Alle inzendingen over verslagen OR eenzaamheid

nu er kansen zijn verslagen en de pijn niet te verdragen met geen antwoord op de vragen is al wat over blijft het dragen…

Heeft toegeslagen Als de Egyptische plagen Verslagen door De Rechtvaardige…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

de aarde verdoofd een mens verslagen, van zijn geest beroofd hoe moet ik het sterven verdragen als het na de nacht niet wil dagen…

Jij geeft me kracht als ik ben verslagen, het is dan alsof we samen onze last hebben gedragen.…

Als je denkt ik ben verslagen Is de nederlaag een feit Als je denkt ik zal het wagen Win je op den duur de strijd…

Na eenendertig saaie voetbaldagen Viert Nederland uiteindelijk spontaan De grabbelact van goalgorilla Kahn Als hebben wij de Mannschaft zelf verslagen Alleen Prins Claus ligt met een Aspro Bruis Ter observatie in een ziekenhuis…

De tour staat aan manlief volgt elk pedaal, maar wat me opvalt en tegelijkertijd tegenstaat is dat verslag geven niet iedereen is gegeven. Verstand van iets hebben is iets heel anders, dan het geven van een verslag.…

(tanka) aaneengesloten verlaten lege coupés een eindstation daarbuiten beeft in stilte hun koude verslagenheid…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

De hoge takken, dicht op elkaar gekromd, omvatten leegte, kil onbewogen, waarin verslagen geest neerslachtig bromt: "Wat mag dit oord in de toekomst pogen? Wellicht dat hier nooit meer iets tot stand komt, behalve het tijdloze oervermogen."…

Waar tranen aan de hemel staan zo stil langs dichte poorten gaan nu eenzaamheid stroef schuifelt Waar tekens van verslagenheid - een zorgelijke kindertijd - zich vormen tot een baken Van muurbloem tot aan zondebok geen veilig pad naar mama’s rok waarachter het kan schuilen Het meisje wordt zo vroeg rap oud de waarheid zwijgt haar zieltje…

Zich vastklampend aan drijvend wrakhout waar allang geen touw aan vast te knopen is, verplettert haar En lijdt aan de ziekte die eenzaamheid heet. Het leven heeft haar verslagen.…

Diepere gedachten Dralen af Vol weemoed Oude pijn Ik hou vast Aan wat niet is Aan levenloze dingen Van jou en mij Het gevoel Dat ik zo node mis Ik zoek je op Sta bij jouw steen Veertig-plus Verslagen Eenzaam en alleen Ik mis je pa Dat gevoel komt nooit Nooit meer van mij los Kan niet veranderen Wat je niet meer ziet Een traan voor…

De dood vermenigvuldigd Groeit uit van hand tot hand Leven redders worden gehuldigd Een volk verbijsterd, niet verslagen 't Zwaard; de anderhalve meter afstand Om eensgezind met elkaar Corona te verjagen Och de prevelende lippen, och hoe gênant Eenzaam in 't heengaan geslagen Door de Covid negentien plagen De dode ogen 't grijze…

vertrouwen is gevallen Het viel zomaar uit mijn mond Stil en verslagen Staarden we naar elkaar…

Een stoere bokser uit Schagen werd nooit de ring uitgedragen toen kwam hij een vrouw tegen zij heeft hem plat gekregen de liefde heeft hem verslagen…

Dood was ik Door onmacht overmeesterd Verslagen door mijn eigen ik Alleen vogels - Door hun vrijheid aangeraakt En tot nieuw leven begeesterd…

Wie er het eerst was, Vraag je mij, De angst Of De dood, Welnu, geen van beiden, Kan ik je zeggen, Want de angst voor de dood Heeft ze op de eindstreep Ruimschoots verslagen…

En lachend gezegd: 'We hebben de dagen gevuld Met vrijheid en vreugde'. Verzwijgen Dat ik alleen reed Door het Brabantse land. Naar wie, de weifeling, Naar niemand. Rijden. Vond het landschap Treuriger dan ooit Veranderd. ------------------------------------------ Uit: Tirade nr 200, 1981.…

Die straling valt echt niet ontlopen geluk stroomt door je lichaam heen niet te geloven het is nu “wij” alleen moet mijn hart dat straks bekopen Spanning, hoge volts, niet te verdragen een mens, ja gewoon een simpel hart je denken en hersens zijn kompleet verward onverwacht, ja warme liefde, je bent verslagen jouw geluk, kan niet meer…

Een vlakke vlucht in kleurloze tonen. Het is gebakken lucht, er valt niets te belonen. Tekens aan de wand als voorbode van een broos bestand tussen een man en een vrouw die louter zwijgen. Geen spijt of berouw, wel stilte aaneenrijgen. Een vruchteloos gebaar, door niemand gedragen. Allen staan daar maar en idealen vervagen. De vroege…

Het heroïsche tweetal arriveerde en na twee uur fanatieke strijd werd de laatste slangekop voorgoed verslagen en begraven. Hercules depte mijn wonden en hij schonk me champagne in, terwijl Iolaus mijn voeten masseerde.…

men schrijft zo’n tienduizend jaar poëzie naast verslagen verslagen poëzie het woord is altijd sterker gebleken geschiedenis, lyriek, epiek, liefde, dood… het was en geeft ons de toekomst wie anders dan de dichter kan verhalen over oerknal een bezoek aan blauwe maan springen door meanderend water de o zo tedere eerste zoen?…

Verstomde emotie Een schreeuw van licht In zoete devotie Het evenwicht Verslagen lig ik hier Geheel gezwicht Voor verschoten vertier.…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…