Alle inzendingen over verveling OR presteren

Ik mag het zeggen zonder arrogantie: Gedichten.nl is uw garantie voor verse verzen zonder redundantie met lyrisch optimale resonantie. Maar heden wijk ik af van de usantie: Geen snelsonnet, want ik ben op vakantie.…

Ik ken ze wel, alsof ze iets presteren Nog nooit ziek geweest! Nou, ik wel het allermeest Alsof je er om hebt gevraagd Zij gaan er prat op dat ze NOOIT iets hebben Maar dan... komt ongevraagd een ziekte op hun pad Je zou dan bijna zeggen: "Ik dacht dat jij nooit wat had"?...…

De productie is gebaseerd op presteren. Maar de beleving behoort hoog in het vaandel.…

Het is vervelend, Het is frustrerend. Ik kan het je niet vertellen Wat ik voor je voel Je moet het weten Weten wat ik denk En wat ik voor je voel Wat is het vervelend Als je er geen woorden aan kunt geven Maar schatje, weet voor altijd Ik hou van jou, En wij nemen van mekaar nooit afscheid……

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik wilde spelen aan het strand met een schepje schelpen en wat zand maar de zee leek het spel steeds te onderbreken door nieuwe kansen te geven golfde een schone lei om weer te beginnen ik werd kwaad maar lachte toen van binnen want spelen is het iedere keer net even anders proberen niet het eenmalig presteren…

Het Panda bungalowtje mag er wezen Met stromend water, een Chinese muur Voor Ping en Pong is even niets te duur Gelukkig goedgekeurd door de Chinezen Miljoenen voor twee luie vette beren Die buiten bamboe vreten niets presteren. (Terwijl je in de winkel van Bart Smit Er zo een koopt waar ook een knop op zit)…

de strijd ving aan Geen motief deed het staven Niemand had dan ook iets gedaan Maar goed er was weer handel En de beurs werd weer vet Verhongerende minderheden Maar een kniesoor die daar oplet Nee, het probleem ligt anders Op gezondheid wordt gelet De massa hier en vooral de jeugd Dat vreet maar en is veel te vet We worden lui en vervelen…

Als iemand bij zijn dierenleed-verslaving gedood wordt roept men treurig ach en wee. Maar tellen dode stieren dan niet mee? Waar blijft nou toch dat tikkeltje beschaving… Dat martelen van stieren voor de lol maakt ieder zinnig mens toch hoorndol……

(met dank aan C.Buddingh') wat is verveling meer dan een ogenblik jezelf zijn een pas op de plaats maken als moment van bezinning het bestaan kan immers niet altijd in sneltreinvaart gaan er is niets mis met 'quality time' een uurtje lezen of mediteren met de ogen stijf dichtgeknepen...…

wat is verveling meer dan in gepeins verzonken zijn het is een wachten op iets dat spoedig zal komen bijvoorbeeld de trein die door onbekend oponthoud wellicht wat later aankomt doch soms is oponthoud een onontbeerlijk moment van overpeinzing zoals ik in het begin van dit gedicht al schreef…

Zo vogelvrij als een vogel gekooid. Geen spieren gekweekt geen grote vleugels ontplooit. Nooit gevlogen als een vogel vrij. Hoog door de lucht. Waar de kooi niet bij. Geen sleutel nodig om te denken. Haar ogen gesloten, nooit op slot. Vliegt de vogel vrij en blij door de wei tussen koetjes en paarden. Haar hard warmer dan duizend open haarden…

ProRail verzorgt het spoorwegonderhoud. Toch dreigt, naast de gebruikelijke storing, nu serieus gevaar van treinontsporing op plaatsen waar de das zijn burchten bouwt. De gangen worden dagelijks bekeken, je mag gerust van tunnelvisie spreken.…

hier liggen stenen zonder zich te vervelen soms staan zij even…

men hoede zich voor ouder worden in eer en deugd dat is dodelijk vervelend…

woekeren is groei kan vervelend zijn zeker bij een woekerpolis schande!…

Bewustzijn Van wat Ik voel Hoe vervelend ik Het ook vind Zal me vrij maken…

Ik word groener, maar wil presteren. Ik groei door, maar kom niet verder. Ik ben een bloem nog in de knop Is er dan geen ander, bloempje, plantje of een boompje als het moet, dat mijn blaadjes kan ontvouwen? Dus, bijtjes, doe je werk en vertel de bloem tussen de distels Dat hij beter aan mijn zijde groeien zou…

Kijk je ook soms uit verveling naar die mode op teevee o nee…

Ongenaakbaar Lag hij naast haar Uit pure verveling Baarde zij een tweeling ...…

Door een gebrek aan vitamine D Kunnen veel mannen nauwelijks presteren Het zonlicht kan dit euvel repareren Mij deelde onze huisarts echter  mee: 'In úw geval  raad ik u dringend aan Om 's zomers vooral úit de zon te gaan..' Onderzoek wijst uit dat erectieproblemen als gevolg van een  tekort aan vitamine D, opgelost worden door veelvuldige…

Deze theedoek scheur ik bedachtzaam doormidden Het vaatwerk laat ik achteloos op de vloer te pletter vallen De bak met zeepsop keer ik rustig om boven het vloerkleed Met ons nieuwe broodmes snijd ik zorgvuldig de zitting van de bank aan repen De gordijnen bevielen me allang niet meer Uit de keuken komt de geur van verbrand voedsel…

De Amerikaanse droom doorprikt Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen Kneedt hij een eigen stijl Weekt zich los Stroomopwaarts klimmend Toont hij de schaduwkant van wildgroei Het lege huis spiegelt verveling Herkenbaar en genant In dunne gelijke lagen aangebracht De mens afgezonderd in een hotelkamer Niet meer dan een ding in de ruimte…

die dag was het doodtij hij gleed gestaag voorbij de uren vielen als los zand op de ongelezen ochtendkrant binnen oog- en oorbereik hing de deurbel stil voor lijk de telefoon hield zich ook al dood waarmee hij een saaie aanblik bood uit de radio kabbelden geluiden die op niets bijzonders duidden slechts wat slome variété verder…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

Ik hoor de bladeren aan de bomen groeien de letters zijn uit mijn boek gevallen mijn woorden liggen bij het afval de dag kruipt naar zijn einde. Morgen zijn de bladeren volgroeid.…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

Ik zat me gister stierlijk te vervelen, Dus riep ik al m’n vrienden bij elkaar, En smeedde snode plannen - wie, wat, waar? -, Verlangend naar gewaagde taferelen. Die avond bij me thuis schonk ik de port, En speelden we een potje Ganzenbord.…

Op straat blinkt er iets, ik sta stil en schop het weg -- pff, een dode ster.…