Alle inzendingen over verloren liefde OR arnhems goud

Nachten lag ik wakker, dromend van een mooie tijd. Nu lig ik nachten wakker, want ik ben je kwijt! Nachten lag ik wakker, jouw armen om me heen. Nu lig ik nachten wakker, moederziel alleen. Nachten lag ik wakker, want ik hield van jou. Nu lig ik nachten wakker, rillend van de kou. Nachten lag ik wakker, samen hadden we het fijn.…

Als de vogels vloog jij naar het zuiden terwijl ik de klokken al had horen luiden Al die vrijheid opeens gaf jou de vleugels niet meer vast niet meer in die beugels En nu... nu ben je weg en kan ik je niet meer vinden jij en ik die elkaar zo beminden zoeken doe ik nog steeds tot ik niet meer kan wat moet ik dan? elk moment zit jij wel in mijn…

Ze blijft waar ze niets meer verandert en haar stem verliest wachten op momenten met stemmen die blijven spreken als de storm die elke waanzin tot een gebed van haar weggegooide liefde maakt…

Lieve schat, eindelijk daar was je dan... Zoete warmte stroomde mij tegemoet. Mijn leven veranderde voor het eerst van bitter naar zoet. Dat doet een mens goed.. De buitenlucht rook nog nooit zo fijn ! Gelukkig deed dat geen pijn... Nu een jaar later,zit ik met een kater. Deze geeft geen kopjes.Maar schreeuwt wel in mijn hoofd! Had ik eerder…

tranen stromen polijsten de randen, maar de groeven worden dieper woorden vliegen uit op ademstromen doen mijn hart verstommen jij bent zo dichtbij en ik zou schreeuwen als ik kon ik zou me vastklampen maar mijn tranen polijsten mijn woorden vervliegen op mijn ademtocht jij voelt en hoort, wind door je haren regen langs je…

Op jouw blauwe wolken drijf je langzaam weg en voordat ik wat zeg ben je al uit mijn zicht verdwenen aan de horizon schijnt een flauwe zon.…

Hij was haar uit het oog verloren, tot het moment, dat zijn oog weer op haar terugviel, zoveel jaren later. Zijn oogappel, zijn liefde vergeten is de tijd, ze zijn weer bij elkaar voor eens en altijd! De liefde trekt, de liefde loutert De liefde koestert en is zout in de pap De liefde wint en overwint in ogen die verliezen.…

Liefde is geen tijd of goud of licht, heb ik gemerkt maar zoet vergif dat naar ik voel nog niet is uitgewerkt…

downers up down at the end of lonely street maar, om heel eerlijk te zijn moet ik onhoudbaar janken wanneer Elvis gospels zingt deze man geloofde echt geloofde oprecht in de liefde van zijn god en ik, ik nu ook ================…

als koud van woorden verdwaald in een hart langzaam met zachte handen de verborgen smalle lijnen van een lichaam streelt neervalt in rillingen van vergeten gevoel ontwaakt als goud van sterrenstof het verloren verlangen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Gouden zonnestralen. Het zilveren ochtendlicht glijdt over mijn wangen en streelt mijn gezicht. Gouden zonnestralen. Het hete middaglicht, passie en liefde samen als een goed bericht. Gouden zonnestralen. Het gouden avondlicht. In bloemengeuren zal ik verdwalen. Straks gaan de bloemen dicht. Zilveren manestralen.…

Wij wilden deze nacht tot ’s ochtends feesten Gewoon bij iemand thuis, niet in ’t café Gezellig, al mijn vrienden deden mee Zij drinken veel en graag, althans, de meesten Daarna een afterparty in de kroeg Nu gaat die toch niet open morgenvroeg…

Weer schakelt ginder toon in toon het torenlied zijn keten goud. Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

Een gouden hart, een moederhart, het is altijd een plaatsje apart. Mams ik blijf steeds je kind, waar jij je ook bevindt. Ben soms hopeloos verloren, kon jij me maar eens horen. Ik weet jij kijkt elke dag op me neer, keer op keer. Zou zo graag nog eens met je willen praten, voel me soms eenzaam en verlaten.…

Aan Petersburgse Grachten is het doorgaans goed toeven Jezelf In verloren lijn laten Opgaan in tsaristische Sferen van verloren tijd Geschiedenis Sint-Petersburg, 1997…

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud dat koud verborgen in een vakje lag (Sinds een week mag ik de armband van mijn lieve, overleden vriendin dragen...…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…