Alle inzendingen over verwijten OR verwijdering

Ze ruikt naar vanille met wat zilt hij fluistert gedichten in haar oor met plannen voor straks en nu om haar volledig te verwennen maar zij wil alleen maar praten over de voltooid verleden tijd hoeveel keer wil ze sorry horen voordat ze echt vergeven kan ze graaft een brede slotgracht hij weet zo langzamerhand niet of die nog te overbruggen…

gaat u maar liggen zei de chirurg in Catharien we gaan uw grafwerk verwijderen; open uw mond en ik spuit u plat en tel langzaam tot tien leg een doekje over mijnheer zei hij tegen zijn assistente we hoeven alleen zijn geopende mond en slappe tong te zien.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Ik wil jou verwijderen wissen uit mijn hoofd de vlam die nog wakkert moet worden gedoofd Ik wil jou verwijderen je echt nooit meer zien niet meer aan je denken omdat ik dat niet verdien Ik wil jou verwijderen mijn hart is moegestreden jou voor altijd verbannen want ik heb genoeg geleden…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Als je net zo twijfelt en dat doe je ik ken je nog meer dan ik misschien denk dan aan 2 klokken de één rechtsom de ander naar links niet geijkt natuurlijk Maar om twaalf uur en exact daartussen slaan we gelijk en allebei tikken we nauwkeurig synchroon een kwart etmaal tegengesteld…

Onze ijsschotsen drijven langzaam uit elkaar; hoor ik je roepen?…

tot daar en nog verder, zevenmijls-passen verwijderd ik volg een gestalte in de ruiten van de winkels hier spot is mijn deel – met mijn zomersproeten – goed dan strijk de krullen uit m’n gezicht, tem me maar, durf je? onstuitbaar voortrollend door straten vol glanzend schoongeboende stoeptegels (nog altijd stap voor stap) hangend aan de laatste…

Hoog spatte het water op Twee vuisten sloegen in Op elkaars weerspiegeling Twee monden verweten Twee ogen uitten smart om Wat men elkaar voorhield Zonder dat ze het beseften Was hij haar, zij hem Reflecties gingen aan scherven Zelf gesneden beelden braken Harde taal ging aan diggelen Man en vrouw weken uiteen Om elk een mozaïek…

geen enkele tijd heelt graag wonden, draaien daarom maan en aarde in een grote boog om elkaar heen? Ongeveer 1,3 lichtseconde om precies te zijn, ruimte kent geen tijd zoals wij geen genade, ook geen wonden meer, steeds dieper, verder, definifief onherhaalbaar, steeds exclusiever lopen we ons landschap uit…

Wat ik zie in jouw zwartbruine ogen een onontdekt mysterieus gebied verhuld in grenzeloos mededogen waarom was het dat je me in gedachten achterliet ik zal het achterhalen – althans blijven pogen het verwijderen van jouw verhuld verdriet hebben we elkaar beloften voorgelogen? En werd het wat werd verwacht net niet?…

Zoveel gedachten in mijn hoofd Waarvan ik liever heb dat ze worden verdoofd Ze zeggen “je bent het niet waard” Maar hoe waar is dat als de gemoederen zijn bedaard? Ik ben walgelijk, niet goed genoeg en zal het ook nooit zijn Maar is dat waarheid of slechts een spinsel van mijn brein? Alles ligt aan mij en ik doe alles fout Of voelen die…

Laatst kreeg ik het verwijt, Ik maakte geen onderscheid. Het was infaam, Mij trof blaam, Ik kreeg spijt. Gelukkig heeft dat verwijt uiteindelijk mijn blijk verwijd.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Die verwijdering doet pijn. Maar zal 't onherroep’lijk afscheid Straks écht minder pijnlijk zijn?…

Z'n kamer, ingericht om te vertrekken, is niet in staat om mij, zelf, te ontvangen. Vier schilferende muren; effen, bange gordijnen, buitentijdse boekenrekken. Goed, ik ben naar binnen gegaan: schroeiplekken in landschappen of klef beslagen gangen heb ik nooit ontlopen; 't liefst kies ik lange onverharde veldwegen om te trekken. Er is…

[Senryu] doorwaakte nachten twee lichamen naast elkaar volmaakte vreemden…

Ik divergeer mij, ontregel mij, betreed buiten oevers, spoel tranen boven zoet water, tart de buiging van de einder, ga in afneembare voetstappen, ontdoe mij van afgebakende dromen, verdamp in onbedijkte uiterwaarden. Ik ontkramp, onthecht, spreid. Ver en wijd.…

toch ben ik stil het “ondanks alles” hamert door mijn hoofd terwijl het - toch wel - duidelijk was dat het zou gebeuren geloofde ik het niet nu moet ik wel en prijs de keuze dat het beter is, nu klein nog geen grote gevoelens heeft is dat zo? vraag ik mij af en knuffel klein in grote liefde…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Slechts in tijden van tussenpauze Daal ik af en plaats mijzelf waar ik ben Tast ik en vind een nieuw antwoord Dat wegvlucht bij de volgende verbeelding. Door deining immer meer weggedreven Van gewild verwachte ongerijmdheden Vloei ik over in een nooit gedacht tegendeel Van een onontdekt verlangde wandeling Die schijnt te gebeuren zonder beweging…

Ik wist het, maar kon je niet zeggen dat je onverwachts op reis moest een dief in het holst van de nacht me achterliet met te veel vragen Heb je niet meer kunnen vertellen hoe ik me met je verbonden heb in gedeelde tijd voor je zo verdunde je huid steeds witter werd Je ging als een luchtvaartballon dreef weg omhoog in de lucht zonder geluid…

Nou ja, jammer, is geen verwijt. En dit lees je ook al niet. Ook geen punt. Wel! Ik moet mezelf verwijten, maar wat in de kroeg te zitten.…

stel je vader pleegt zelfmoord terwijl hij het eigenlijk makkelijk had en de geschiedenis kent van miljoenen die alles deden om te overleven in ondenkbare toestanden de hemel schreeuwt om de dood in zandstormen de hemel huilt bij een begrafenis men is onderweg naar nergens voor een betere toekomst bedenkt mijn vader hier...…

Na haar verwijten keren de straatgeluiden -- maar langzaam terug.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

ga wieden in je emotionele tuin verwijder je angst…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Lief verwijder mijn slagader zodat ik terug kan zwemmen naar mijn hart.…