Alle inzendingen over vinden OR verliezen OR eenzaamheid

Vingers die niets verliezen en aanraken wat ze geloven. In de schaduw en stilte die slaapt en dromen maakt vol met vingers die elkaar strelen en vinden omdat ze geen gedachten zoeken.…

niet dat ik wil vergeten je sporen verliezen in de sneeuw niet dat ik wil vluchten alleen even luisteren, zien hoe vlokken vallen een lichtkrans leggen jouw schaduw vinden…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

meer krijg je niet net voldoende voor verdriet en dan moet je kiezen na een leven verliezen wat laat je achter voor de eenzame wachter word je gemist liggend in een kist of ben je het gesprek van de dag verbrand tot op het bot, fijnstof mag ?…

Eenzaamheid kan voornaam op zichzelf staan. Het kan als een roeping een deel zijn van het dagelijks bestaan. Het niet tussen de massa jezelf behoeven te verliezen in een angst daarin ongelukkig te zijn. Maar alleen voor de eenzaamheid te kiezen. Die het zelfbeeld vormt van een extern groot naar een innerlijk klein.…

mijn gedachten, dát ben ik en in gedichten die ik lees en die ik schrijf dáár vind je mij mijn gevoelens, dát ben ik en ook de droom waarin ik me verliezen kan is deel van mij maar mijn werk, dat ben ik niet men vraagt mij steeds naar het bekende wie mij niet zoekt, die vindt mij niet…

toen de dag niet meer bestond toekomst een verleden kreeg stonden zij verloren in het donker samen bevroren in de tijd zonder weg en zonder woorden alleen in de verlatenheid nu gaan zij de weg terug niets heeft meer een vaste plek in die eeuwigblije kamer tussen bad en babybed verliezen zij de tijd tastend in het donker raken zij zichzelf…

In de lachende stilte van het levenloze debat kijken ogen waar ze gewenst zijn omdat ze niet eenzaam vragen aan de spiegel wie wie hen nog geloven wil als het vragende licht van de tv hun laatste hoop is en alleen de afstandbediening een trouwe bondgenoot blijft…

En als ik ga... Terwijl jullie nog hier zijn, weet dan dat ik verder leef vibrerend in een ander dimensie achter een sluier voor jullie verborgen. Jullie zullen me niet meer zien maar heb vertrouwen... Eens zal de dag komen dat we samen zullen zweven eens van elkaar bewust... Maar eerst geniet ten volle van het leven. En als jullie…

M’n hoofd staat er niet naar. Ik wil het het liefst voorkomen. Diep van binnen ben ik je dankbaar voor wat ons is overkomen. Ergens heb ik het idee: ‘Waarom ik altijd?’ Maar toch word ik, heel gedwee, door mijn gevoelens misleid. Het enige wat ik ervan leer, is dat ik verleiding moet weerstaan. Want keer op keer gaan er door mij mensen…

Herfstbladeren, verliezen kleuren en geven mijn gedachten een leegte. In de leegte ben ik een verzamelaar die wachten moet. Wat ik schrijf is wat ik niet kan vinden met oude woorden en gevonden zinnen die van de tijd geen herinneringen kunnen maken.…

Niets meer te verliezen Vrij zijn Om voor jezelf te kiezen Niets meer te verliezen Een wereld te winnen…

Mijn liefje, ik moet je verliezen. Ja, nee, niet meteen, maar het komt, het moment dat we niet kunnen kiezen, waarop, ongerijmd, alles verstomt, waarop wij niet meer ons, niet meer wij, op een keer zonder weer, zonder waar wij elkaar en ik jou en jij mij, niet meer nu, niet meer hier, niet meer daar.…

in de laatste uren zo duidelijk aanwezig was laat me missen… laat me huilen… alles sterft ja, ik weet het wel dat spel zal ik altijd verliezen……

Verdriet bij een ziekte verdriet wie kent het niet verdriet bij een scheiding heftig verdriet zoals je vaak ziet Iemand die dierbaar is, te verliezen hoe dan ook een wisselend gevoel gevoelens die je niet kunt beheersen iets wat gebeurt met een doel Je gaat op zoek naar onbeantwoorde vragen je gaat iemand missen tot en met je bent er helemaal…

Olympische kampioenen, verstaan ook de kunst, om dapper te verliezen. Verliezen? Geen goud dit keer. Zilver! Vanwege een tiende, van een seconde!…

Jou te verliezen, daar moet ik niet aan denken. Want verliezen, daarin ben ik goed. Ik zou je willen roepen, als ik wist hoe te roepen. Kom als 't je blieft terug, bij mij voorgoed. Zelfs als je uitglijdt laat ik je niet vallen. De grootste hobbel, is met jou geen strijd. Jij vult mijn leven en geeft het zin.…

Een eenzame man zoekt naar de schaduw van een hoge berg. Daarin zoekt hij het waarom, de stilte heel diep in zijn ziel. Om daar het antwoord te kunnen vinden, van zijn eenzaamheid.…

, dat klopt best wel, maar na een eenzame week in de badkamer vind ik mij écht slank genoeg… kwam er maar eens een knappe monteur langs of een yogalerares ik lig zo ontzettend met mijzelf in de knoop…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Als de jaren zich aaneen gaan rijgen tot een schier oneindige reeks dan verliezen de dagen hun eigen kleur en vergrijzen tot eentonigheid. Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

Stilte op het strand zandkorrels verbergen schelpen openbaren niet alles mist sluiert geheimen zon tekent schaduwen golven dragen zeeschuim vinden en verliezen wind laat woorden zwijgen…

laat alle wegen langs mijn ogen waden water en land, klinker en zand ik moet kiezen, heb niets te verliezen tot ik waarachtig vind, de essentie die alle wegen verbindt, naakter dan een pasgeboren kind…

voorbij deze tijd zal alles goed zijn voorbij de afstand angst en eenzaamheid voorbij en vrij bewust en gerust omhelzen en samen onbevreesd als we dat niet geloven is hoop en verliezen voor niets geweest we gaan voorbij de overwinning waarderen in het klein zo zal het voortaan zijn…

Elk moment dat blijft vraag ik zonder hoop waarom ik niet meer mag verliezen wat ons niet meer winnen laat…

als mijn woorden niets meer zeggen en mijn leugens niets weerleggen dan verlies ik als mijn tranen niet meer stromen en mijn ogen niet meer dromen dan verkies ik mijn woorden te vergeten mijn naam niet meer te weten mijzelf niet meer te geven niet verder meer te leven als mijn zinnen niets meer plaatsen en mijn tonen niets…