geen eb en geen vloed Eindelijk was hij thuis, voorgoed !…

Als een bedelende kandelaar in het donker Als een rivier in zijn stroom zoekend naar de zee Als een vogel hoger zou vliegen dan hij de lucht kan zien Als een mens verloren zingt naar haar ziel Dan gaat daar mijn alles en voor even.…

mijn anker ligt in zee waar anders? die onuitputtelijke bron voedde mij vanaf mijn eerste ademtocht menig schip is daar vergaan een verraderlijke plek zo verloren in de oceaan, het magnetische middelpunt die zee voedt mij die zee leeft mij de zee ben ik en jij…

Kindje in wording groeiend in je mama's buik jij bent ons kleinkind.…

Toen samen met jou. Rode lippen, gras zo groen. Zorgeloos die tijd.…

Blaadjes die vallen. Bomen worden kaal. Straten worden donker. Laatste granen gaan door het gemaal. Het gras wordt bruin en rot. Donkere dagen komen eraan. Traditie getrouw doet een ouder echtpaar de lichtjes aan. Samen voor nog heel even... lichtjes hebben helaas ook niet het eeuwige leven....…

het is een troost jou naast mij te weten door de kuilen van de nacht beroofd van kracht terwijl de wolven huilen als wij bij elkaar schuilen in de met sneeuw bedekte winternacht rondom witte sparren pracht een moeder met een kindje in de kribbe herdacht Hemelse Vader heeft aan een in schuld verloren…

broos verligt ze traag pakt het kindje stralend aan weet haar cirkel rond…