Alle inzendingen over verzet OR opstand

Je schreeuwt je woede uit om d'ongerechtigheid om armen in de stad om honger in de ogen om kinderen die sterven en rijken die onbewogen verklaren niets te kunnen derven. Ik weet mijn lief, de winter is op komst maar warm je aan mijn lijf. Je fluistert angstig je zorgen in mijn oor om kinderen die groeien hun branie en hun spot hun…

Ik onthaast mij huiswaarts, opstandig, over te lange dijken, vind geen troost op de brede torso van de morgen, houden blokken stand,spattend schuim tatoeëert het ruige corso van de zee, vermaalt mijn zicht tot broze vlokken, blaast de natte westenwind, mij de zatte lokken droog, te veel geluid om mij heen, in deze…

Moe en gedachteloos word ik overvallen door herinneringen die mij al dagen belagen en nu m’n gedachtegang kraken Verleden verdringt het heden uit de spotlight van ‘t bewuste elke herinnering is ‘n hint voor de volgende, haken in elkaar tot ‘n haast naadloos verhaal Zwiepende losse eindjes van onverwerkte zaken ranselen in een…

De mens, gemaakt tot eer van God, ging plotseling rebelleren. De relatie gekraakt, dat werd zijn lot, toen hij zich tégen zijn Schepper ging keren. Een gapend graf waar de dood regeert en waar niemand aan kán ontkomen, dát is de straf - door de zonde beheerd - als gevolg van ónze hoogmoedsdromen. God, Die het zag, - in Zijn…

Onhoorbaar haast de roep van klokken In stadsdeel, kern en buitenwijk Die van Schiedam zijn onverschrokken Zij hebben een enorm bereik Ik stop mijn vingers in mijn oren 't Is zaterdag rond etenstijd Dit beieren kan niet bekoren Terwijl het ergens ook verblijdt Waarschuwend dreunen en vibreren We zijn op ons paasbest gekleed Om het theater…

Het kan, wanneer je wilt, vandaag nog even Verzet je tegen wat er werd verzet Door die onnette managers van 't net Want Sesamstraat hoort enkel op half zeven Of actie kans van slagen heeft, blijft wazig: Het net is ondoorzichtig en fijnmazig…

ik spiegel me in water met nog een kleine rimpeling het egaal geluk kwam pas veel later was in het diepe gedoken kwam proestend boven met schrik en de kou op mijn huid leerde na jaren rustig laveren tussen opstandige golven die mij met hun massa’s bijna bedolven tot jij verscheen met ogen en lach het water bedaarde mij de spiegel…

Een stokoude farao glipte verrassenderwijs uit z’n crypte. Hij spuwde wat zand en vroeg bijdehand: “Ben ik nog de baas in Egypte?”…

Hoewel de aarde mij bedekt is er geen graf dat mij kan begraven Ik ben vrijheid En er is geen graf dat mij kan begraven Ik ben liefde in de meest pure vorm Geen graf kan mij begraven Ik ben leven over de dood heen. Ik ben het leven zelf. Voor mij is er geen graf. Ik breng je thuis. Ik kom je tegemoet. In het duister wat er is, ben…

Windstil is het in mijn hart.. herinneringen wat weten wij toch veel aan haar gedachten mooi te maken waar liefde verschraalt tot glorie aan voorbije jaren, naar boven kijkend zie ik sterren hun licht schijnen, uitwaaierend de precisie hebben van verdraagzaam stuifmeel op zachtgoud getrokken draden, in hun kracht van aantrekking verwekt…

terwijl de spiegel zei dit is het einde keek jij terzijde wilde leven met de mensen mee je ogen huilden nee hoe je ook probeerde je opstandig lichaam kon de pijnen niet negeren het strijden moe heb jij wat over was eens goed bekeken wist toen in overgaaf jouw ziel kon in dit lijf niet verder leven…

voelde zand van het strand in een rusteloos glijden heb de golven laten betijen in opstandige vloed ik pakte je hand vond de schelpen die jij had ontmoet ze vertelden van leven hun vrucht reeds gegeven het huis op de vlucht neem nu je rust kom terug want morgen is er weer vloed te beleven…

weet je hoe zacht ik kan strelen met woorden fluweel tegendraads geef je veel ik boei met mijn zinnen je schouders iets terug je handen opstandig zacht vast op je rug je schaamte voelt veilig weet sluiers nabij de spanning is heilig nog maagdelijk voor mij je daagt met je ogen mijn vingers tot spel het zachte toucheren maakt je…

Verzet is geheim, alleen de overwinnaar – kan het verklappen.…

De glimlach speelt met tranen De aanvaarding speelt tikkertje met de opstandigheid De wind sust troostend wilde haren En ik fluister naar de eindeloosheid van het onzekere met gebalde vuisten…

Voorbij de opstand van de sneeuw Ze heulde met de wind Die haar weldra vallen liet Onbeweeglijk Liggen kristallen op de aarde neer Wie nu nog doorloopt Maakt geen stap meer ongedaan…

In Java, Krakatau en Ijsland komen vulkanen verwoed in opstand. Zelfs zonder pentriet redt 't luchtverkeer 't niet. Speelt Al Qaeda ondergronds stokebrand ?…

Alles van voorbij reist mee in je tas de dagen van geluk de dagen dat je verdrietig was Alle herinneringen zijn deel van je bagage vormen je basis worden je talent een deel van je entourage Je reis wordt steeds completer het reisdoel bijgesteld geen belemmering die nog beknelt De dagen van voorbij vormen…

De wolken branden in de lucht er is geen wind, slechts een zucht de rivier borrelt alsof hij kookt de natuur lijkt in opstand ik ga naar de rand van een ravijn om te zien hoe vergevingsgezind zij zal zijn.…

de zitzak verweet de luie stoel dat deze geen poot verzette…

boot in het water op de golven deint een meeuw en verzet zich niet…

Maak met die wintertijd gauw korte metten, Het klokverzetten vraagt een dik uur tijd, Dat uurtje winst ben ik dus snel weer kwijt, Ik ga mezelf eens principieel verzetten. En nou verzet ik mij een half jaar lang, Want nondeju, ik blijf niet aan de gang.…

de grauwe rots, waar niet Die domme beek zijn vrije wil belaagt; En toen 't uit vrije keus te bersten stiet, Had het zich toch tot volgen niet verlaagd: Tot iets wordt door zijn aard bestemd, wat leeft; Dat iets verrichten kán het, want het moet, En 't voelt zich vrij in 't slaaf-zijn van een wet: Slaaf, wie zich tegen wat hij moet, verzet…

Noemenswaard is het zettend te danken aan de dank bij naam het genoegen in de enige mening schept; de berg in een stromend spiegelende zee zo rank, je het verzetten bedenkt naar iemand's werk gerept.…

het onwelgekomen inzicht wentelt zich telkens een nieuw beeld zich aandient met het genot van een knorrend varken in het eigen kleine slijkgelijk overboord, die oude gedachten dat was maar 'Spielerei' naar de gaskamers ermee hier is 'die neue Armee' de rest, weg ermee, away want is hij niet meertalig? intern brandt het dof en ook…

naarmate water stijgt lucht al donkerder dreigt zie ik graag haren langer groeien en onkruid weliger bloeien niet meer knippen wieden of maaien nu is het tijd krachten te sparen opstandig lange manen klittende gewassen laat ze zijn als chaosbeeld vrije natuur weerstaat en heelt…

zonder zonden wierp je de eerste steen het bloed dat aan je hand kleeft maakt je schuldig maar verzet was nodig niet je eigen heiligheid…

Mijn illusies zijn verdwenen natuur verloor z’n interesse liet me vallen, en kijkt toe hoe ver ik freewheelend kom Er gebeurt iets met de tijd of met m’n tijdwaarneming als kind zo traag als stroop nu ontgaan mij de dagen Ze gaan te snel om te lezen de week is de nieuwe ‘dag’ code van zeven witte strepen labelen m’n nieuwe baken…

verberg je maar in de hel van koude woorden achter glas van twee maal twee maar toch beschermd tegen zijn wrok het hemd is nader dan de rok maar jij betrok mijn beeld voor altijd onverdeeld in schuilkelders vol zand het is de tijd die aan mijn hand dit leven kwijt aan jouw verstand…

Verspreiders, drukkers en mensen Van het algemene verzet hebben zich Met hart en ziel voor de vrijheid Van Nederland ingezet. Nu nog dagelijks kunnen wij kiezen Uit een van de voormalige illegale kranten, Die hun oorsprong vonden in het verzet Tegen de nazistische opposanten…