154 resultaten.
Vallen en winnen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.944 Vreemde blikken wachten niet
Vreemde blikken vragen niet naar de
pijn die
hem achterlaat
in het dode moment
en de brandende gedachten
op de berg die hij geel wil verven.
Hij springt
geraakt
en stijgt op met een versnelde
wraak.…
LEVENSWEG
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.778 Maar als de tijd niet meer je voorhoofd kust,
zal ouderdom onzichtbaar rimpels kerven
en je herinneringen grijzer verven.
Is het dan echt je leven en je lust
om zonder einder rusteloos te zwerven
en nooit het zalig niet-zijn te beërven?…
Wie dit niet snapt...
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 833 Ben al een tijd niet meer verbonden
met de wereld om mij heen,
maar om dit nu narcisme te noemen
of een gebrek aan medeleven, nou nee,
eigenlijk niets van dit alles,
het is meer een bedradingsprobleem,
die hele lichte vorm van Asperger
waaraan ik zo zwaar til, t’is niet niets,
in wezen alles voor mij, een nieuw geloof
dat ik graag met verve…
De zwarte parel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 795 oh eiland van de eeuwige lente
hoe zomers bruinde je mijn benen
door regelmatig de passaatwind
mijn equatoriale stiltegordel met
aangename warmte te beroeren
idyllisch lag je daar te stralen
tussen de knipogende olivijnen
die half verborgen tussen het zand
het groen met verve verdedigden
als ongeëvenaarde compensatie
oh eiland van de eeuwige…
Mijn liefste bloem
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.721 woorden minnen
mijn smart en maken het bloed diep rood
naar de kleur van liefde in een eeuwig
voor jouw kloppend hart
ik spreek slechts in eenvoud doch
ook met trots wanneer jij
in mijn woorden huist
die ik met wijsheid
naar je heb verwezen
het groen zó ook pril is jouw bestaan
in het veld vol bloemen waar jij als
éénling staat maar met verve…
Toeval
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 373 Zon valt op de gevel
een zoveel duizenste tegel
verlicht door een ster aan de hemel
Wij verven de wolken blauw
zingen op die steiger
dansen door tot de dauw
De zomer komt eraan
een groot feest
hier ver vandaan
Dans dan mens
en laat je gaan
ver weg
o maan o maan
waar komen wij vandaan
waar gaan wij naar toe
toe
het toeval bestaat…
Windbuidel,
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 296 Soms opent zich de doos,
ontvangen van Pandora,
de wind ontsnapt uit haar
schoot, raast langs de
karkassen van de levenshoop,
een mager geluid omhult de
witte geraamtes, te dun bekleed
met een verse huid, laat het
aardse stof zich met andere
kleuren verven in de geuren
van de regenboog en het oude
bederven, blaast op de pijpen
van…
kortademig
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 375 hun dood
hoe gemakkelijk zal het gaan
omdat ik het lieven nooit leefde
het leven niet liefde
liefhebben nooit leerde
het kind dat iedere dag
bewoog op lege bladzijden
nooit dichter bij een aai of een plekje
in de zon
gewoon vanzelf -
sprekend - slechter uit woorden -
vloeide naar het donker
je mag mijn gezicht mensenschuw
rood verven…
Dood maakt eigen testamenten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 326 we declameren traag begrafenissen
willen graag in woorden sterven
en uit zinnen de emoties erven
van de mensen die we node missen
in het afscheid gaan de doden gissen
naar de kleuren die de hemel verven
nabestaanden zullen namen kerven
in het kruis en hopen op de erfenissen
de dode heeft geen tijd om te genieten
heeft wel andere…
dood maakt eigen testamenten
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 377 we declameren traag begrafenissen
willen graag in woorden sterven
en uit strofen de emoties erven
van de mensen die we node missen
in het afscheid gaan de doden gissen
naar de kleuren die de hemel verven
nabestaanden zullen namen kerven
in het kruis en hopen op de erfenissen
de dode heeft geen tijd om te genieten
heeft wel andere dingen…
herfst
gedicht
3.0 met 114 stemmen 27.162 bladeren vallen uit als haar
verven zich rood de herfst in
doen aan bungee jumping
aan een elastiek
dat terugspringt
in de lente
er loopt een muts sjaal handschoen
door het bos
prikt zich aan kastanjes
maar raapt
bouwt beesten en mensen
zet ze met lucifers
in leven en vlam
paddestoelen trekken als nomaden
komen gaan komen gaan
laten…
Exit
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 425 De tijd liep voor
en soms wat achter
in de tijd
soms spijt
soms berijdt
om te sterven
gewoon maar wat
verven
de wolken blauw
de hemel wit
doorgaan met slapen
om ooit een dag
in ieders ogen
te ontwaken
wij zijn wachters in de nacht
wij zijn de gehatenen
en vereerde
de juiste
en o zo verkeerde
wij zouden alles opnieuw moeten leren…
En face
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 445 mijn ezel is van hout
opgerekt tot ooghoogte
wel zittend
immers staande ziet men
over het naakte linnen doek
herkent men niet de eigen droogte
om blinde vlekken te kunnen verven
spiegelt men zich aan een wit vlak
in deze ootmoedige pose
kan men enkel inzicht
uit schaduwrijke vergezichten
verwerven
ze huizen namelijk onder eigen…
Dakgoot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Schuren, verven of vervangen.
Met de goede moed begonnen.
Al snel regent het pijpenstelen.
De goot doet haar werk
als nooit tevoren.
De smerige kwasten staan gelukkig
in de schuur te lachen.
Vijandig slaat de regen op het dak.
En in de meter of zes
wordt het pleit beslecht.
Donkere wolken breken lachend
naar elk luie kwast.…
Zal Hij het me vergeven?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 118 zondagsschool geleerd
-‘k was nog heel jong, hooguit een jaar of negen-
dat wat ik deed vaak slecht was en verkeerd
maar Lieve God die zou het me vergeven
Op dat soort zaken werd ik getrakteerd
des Heerdaags in mijn prille jonge leven
Het werd me op de zondagsschool geleerd
als knaapje, van pak weg een jaar of negen
De reinheid werd met verve…
Zwanen in het Goor
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 99 Twaalf witte zwanen in het Goor
Ik spoed me voort
en neem me voor
over een en ander
verder diep na te denken
in het café
aan Brug II
en thuis mijn verhaal te doen
-met verve, zo mogelijk.…
Leven..., nu
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Laten wij de wereld weer vol kleuren verven
De beken en rivieren met leven vullen
En blazen de wolken van de hemelboog
Zodat de zon tranen op aarde droogt
Laten we dansen onder de regenboog
Als kinderen spetteren in plassen
Kuilen graven aan het strand
En kastelen ergens hoog in de lucht
Als bejaarden wandelen over paden
Op een bank op…
Veilig huis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 Ik bouw een huis van zonnestralen
dat ik luchtig door Iris verven laat
zij trekt haar kwast in lange halen
zodat het in gebogen kleuren staat
tussen het wit van wolken zo hoog
omkranst het liefdevol en gastvrij
in voortdurend begripvolle dialoog
vorm ik veiligheid en maak vrij
niemand hoeft bij mij te vrezen
voor verdrinken of…
Opgesloten tussen de muren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 nog nat van het verven
vier pas opgerichte muren
onwennig zitten de emoties
opgesloten tussen de muren
ze waren gewend om vrijuit
volledig losgeslagen
zich kenbaar te maken
gisteren en alle vorige dagen
nu is er wat veranderd
angst, woede en verdriet
moeten binnen blijven
naar buiten mogen ze niet
ze hebben er wat op gevonden…
Spies
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 129 Vandaag verklaarde zij zich tegenstander van haar eigen boerka- en dubbel paspoort-beleid, dat zij tot voor kort met verve in de Tweede Kamer verdedigde.…
dance of the veils
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 549 waar onder luid applaus
oogstrelend
ze zich ontdoen zal
Van windsels en
sluiers één voor één
wervelend en draaiend
sneller dan ogen volgen
maar zijdezacht
huiden zullen verdwijnen
bij het licht van de maan
in het uur van waarheid
komt dat zien
volkomen weerloos
zal zij naakt zijn
laatste restjes
versluierd verstand
met verve…
Af
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 En zij die zich al die jaren gaf
zonder enige reserve
met al haar vuur en al haar verve
hun liefde was toch immers echt en af?
Zij hoort hem dof en niet begrijpend aan en gaat
slaat zich het stof van de gebutste veren
schudt hem diep verdrietig van zich af.
Weer heeft ze moeten leren
maar één ding staat:
Zij is niet laf.…
Emma
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 Haar zangkunst maakte deze
kleine puber
een mini-ster tot in het
buitenland
met enkel hoge pieken,
diepe dalen
Maar staat zij eenmaal
op het podium
dan straalt zij als een Piaf
in het licht
het Vrijthof wordt een
pandemonium
uit dank voor wat zij
met verve verricht…
maandagavondgedicht
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 527 beat van de song
iemand die het ziet
deze dag die je won
dromen luisteren niet
in de verte klinkt een gong
toen je thuis achterliet
en nooit meer echt won
dit is in verleden tijd geschreven
daarom is 't ook een hartenkreet
niet meer dan een oerkreet
zoals dit leven
tijdelijk
ouder worden
woorden
luid en duidelijk
vastgoed verven…
Droombaan
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 5.909 vuisten, maar
Met woorden, want
Die maken me vrij
Van onrecht mij aangedaan
Heb ik enorm geleerd
Werd opnieuw sterk
De daders hebben
Verloren
Het slachtoffer
Ingeschat
Verkeerd
'k Mag en wil gráág 20 uur per
Week; de helft minder dan toen
Zonder te worden benadeeld en
Zonder ergernis na een herhaling
Betaald werk
Weer met verve…
Oktober
poëzie
2.0 met 74 stemmen 9.409 O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven,
Die, in een laatste opglooiing van de aard,
Van al het schoonst des zomers, lang gegaard,
Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven,
Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard,
Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven?…
Herfstgloed in sonnet
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 574 zonder schromen
de blaad’ren naar een zachte geelgouden
gloed die nog even kan worden behouden
tot rijp de randen langzaam zal omzomen
maar slechts na twee nachten vorst aan de grond
ontsteekt de herfst enthousiast zijn vreugdevuur
en dwarrelt het goudgele blad al knisperend rond
deze vertekende warmteschijn van de natuur
schildert met verve…
Haar kleur
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.047 in zilver lopen nu twee banen
vanaf haar slapen langs het bruin
ze zullen weldra gaan verdwijnen
in volkomen grijs tot aan de kruin
bleef ze lang geconserveerd
nu gaat het slijten extra snel
spanningen, met kracht geweerd
tekenen haar uiteindelijk wel
ze kan nog kiezen voor schijnbare jeugd
de haren verven in een warmere tint
maar dat…
Het wrakkig hek, mijn mooie boom
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 270 schatjes optimaal genoten
rijst weer op uit het verleden
lieve boeren met wijsheid: die krachtig is
twaalfjaarachterelkaaralseigenthuis
met geuren welke nimmer afzwakken
al valt het lichaam zwaar maar overwint
de drang naar werkelijkheid terug:
het wrakkig hek, mijn mooie boom staat hier
draai mij naar de wegkapel en zie mijzelf
figuren verven…
Lijnenspel
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 125 Zorgvuldig het mengsel
Van lijnolie en pigment
Van uitlopende kleur
Op het paneel aangebracht,
Hoe goed ook de verf
Zich verdeelt over
Het maagdelijk oppervlak,
Zonder dat er ook
Maar enige intentie
Achter zit, zie ik
Dat een onverwacht
Lijnenspel van licht
En donker het wint
Van elke kleur…