Alle inzendingen over verzoend

Wat wetenschap beweert te zijn is slechts de weerschijn van de moedertaal waaraan zich alle literaten hechten, in een uur die alle dichters knechten, denken hun heer en meester te zijn, zich voltooien in lauweren gehuld, zich te schikken waar leed en schuld z’n eigen regels maakt, verzoend met tergend ongeduld, in uitersten gedreven…

Bewusteloosheid had haar altijd zorgelijk en ietwat stuurs gezicht ontspannen alsof ze eindelijk verzoend was met haar lot. Vier dagen later liepen we in herfstig zonlicht onder blinkende wolken door de eerste gevallen bladeren, haar afscheidsmuziek (variaties van Mozart) nog in onze oren, niet droefgeestig, bijna opgewekt.…

moet de ranke bruid nog ontsluieren nu, in een opstuwing van verlangen dat evenals de tussentijd waarin het meevalt zich aan laat spannen, zoveel in het richtsnoer vastgebeten dagen verzoend zijn met die ene nacht die veerkracht genereert om met haar tot in de zoldernok door te stoten toch niet haar aangezicht waarvan men de vorm…

Jouw gebogen schouders torsen deemoedig het leven, toch leek het even die middag alsof onze levens verzoend, vergleden, als leken ze de wolkjes aan de hemel.…

Met ons vroeg verlaten stierf jij moedig, niet eens belangrijk, pijn die je gevoeld moet hebben, terwijl op blote voeten smekend, dood de mens verzoend, de pijn je smachtend kust en zachte liefde je omhelst, het huis gezalfd met zuivere hemelse verzoeningsleer.…

koers naar schemer je adem on-bebost de lege velden vloert met een stilte die jij alleen kan plegen als de priemen je longen vullen met het gezouten water dat geen vrees bezielt ik kan je slechts berijden als jij me toelaat in de teugels van jouw lach, mijn Wad mijn oord in uitgestreken linnen die vragen naar jouw stem die mijn schaduw heeft verzoend…

Joggend vervoerde je vorm je toen een hartstilstand plots je leven stopte Op een boogscheut van je pensioen alsnog verzoend met eeuwige rust? Stokoud de laatste adem uitblazend Dankbaar in een laatste roes glijdend De moeder der berusting omhelzend in een verkwikkende bevrijding?…

Zing van de man zijn naam: Willem Nijholt in retro spectivo klopt tussen levenslicht en littekens zijn bonzend hart Zwartoog tussen vrouwenstemmen begin en afloop van een tour de pays d'or in een haiku van geluk verzoend met zijn muze Zing van de man Dennis' hybris dadendrang en zijn pandemisch geluid turelurosso die op strooptocht…

- Gelaten en verzoend in de avond-zoete dood, zal onze torve zin naar Uwe boezem zijgen gelijk een slaap-zwaar kind ten zaal'ge moeder-schoot. Zegen... Uw rust zweeft, zeegnend, om gebogen twijgen die wiegen, naar de slaap der vooglen aadmend gaat. Zegen...…

- Gelaten en verzoend in de avond-zoete dood, zal onze torve zin naar Uwe boezem zijgen gelijk een slaap-zwaar kind ten zaal'ge moeder-schoot. Zégen... Uw rust zweeft, zeegnend, om gebogen twijgen, die wiegen, naar de slaap der vooglen aedmend gaat. Zégen...…

En heeft de Heer om deze blijde boodschap De mens te brengen, dat Gods toorn verzoend was, Een duif gekozen - licht dan mag Sneeuwitje Mijn bode, ook tussen aarde en hemel zijn!…