Alle inzendingen over versje leren

Ik vrees dat ik vandaag geen versje maak Want mijn verstandskies is zojuist getrokken Verdoofd en suf zit ik nu met de brokken En met een dikke zwelling rond mijn kaak Ik wil best lijden voor de poëzie, hoor Maar daar heb ik nu echt geen energie voor…

de dichter als drenkeling klampt zich vast aan lettergrepen in luttele zinnen vangt hij een versje voor eigen gebruik hij spreekt het zachtjes uit en het blijkt ook nog goed voor een glimlach…

zo'n puntenslijper op je eigen bureau u weet wel met slinger daar kon ik van dromen hoe mijn potloden scherp werden geslepen tot wapens bijna maar altijd onschuldig want ik doe er niets anders mee dan een versje schrijven in klad…

De laatste week had ik te veel te doen Een versje over écht nieuws wou niet lukken Ik wou me ook niet voor die dichtplicht drukken Vandaar dat ik me hiermee maar verzoen Wel vreemd, het maakt me toch een beetje blij: Het vers gaat nu eens enkel over mij!…

Ook dit jaar kreeg ik weer bij elk cadeau Een versje dat ik luid heb voorgelezen, Ze mochten er voorheen altijd wel wezen, Maar dit keer was de kwaliteit zozo. Want onderaan las ik tot mijn verdriet: ‘Je krijgt de groeten van AI en Piet’.…

leere ich kam heute zu nichts machen sie sich keine sorgen es soll wahrhaftig wieder besser gehen morgen es gibt so eine art von tagen heute mehr als jemals hier die keine antwort erfragen und mich machen zu einem nutzlosen arbeitstier der mut sinkt mir in die schuhe ein bestürzter märtyrer von geisttötendem bestand brütet hier…

De diepte verweet me mijn onbegrip. Het geloof dat zij het antwoord was Verder! riep ze me toe. kom verder! En sleur je alles met je mee aan een zijden draad Groene enkels in de poel van kennis. Koude massa. Ik zal zwemmen kunnen tot ik sterf en verder Achter me het leven Lust, strak gespannen. Het vuur zo behaaglijk gebouwd…

Het avondrood mengt zich met het helblauw het leven is zacht maar rauw roestig dat men is verweerd wachten op de dag dat men is uitgeleerd heb ik u achteraf vereerd.…

laat me zien horen voelen laat me beleven leer mij jou…

Van mijn moeder leerde ik naaien Van mijn man leerde ik volharden Mijn zoon leerde me gedichten schrijven Allemaal hielpen ze me vooruit En nu aan het einde van mijn leven leerde ik door de grote aardbeving hoe mensen vriendschap geven Goed dat ik leef. Afgelopen weekend overleed de schrijfster in Japan, 101 jaar oud. ----------…

Papier heeft de tijd eeuwenlang opgeslagen houdt ons bij de les.…

Ik moet nog veel leren Het is geen schande om hulp te vragen Ik moet hulp accepteren Want ik kan de problemen niet alleen dragen Ik moet nog veel leren Het is sterk om je zwakte te tonen Ik moet mezelf accepteren Als ik durf te praten, mag ik mezelf belonen Ik moet nog veel leren Het is moeilijk om alles een plaats te geven Ik moet het…

Kom we gaan bijten in de hand die de tafel dekt We gaan rotschool roepen we gaan fietsen achter dat meisje uit de klas We gaan extra traag tot tien tellen en niet weten wat de hoofdstad is We gaan een hoge pet opzetten we gaan nooit meer boeken lezen nooit de tafel dekken en hele nachten film kijken We gaan het licht in de koelkast…

Misschien ontdekt men ook lang na míjn leven Dat ik niet zelf dit versje heb geschreven.…

mijn hoofd is een rommelzolder barstensvol oude lettergrepen waar ik ooit houvast aan vond ik probeer een hoeveelheid aan belegen impressies te ordenen wanneer ik van een handvol woorden nog een aardig versje kan maken is dat toch mooi winst…

Wanneer u ooit een versje van mij leest Dan moet u zich daar wel gepast op kleden Ook ruim van geest zijn en van goede zeden En zorg dat u niet langs de regels sjeest En achteraf applaus, geen lang gezicht Want dan stuur ik u weg uit dit gedicht.…

Tegen beter weten in. Herinneringen aan de ochtendlijke rust en avondlijke lust lopen als een schip stuurloos op de klippen voor de kust van de tijd; De passie met man en muis vergaan. Draden van tederheid samengevlochten tot ultieme reddingsboei. Drenkeling tussen leven en dood Liefde vervaagt Hartslag vertraagt Woorden worden week…

Zacht zwevend op de malse mozaïek, danst hij een laatste tango met een verbolgen mimiek De inktvlek van zijn verre verleden raakt langzaamaan opgedroogd twijfel verteert het heden Het sfeerlicht vol minachting wanneer hij oprijst en wegvliegt op de vleugels van verwachting Ze staat reeds te wachten…

Liefste, maak gauw een krant van me. Schenk mij het genoegen te ontwaken in jouw poezelige handjes. Special edition Ontbloot pagina voor pagina de letters van mijn zinloze ziel; Stille getuigen van wat was Caressing Brandt met die priemende kijkers een holte in de rubrieken van mijn borstkas, waarop je genoegzaam sliep Sweet desire…

Echt Kunnen zijn Eerlijk Kunnen zijn Er Kunnen zijn Vrij Kunnen zijn Mij Kunnen zijn Mij Laten zijn Is een levensles Voor mij…

Ik ben een Zeeuw, en schreef daarover graag een flink gepeperd versje voor vandaag, maar zou dat lukken, via ZeelandNet ? Ik waag ik het er maar op, en onverdroten schrijf ik : da’s ******domme wel zwaar kl*** !…

Als dichter wil ik best een versje schrijven De site moet immers steeds opnieuw gevuld Maar langzaam aan verlies ik mijn geduld Ik vraag me af waar de reacties blijven... Want niets doen, beste lezer, kan niet meer Verzin dus snel iets leuks en reageer…

Wij Nederlanders stellen klusjes uit Hoewel de dames het van ons verlangen Een wandje stucen, verven of behangen; Wij liggen op de bank en doen geen fluit Maar ik doe dit karwei dus wél voor haar 'Schat luister eens, alweer een versje klaar!'…

Je hebt zo hier en daar een leuk paleis Dat laat je af en toe eens flink verbouwen Maar ja, dan gaat dat volk dus lopen mauwen Over verspilling, luxe en de prijs Of je krijgt weer zo'n versje van Trawant Wie is hier nou de koning in dit land?…

De schoolvakantie is alweer voorbij Voor ieder kind haast de ultieme vrijheid Die met de aanvang van de school voorbij glijdt Want buiten school lijkt alles nog zo vrij Maar aan de universiteit van ´t leven Wordt nooit een dag vakantie weggegeven…

Bleke nachtegalen fladderen koortsachtig door het paviljoen. In duistere hoeken rochelen de amechtigen. Wolken morfine vertroebelen de vensters en de lichten van de stad. Pijn is een helder baken. Een wrede slang penetreert mijn penis. Nog ratelen mijn nieren als de kettingen van een geest, maar morgen zal hun gruis het porselein bekrassen…

Hij dVIII: 'Wat een supermooi wijf!' Impulsief gaf-ie haar toen de V en hij stelde zich voor: 'Ik ben Bas van de Schoor,' maar hij schrok, want ze vloekte hem stijf. Het liep in het C voor Bas, die iets had, waar hij niet van genas. 'Zeg, hoe heb ik het nou? 'k Ben al X jaar je vrouw,' hoorde Bas, die vergeeLXXX was.…

ik heb geluk gekend maar ook verdriet heeft mij gemaakt tot wie ik ben een dichter die met woorden strooit en zinnen rijgt tot verzen…

Ik durf in dit gedicht gerust te stellen, dat ons versje niet uni is!…

Wanneer je alle dagen van het jaar Zowel in goede als in slechte tijden Een versje op het net dient af te scheiden Dan valt dat op den duur zelfs mij te zwaar. Gelukkig wordt mijn taak van nu af lichter: Ik ben gedegradeerd tot zondagsdichter.…