Alle inzendingen over veulen

Ik dartel als veulen vrolijk in de wei voel me gelukkig met m'n hengst aan m'n zij. Ik dans als hinde tussen dennen in 't bos een mooie reebok maakt liefde in me los. Ik ontwaak in een waas 't was een droom, helaas.…

De bloemen nooit in onsterfelijke bloei tussen het malse gras op jouw graf onze vriendschap is niet overleden als een vlinder of veulen in draf hier geuren seringen in ‘t serene zwijgen onder sombere wolken lopen kleine insecten op zoek naar verpozen ik overdenk mijn defecten die zonnestralen bedreigen nu de dood jou heeft…

Zo eenvoudig als een waterdruppel, zo helder als een splinter berkenhout, Omdat het veulen geduldig en voorzichtig uit het paard valt en kan staan, De vis als een metalen traan ontluikt en kan vliegen, de mens after all Moeizaam leert zwijgen en wegzijn tussen zijn gewapend steenslag, Zo eenvoudig, zo helder is het niet wat ik overhoud…

genoeg Alles loopt, tot ‘t overbodige Op tijd is zelfs te vroeg Ik gedij goed in de droogte Crisis als verwennerij Gesmeerd dat alles nu zo gaat Ik ben echt veel te blij Ik heb niets te concluderen Geen doordenk-draverij Geen paarden die naar woorden grazen Richting een groene wei Daar in een zachte schaduw Langs mijn linkerzij Mijn veulen…

We waren jong als veulens onze staarten nog verschroeid zo pril in Januari half doof van knallend vuurwerk ruiste schemerig de rivier onder ons het verdronken gras de oevers in een eenzame kleur de trage stroom een slagader in het lichaam van het lage land waar stilstand tegen stroming vecht aan de waterbomen de toverballen met de kleuren…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

Of wij het voormalige opperwezen kunnen overklassen door onszelf te upgraden naar een regeneratief organisme is een vraag die vandaag het zicht beneemt op deze smartelijke kwinkslag: jouw paardenstaart herinnert ons blijvend aan het veulen dat je was ------------------------------ uit: Toen het moest (2017)…

Ach, wij zijn zo verschillend, en dat maakt het ook zo moeilijk. Vroeger deed gewoon elk zijn goesting, wie graag op een zaterdag ging voetballen, deed dat. Wie liever in zijn huis werkte, stak een poutrel. Sinds kort staan wij echter op één hoopje en vechten om voorrang. Alle 65- plussers langer in Lock down? Dat was buiten Paul Jambers…

Gefotografeerde bomen vertalen jouw zwijgen energieker in de knoppen dan mijn eigen loze woorden Lente groeit in oerbos jouw leven bloeit in mij hoopvol en verwachtend als een veulen in de wei ik laat je niet meer los in mijn innerlijke zon overgoten droomrivier tot aan de doordeweekse einder komen sprookjes tot bloei vol bloesemen…

Vergeet je niet mijn vel te schrijven? De schijnstalt van mijn wezen zat al lang verscholen; nog voor mijn huid deze wereld betrad. Alle bezwaren hadden zich op een hoop gegooid. In de mand van paradoxen en ambivalenties. Maar het mocht niet baten; het onophoudelijke zijn draaide me een tong. De perverse hoop spitste zich op de roede…

Na de volgende omrastering staat een koppel paarden geduldig te grazen, een veulen dartelt om de moeder heen. Vreedzaamheid in al zijn eenvoud Zet een groep mensen bij elkaar voor mijn part twee, maar niemand is in staat om zoveel verdraagzaamheid ten toon te spreiden dan die veestapel in de Groningse weiden.…

ik barstte uit het keurslijf van sonnetten de lettergrepen waren eensklaps vrij en dansten vrolijk in een woordenbrij verlost van alle regeltjes en wetten geen veertien zoutpilaren op een rij geen metrum dat mij ooit nog zou beletten mijn woorden en mijn zinnen te verzetten ik voelde mij een veulen in de wei de volta ging verloren in de…

over een rode loper knotten maken foto's het riet dat voor me buigt kieviten krijsen om het hardst zacht applaus van de wind paarse bloemetjes aanbidden de stam van een reus het mos ligt languit op de oever ik adem diep in en langzaam uit zie hoe een ooievaar groots opstijgt het felle geel verjaagt het groen een pasgeboren veulen…

Lijntjes zo onbezorgd getrokken fijntjes als spinrag zweeft de verovering al boven het naakte papier dat geschrokken zich bloot geeft aan de komende betovering Haar hand vult het wit met een blijheid van het jonge veulen dat voor het eerst met zijn benen door het lentegras zwiert Met iedere streek maakt zij onderscheid tussen losgebroken…

. __________________________________ EDEL Het had toch werkelijk niet zo gehoeven Ja sterker nog, het had zo nooit gemoeten Een Fries heeft - net als Abe Lenstra - voeten En bovendien daaronder twee stel hoeven Tenzij het, net als 't eerste kievitsei Nog als een veulen springt: vroeg in de wei!…

Ik heb van je gedroomd Het was heel vroeg vanmorgen Ineens had ik geen zorgen Met jou zo aan mijn zij kon ik de hele wereld aan Ik heb van je gedroomd Je mag het best wel weten Ik kan je niet vergeten Ik weet niet of het waar is dat jij ook van me houdt Ik heb van je gedroomd ‘k was als een kind zo blij ‘k was als een veulen…

Mijn neerslachtigheid wilde als een jong veulen in haar weide springen, maar zij hield de hekken gesloten. Andere herten mogen haar reinheid onverhinderd beroeren, terwijl ik,ijle droomgestalte, in quarantaine verblijf. Wil mij geselen met de verachting van je schoonheid, de loensende, uitpuilende ogen op je mijnenveldboezem.…

Paardenbloemen in de wind zien wiegen Composieten met de mooiste zweefvliegen Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen Het voorjaar wil je roemen Een veulen springend in de wei Met haar moeder aan d’r zij Reeën dartelend aan de bosrand Een zandhagedis zonnend op een boomstronk beland Zwijnen die schurend tegen een boomstam liggen Een zeug…

Flora en fauna zoeken evenwicht, een merel wekt de morgen, de bloesem bloost afhankelijk, het veulen schaduwt elke stap, geen enkele notie van de tijd, laat staan de zondagsmorgen. Maak je portret, je schilderij, en vul met geuren mijn gedachten silhouetten zijn verzweemt in groen, de merelnesten wachten.…

Dans en spring, zing en wees blij Een veulen, een kalfje, ook een bij. Stralend lachend komt ze op ons toe Dag zon; deze geurige ruiker hoort jou toe.…

probeert te verleggen ademt de zomer een wildlied voor de horizon alle dwergen zijn dappere tuinmannen die nippen aan een lauwe advocaat de stad is een oneerlijke jungle jouw geweten in constante spagaat je voelt je als een jonge man die voor het eerst een gestorven dier begraaft de grond zit vol met wortels en stenen je voelt je als het veulen…

is wakker worden je ogen uitwrijven het gordijn openen de laatste slaap verdrijven de zon zien glimlachen en hopen en dan zeker weten het wordt een stralende dag het leven overrompelt met een gulle lach de oer energie pleegt natuurlijk overal z’n te verwachten overval knoppen barsten open zet m’n deur op wagenwijd en het als een jong veulen…

Ik: ‘Groot veulen knikte goedendag naar de trein daar tussen Luik en Leuven. Nar op een beer. Wolkengloed als goud op blauw. Vuurbal, maar voor webcamkinderen nergens hout. Verhalenvrouw, kom proeven, hier nog wat melkwit vlees. In rusthuizen is het puree, puree.’ ‘Hou ervan als koeien naar je komen luisteren.…

Feitelijk gebeurde dat, dus wie ben ik om het niet op te schrijven, om daarna toch bij je aan te haken, het tempo vast te houden wat toen niet gebeurde, omdat ik hopeloos uit vorm was, laat gemaakt, versleten schoenen, mezelf vastliep in smoesjes, terwijl jij dartel als een veulen op doping, hier doe ik waartoe mij de macht ontbrak: jouw hoogmoed…

Kerkklokken luiden het tijdstip in van acht uur een windvlaag laat groene bladeren knisperen de aandacht typeert het interesse van generaties zoals jong, welp, kuiken, kalf, pup, veulen en lam.…

Ze lonken naar het naakte natte vlees van het jong veulen, haar gladde blonde manen krampachtig beteugeld De dieren. Ze gieten hete, dode vellen gebrand en geroosterd, gezwaveld en zwart dieper dieper weg. Met bekers. Met emmers. Met bakken, vol vet en verdoving. De putten vullend tot doof en gedempt. Oh dieren.…

Zo waant zich vaak 't bezopen veulen Der ezelin een jeugdig paard, En, zo het de oren en de staart Slechts weg kan steken of verheulen, De hoge prijs van 't strijdros waard.…

Mamme, mien Flappie is vot, joa kind, dien pabbe is joareg de familie komt vandoage eten; Flippie is ook vot, mamme joa, Flappie was nait genog, ome Doeke prikt ‘n vörkie mit-- dan mout ome Doeke dizze nacht mor in ‘t knienhok bie Flappie’s moeke sloapen, zai is aarg verdraiteg en ainsoam, en er zit nog veul Flappie in ome Doeke.…

Zo waant zich vaak 't bezopen veulen Der ezelin een jeugdig paard, En, zo het de oren en de staart Slechts weg kan steken of verheulen, Een hoge prijs van 't strijdros waard.…

knallen Een dichter wordt niet gemaakt Een dichter wordt geboren Een dichter staat naakt een dichter heelt wonden Een dichter is een schouwspel Een dichter kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit mee Een dichter is een veulen…