Alle inzendingen over verstopt OR bos

gevangen in een kubus met muren van ijs bevroren bevroren verstijfd liggend alles horend verstild verstilde woede en verdriet geen woorden meer verstopt verstopt in die ijskubus wanhopig vechtend…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Een kerstboomlamp brandt verstopt in engelenhaar: vèr _ verstrooid schijnsel. In het stille bos klinkt de verre snelweg zacht als bomengeruis. We gaan door het bos, komen op een oud landgoed: hier zie je echt woùd.…

Het bos van het bos heeft netels en berenklauw – geen paden met bank.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

onderhuids roze verstopt in magnolia belooft nog veel meer…

In het diepst van mijn ziel heb ik een geheim gepropt wat ik ooit verdrongen heb zit erin verstopt. Iedereen heeft zo'n plekje met 'n verborgen gebeurtenis en het blíjft verstopt op dat plekje in de duisternis. Misschien wil ik ooit m'n geheim aan iemand kwijt wetend dat ik dan van 'n duistere last ben bevrijd.…

Ik wil het wel uitschreeuwen het wonder van leven maar woorden blijven verstopt achter een brok ik ben veel te bang dat het leven naar mij schreeuwt en dat het wonder dan verloren gaat zo blijven woorden slechts letters neergeschreven op een kladpapier…

Het bloed dat in je slapen gonst het hart dat in je keel zo bonst het lood dat zich in je schoenen bevindt je angstig voelen als een klein kind klam zweet dat uit je poriën springt als men diepste gevoelens uit je wringt…

Het gras aan de sloot siddert even, is weer stil: winterkoninkje. De rat huppelt weg: een spannend vluchtig balspel in de verse sneeuw. Ruzie van ganzen geeft nachtelijke wijdte galmende muziek.…

Onvindbaar waren we die lange dag: we waren de paadjes achterlangs en binnendoor, brandnetels en berkenstammen, de ondoorzichtige oude kas achter in de tuin van een van ons, hutten in de bomen, in de bosjes waren we, verstopt onder bruggetjes en laaghangende takken van treurwilgen bij de gracht.…

verstild verlangen verstopt voorbij de dromen versnelt nu vooruit…

Ben je boos, bedroefd of bang of blij (1 der 4 B’s), beschaamd of voel je haat of voel je nijd? Voor mij is jouw gezicht een groot zwart kruis. Verstopt achter een ferme pokerface maant hij zichzelf tot onverstoorbaarheid: ‘Doe rustig aan, verzamel navelpluis’…

Gekwetst, Verstopt, Gemist, Gevonden… Mijn gevoel Je bent weer terug!…

het korft mijn mond wringt als een schoen het sterft mee in stilzwijgen verstopt onder de grond…

ik kroop in je schoot leefde op je rug verstopt in genot was ik schepper naast God…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Hoe pover en eenzaam, hoe wars van comfort, dat huisje verstopt in 't Kemzeekse bos. Mijn moeder in 't wiegje voor de kachel die snort, zo ging dat in 't land van Reinaert de vos. Soms tuur ik in spiegels en ogen en speur naar dat klein kwartje Pruis. Of, heeft men mij altijd belogen en zorgt de Kasjoeb voor de ruis?…

Kleiner was ik groter geweest verstopt onvindbaar voor de vijand in gedrag dat denkend wint uiterlijk faalt…

eerst verpopt en verstopt koud in donker dan opeens vlinder je warm in licht als nectar…

vergeten de stille pijn Ik loop door het bos Gedachten aan beter Rennen door mijn hoofd Stil laat ik mij zakken Op de mossige aarde In de sereenheid van het bos Hoef ik even niet te denken Alleen maar jouw stilte mogen proeven...…

Zittend onder een boom Denk ik na over vervlogen dagen De bladeren vallen en ik dagdroom De mooie herinneringen vervagen Een wirwar van wegen Waar achter elke boom een verhaal schuilt Als de takken bewegen Is het of de boom huilt Het zijn echter niet de tranen van het bos Maar de wirwar van mijn gedachten: Een chaos…

In ons bos worden bomen geveld.…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

Ik loop door het bos, de stilte brengt rust, net zoals de stilte tussen ons, rust in mijn leven brengt De bladeren laten los, en waaien weg, net zoals ik los liet, en mijn eigen weg ging De zon, nog krachtig, breek zich een weg door de bomen, net zoals ik met al mijn kracht, de circel doorbroken heb Ik kijk voor me uit, zie een kleurijk…

Het is bepaald overdreven te denken dat het gedicht een poging betekent om iets verstaanbaar te maken, laat staan een uiting van priesters die god zien. Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen wanneer men geen woorden meer heeft in officiële gesprekken, een reling bij zeeziekte in de salon. -----------------------------------…

In Schinveld wordt de burger flink geplaagd Het groeit nu de gemeente boven ’t hoofd Ze heeft wel stille vliegtuigen beloofd Dat klinkt inmiddels best wel afgezaagd De burgemeester onderneemt nu stappen Hij vraagt de actievoerders om te kappen…