Alle inzendingen over vernielen wij onze p

de poolkap ontdooit, door smeltend ijs rijst het peil in oceanen vermengd met zoute tranen; miljarden zijn het, bedroefd geplengd machteloos ervaar ik het verlies, en zelfs uit zuidelijke streken waait soms een kille bries tergend langzaam, we doen het rustig aan, helpen wij onze aarde uiteindelijk naar de maan…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

Ik lach het buiten uit dat in mij wil Het reine deel dat leeft van u, vernielen: Mijn leed, uw beeld staat immers eeuwig stil, Het is van glas & spiegelt onze zielen.…

Doña Juana trok een spoor van vernieling strijd bevrediging door alle levens op haar pad zowel dat van haarzelf als die van derden dusdoende nam ze proeven met varianten zonder tal techniek geslacht moraal en wat dies meer zij vermoeid viel ze nu terug op aow en www want Don Juan had ze al dood gepest olé…

De meerderheid heeft verloren In onze woede naar het niet kunnen vinden Is datgene wat er was er nu niet meer…

de sneeuw van vandaag zo maagdelijk nog zonder een enkele voetstap maar helaas blijft er niets onbetreden en bevingeren wij al wat kwetsbaar is vernielen al dan niet bewust het fragiele laagje ijs op de vijver van overwintering wellicht kunnen wij voortaan iets voorzichtiger zijn…

Onze Melkweg staat zwaar in het rood en onze wereld is op sterven na dood verantwoordelijk voor deze mismanaging de vernieling van de dampkring ingegeven door jaloezie en hebzucht is de mens, en dat is geen klucht nog eventjes en het is gedaan met onze aarde omdat een denkend wezen hem niet kan schatten op waarde de mens kan geen andere…

Hij is nu op het toppunt van zijn kunnen Tenminste dat zei Freek de Jonge zelf Bij P & W, ruim drie kwartier na elf Ik wil hem deze visie niet misgunnen Maar toen ik de herhaling eens bekeek Dacht ik: ’t gaat écht niet goed met onze Freek…

Daar zaten Wij, verloren op de troon en vóór Ons wéér die Hoeden en wat Heren Formeren? Neen, wel éven declameren Verkenner Kamp… hij láchte naar Mijn zoon! Bij Bernhard! Wij verlangen in deez’ bende Naar Lubbers, zélfs naar J. P. Balkenende…

De stem des volks spreekt in het Parlement: iets met een poedel en de P van Fatimah herhaald en uitvergroot door alle media. En de Miljoenennota? Ach, geen cent.. Zo leggen wij tegen begrotingspijn als volk een zelfgekozen rookgordijn.…

en zon alle energie geeft de moderne wetenschap heeft ons kantelpunten gebracht waarmee het nano kind mag spelen communicatie met aarde wolken dieren ook de bezielde bomen in het bos kastelen en planeten telepathie en telekinese wij hadden onszelf kunnen genezen van onze beschaving zal door vernieling niet veel meer overblijven dat…

Wij zijn elkaar gegeven en ik verheugde mij om 't eens gedeelde land. Ik zal je missen..., niet gebroken verder gaan, want wat ten diepste ons verbindt zal waaien door de bomen. Wij dragen onze dromen: in tranen zaaien, oogsten aan de overkant. Uit: steeds weer exodus, p.11…

' Dat hebben wij er prima afgebracht - De spelling gek, de uitspraak abnormaal En wacht maar af: dit wordt een wereldtaal! -------------------------------------------- © Drs. P, 2005 (uit Drs. P révisé)…

immateriële waarde zoals bij 'de persoon van Jezus' moest de haan wel kraaien de dader verhing zich weerloos en men, het volk, wij weerloze mensen krabden onsachter de oren en gingen over tot de orde van de dag in onze waardeloze weerloze werkelijkheid!…

P a te zijn, .... V alt vast ........ O p ....... E en ..... D ag ook . E ens mee, maar N u niet –echt niet!…

Dactylus, dactylus Ptero of p-tero Zeg me hoe die Dino's naam precies luidt Liefst zeg ik voor de vorm P-terodactylus 't Beest boeit het toch niks Zij stierf allang uit…

De vogel in mij is allang weggevlogen in alle vrijheid raakte ze haar ballast kwijt.…

De tol die wij allen hebben betaald voor de hebzucht van wezens, met een hart van steen die geen greintje gaven om het leven van hun medemens.…

Eigenlijk weet ik ook niet zo goed waar het denken ophoudt en de ontroering begint als je een kind ziet dat nog zo onbevangen naar de wereld kijkt, met blauwe ogen die nog niet al die rotzooi gezien hebben, die geen getuige waren van de vernieling waar wij elke dag mee doorgaan door onze manier van leven en consumeren, al moet gezegd dat…

P Neem niet je verzen mee. Die kunnen wij niet missen, bedankt Polzer Hoezee. Samen op de veerpont, of in de arreslee en nemen voor gezelschap de Karamazovs mee. Bedank voor uw recept, te leven lang en blij en door u zelf beproefd, knolraap, lof, schorseneren en prei.…

De eenzaamheid der volkeren alsmede haar geborgen veiligheid, draag ik en koester ik in mijn hart. Mijn hart en de twee ogen vol van eeuwigheid, volledig en vredige scherpzinnigheid. Diep van binnen. Alles droeg bij tot verbrede broederschap en verwantschap. Eveneens aan de eenzijdige doch veelzijdige waardigheid in en van ieder mens. Het…

Zomaar op de grond mijn knieën vallen neer god val neer Geen boek komt geschreven voor het leven te laat Hoe cynisch dat ik Wie? rara psi Poetica nascitur,non fit dada rara…

de verlossing voelt nader nu zij de wind niet meer tegen de haren instrijkt niet dat ze dat ooit gedaan had maar toch zachtjes priemt de dagvorstin door het wolkendek om vergeten verhalen te openbaren die van liefde en troost waar al even reikhalzend naar werd uitgekeken eindelijk komt zij thuis…

gewaden waar handen oplichten in woord en gebaren we lijken voedsel en zuurstof te ademen terwijl er op de wanden een projectie van het nieuwe buiten te zien is waarin onze oud aardse begrippen op begrijpelijke wijze zijn getransformeerd naar universele locaties die wij ons soepel eigenen maar het discontinue geeft onzekerheden en…

Orhan Pamuk Niet langer veilig Om wat hij denkt Zegt en schrijft Waar is R-E-S-P-E-C-T Toch gebleven? R-E-S-P-E-C-T Eerbied slechts Voor een ander (Nieuw) leven Waar is R-E-S-P-E-C-T Toch gebleven? Baan van schrijver dezes Hufterig en onbeschoft Na een ernstige Ziekte gejat Daar ik gewóón Wil(de) leven...!…

opnieuw vernielingen alom, oudejaarsavond in de kijker. met dwaze jongeren zo stom, Molenbeek, een schaduw rijker. voor de kik en het plezier, winkels plunderen en vernielen met het gedrag van een wild dier wat kan er hen toch bezielen?…

Wij zijn ons brein, p. 44 Een zoon kan zijn ouders nooit dankbaar genoeg zijn voor hun liefdevolle goedheid, al zou hij honderd lange dagen zijn vader op zijn rechterschouder dragen en zijn moeder op zijn linkerschouder. De leer van Boeddha)…

sluipt langzaam dichterbij aan onze deur…

Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur. Uit: septemberkruid, 2002, p.33…

Wat heb ik nog te doen als alles zinloos is zonder jou Wat heb ik nog te zeggen als woorden verdwijnen in het niets Wat heb ik nog te hopen als liefde mijn wereld blijft vernielen...…