Alle inzendingen over vermaning

Weekritme helder, op vrijdagen vrijen en zondigen graag op de dag van de zon. Maar wat te denken van dinswoensenzateren? Ik houd een donderpreek op mijn balkon.…

Vriend, herzie uw jeugdgezellin: Eens te tenger voor de extase, Zeg, veranderde zij snel in Een welvarende bourgeoise? Zij liet zich leiden door de avond, Maar niet verleiden tot liefkozen; Gelooft gij ook, dat zij haar gade Liefde bewijzen blijft door blozen? Nu geeft zij feesten vol genade En baadt zich blank, den morgen lank,…

uit zilv'ren lijsten staren strakke gezichten mij vermanend aan in dofdonkere kleuren uit reeds voorbije eeuwen…

Niet in een getto, woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen gunst: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik niet zelf de akker ontgon de wegen niet plaveide en fruit eet van bomen die ik niet heb geplant Wel in een getto woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen schuld: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik…

Want soms denk je echt: ach, verman je…

Maar nu hij ook voor porno is gezwicht nu moet de burgemeester hem vermanen. Misschien betekent dit voor onze Rob het einde van zijn politieke job.…

Een ordedienst van jonge Marokkanen beschermt Kanaleneiland vol bezieling tegen geweld en diefstal en vernieling door tactvol hun kompanen te vermanen. Zolang ze daar geen beter plan verzinnen zou ik er maar geen homobar beginnen.…

Aan het water, in het water groen van bomen blauw van lucht, zit ik rechtop neergebogen met mijn ja en nee Met mijn nee en ja tenzij, half welwillend in verzet tegen postmodern vermanend tanend achteruitgangsgeloof…

Inmiddels hebben de Amerikanen Uit voorzorg drie objecten neergehaald De ware toedracht is nog niet bepaald Wellicht zullen ze China gaan vermanen Kraakhelder of in nevelen gehuld Ze hebben nooit iets boven zich geduld…

andermaal sprak God tot mij in bedekte termen Julius, waar zijt gij toch mee bezig al die woorden die gij laat zwermen uit uw verzen voelt gij u nog in het aardse aanwezig ach Heer, wat is toch mis aan het spontaan roepen te juichen in overvloed ik ben toch niet geschapen om te wachten tot de vermaledijde dood…

Je bent meer dan mijn eigen schaduw. Je blijft, ook als ik niet beweeg, als maanlicht verspringen van de ene droom in de andere in het theater van het verleden. Daar trek jij aan de touwtjes, spartel ik als een marionet als je tot slot de tekst opzegt: "Dit is gebeurd. Herinner je dat het nog niet afgelopen is je uit een molen die verdriet…

De mensen van Babel jaagden het hoogste na wilden een toren bouwen die tot de hemel reikte maar hun arbeid mislukte de onthutste stedelingen verdwenen naar alle kanten de nog levende schim van het onvoltooide bouwwerk zweeft fijn versnipperd over heel de wereld fluistert streeflustigen in zich uit te strekken naar steeds meer _ almaar…

over moed en macht heen mag hij op verzoek van zijn iele goden niet langer de trom nog roeren noch stil noch luid maar zich bekeren tot de stilte in hart en hoofd en terugkeren naar het begin hij nog een soort visje was teveel al verspeelde hij woorden aan de dove oren der toeschouwers van zijn laffe daden daags het gevlucht onder het…

Elke dag voortgaan vol blije zin, gezegend door de goede God, is eveneens een dag door de duivel beloerd.…

Als je in of naast andermans huis iets uitvoert wat men lang niet toejuicht klinkt daarop vaak de vraag doe je dat thuis ook? deze welbekende kreet uit dagelijks leven is een korte uitspraak in simpel ander gewaad van Jezus' gebod God met heel zijn of haar wezen lief te hebben de medemens als zichzelf.…

De vrije weken komen glansrijk in zicht. Welke rust of reis mogen ze geven? Opgewekte vragen vol drang kleven aan je hoofd als een weg wijzend gedicht. Met een gastvrij, steeds weer ander gezicht, wenkt de verre kust, wil naar vreugde streven. Ruige bergen doen hun uitdaging beven. Toch waarschuwt een strenge, waakzame plicht. Ziekte, die…

vermaan van hemel? Maar het ge-orakel en gezemel is niet van de lucht Het Kerkvolk zucht schudt het moede hoofd Wie of wat.... wordt er anno 2015 nog geloofd?…

De jeugd lijdt zwaar aan 'socialbesitas' Je komt ze dag en nacht Whatsappend tegen In Facebook of op Twitter, steeds maar vegen Op straat, aan tafel tot zelfs in de klas Ik moet dus een vermanend slot verzinnen Maar ik krijg net wat SMS-jes binnen.…

'k Hoor 't roepen van kranen, die trekken voorbij; een stil vermanen: ook gij... ook gij...…

Zwaar, door hun zacht vermaan, Sloeg mij hun medelij; Niet zien.... Nooit meer.... En toch Zó dichtbij. Toch: ‘Beter niet’. - Dat woord Grijnst me overal nu aan. ..... O, had ik Niet verstaan! ------------------------------------- uit: De Gids, jaargang 1893…

het zwarte gat waar ik in kijk is dieper dan ik dacht zwarter dan de nacht en hoe ik ook mijzelf verman en strijd tegen zijn kracht het gat heeft alle macht het zwarte gat dat zuigt en trekt aan flarden van mijn geest zo erg is het nog nooit geweest en wat ik ook bedenken kan het gat weet nog het meest omdat het mij steeds leest…

Als uitschot van de maatschappij ben ik oneindig onrendabel mijn deken is een gehaakt sprei op het bloembed van de fabel als scharrelaar verman ik mij met de fier getrokken sabel ten teken dat ik dikwijls vrij met de stuurloze parabel voor galg en rad dat ik gedij los van elke vaste kabel en in het sprookje dat ik brei is iedereen…

Gods eeuwige Boodschap is een peperstruik die pittig geurend wenkt bij hem te toeven binnen zijn luchtige twijgen ritselt bescheiden spraak vol onsterfelijke liefde en opbeurend vermaan wrijf maar een van mijn vruchtjes tussen je handen fijn het zal dan altijd huizen in heel je wezen mag geheimzinnig werken onvoorziene zegen brengen…

Dus keek naar mijn hand sprak haar vermanend toe, blikken mag je werpen, maar je moet wel weten HOE!…

Ik hou me sterk en verman me En lijk veel beter dan ik me voel Vandaag moet ik haar kunnen troosten Ik begrijp nu wel een heleboel Hoe het is om te verliezen Een dierbaar mens door ziekte sterft Geen mogelijkheid hierin te kiezen En machteloosheid in je zwerft Het is mijn beurt om haar te steunen Als verdriet genadeloos slaat Ze krijgt mijn…

getoonde lustig wreed en ongehoord Vraagt om penetratie hard te worden aangeboord Wellustige ronde billen als in mijn erotische dromen Smeken in al haar geilheid te worden genomen Maar oh wee, mocht ik haar eens tegen komen En mijn hand beroert haar uitdagend geheel Valt heel hypocriet schrijvend Nederland over mij En vliegt mij schijnheilig vermanend…

mijn driften getemd met vermanende stem ben ik de mindere geweest van dravers die blind hun wegen banen en van hen die als dove doffers opdringen in te schikken toe te geven verder plaats te maken tong en tanden getoomd is er het schrift als een boog gebundelde kracht hierop verheft zich mijn wezen letterlijk veer ik vrij met…

Dat ik hoor haar vermaan, verneem haar troost, haar liefde tot mij en de angst voor haar kroost. Laat mij de nacht tot vriend; de dag is wreed. Te nacht komt mijn dode en sust mijn leed.…

Mocht in de stille kerstnacht een kleine smeulende vlam geboren uit de ster van Bethlehem op me neerdalen, door mijn huid dringen zich bescheiden schuilhouden binnen aders en zenuwen als een onschuldig brandend stipje onder weke pollen vochtig mos somtijds vermanend gloeien of even aanzwellen tot oplaaiend vuur waarin moed en hoop liefdevol…

doet De wereld wegvalt Niets nog klopt Recht je rug Verbijt de pijn Ga door Als je gevoel Gevoelloos is gestopt Verbind je niet Met die gedachten Hoe somber En zwartgallig ook Aan het eind Van duisteren nachten Is er licht En witte rook Probeer te overleven Standvastig Met je kop ervoor Laat zien Dat jij niet Op zal geven Verman…