Alle inzendingen over vlam OR leven

nu jij mij de liefde verklaart verschiet zij geleidelijk van kleur vlinders ontpoppen hoewel 't seizoen nog niet daar is liefdevol dans je door mijn buik alle momenten koesterend omarm jij mij middels de wind met alle graagte loop ik glimlachend mijn hoofd in de wolken…

druk op een knop en er is een vlam nu kan je zeker beginnen te klagen over het verlies van het vuur als natuur maar in de supermarkt krijg je er drie voor een euro het is waar dat je het vuur en de vlammen die zomerdagen en dat gloeiende hout niet terugvind in je plastic aansteker maar elk vlammetje dat je ziet steeds…

Al is het fijn jou weer te zien het heeft te lang geduurd om treurig rond te dwalen alleen in droomverhalen van ja héél misschien Ik heb het leven geleefd mijn pad bewandeld verder gewoon gehandeld wat het nu moment mij bracht niet meer en minder verwacht De droom was bijna overleden Nu ik jou ontmoet in het heden is de waakvlam…

Er waakte heel lang een vlammetje in mij symbool van een liefde haar tijd nu voorbij Opgelaaide passie door hete kussen, ontstak in een liefde door niemand te blussen Die vurige blik vol hartstocht, soms nijd verdween uit je ogen net als jij, met de tijd Elk sprankje hoop door jouw kilte gedoofd Achter bleef slechts een hoopje…

hij is mijn vlam hij is mijn leven hij is degene die me liet zweven hij is degene die me liet staan hij is voor de mooiste gegaan zij weet niet hoeveel geluk ze heeft zij heeft nu de jongen waarvan je zweeft…

Al vormde men een soort Chinese muur Rondom de loper die de fakkel droeg Toch was die voorzorg nog niet goed genoeg, Want één keer doofde het Olympisch vuur. Maar op de Tibetanen wordt doorlopend Door China het (Olympisch) vuur geopend.…

zal ik de vlam bevatten; maar nee, voor nu is het voor mij genoeg, dat ik weet dat de woorden daar zijn, dansend door mijn leven gaan als een vloeiende vlam……

Zij weet: Het leven is als een dauwdruppel op een herfstblad, waarin afscheid duurt als een vlam, die dooft in oogwenk.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Hoe tastbaar is pijn als tranen moeten sussen, de hartstocht moeten blussen, wegnemen die blauwe vlam. Maar wat is pijn als je op moeten geven wat eens was jouw lust en leven omdat je lichaam niet meer kan.…

je bent niet te stuiten sprankeltje van de nacht blijf zwijgend zien wie de vlam zal dragen heel anders dan verwacht wint niet de tijd maar leven de verhalen we raken je niet kwijt…

Ik ben op Totaal verloren Het heeft mijn ogen Uitgedroogd De woorden kunnen Mij doorboren Nu is de vlam In mij gedoofd Ik ben verlamd Ik ben verdoofd Want niemand heeft mij Ooit geloofd Mijn hart gebroken Mijn ziel vertrapt Door het leven Ingepakt…

De hond verjaagt vreemden hij blaft zijn verhaal De koe graast ons Vlaamse land tot de bodem kaal De kip kakelt chaotisch politiek schandaal Maar het varken met Vlaamse eer doet me telkens wederkeren naar dat Vlaamse land Keer op keer…

Ik val in liefde mijn lijf wordt warm van boven tot onder sta nu in vuur en vlam meer onder dan van boven en sprinklers gaan nu sproeien mijn vurig vlam doven liters water komen er aan te pas groeien uit tot grote waterplas vuur en vlam zijn gedoofd voornamelijk van boven.…

Ons lits-jumeaux een klotenbed Champagne werd een glaasje bier Een olifant nog net geen mier De leasekar plots een barrelbak Jouw nieuwe vlam gewoon een zak Zo heb ik heel wat opgegeven Toch is het fijn om weer te leven…

het rode zwart van oude pijn verscheurt het hart van wie niet zijn met trager bloed dat zwaarder stroomt dan zoet dat nog van leven droomt ontsteekt de vlam die gaf en nam de rode gloed die nooit meer kwam…

zoele nacht vol bloemengeur zie hoe de nacht met sterrenlichten gloeit in diepe flonkerschijn rijpe muskadellen de muziek is van kristal de vlam van licht valt op zomergedicht vol van lust en leven…

Het winderige Walchers platteland, De Bevelandse Zak in lentekleuren, De Oosterscheldekering met haar deuren, De goelijke Zeeuws-Vlaamse ‘overkant’; Kom gauw eens langs, beleef het Zeeuwse leven, Voordat het aan de zee wordt prijsgegeven.…

ANGST IS de dans van de geworden dingen naar het Ontworden VLAMMENDE LOGOS angst voor de Vlam EENHEID vlam ---------------------------------------------- uit: De feesten VAN ANGST en PIJN (1918-1921)…

Er woonde in Jemeppe (Een plaatsje dicht bij Luik) Een graaf die Vlaams en Frans sprak En bovendien nog buik. Vlaams sprak hij met de boeren En Frans met de pastoor. En met zijn knechten sprak hij Vlaams Met Frans er tussendoor.…

Wat verruwprachtig hoortoneel, wat zielverrukkend zingestreel, o vlaamse tale, uw kunste ontplooit wanneer zij ‘t al vol leven strooit en vol onzegbaar schoonzijn, dat, lijk wolken wierooks, welt uit uw zoet wierookvat! ------------------------------- verruwprachtig - kleurrijk…

Wat verruwprachtig hoortoneel, wat zielverrukkend zingestreel o vlaamse tale uw kunst ontplooit, wanneer zij 't al vol leven strooit en vol 't onzegbaar schoon-zijn, dat lijk wolken wierooks welt uit uw zoet wierookvat!…

serafijnen dalen af met 't licht van de ochtendzon klokken kleuren hun zilveren spel de kaars omhult zich met gezang wakkert aan de vlam wakkert aan de vlam…

Omgeven door verbrandde lucht van leven op de rem. Kluisters van fatsoen verlammen het reiken naar, de trommel vol geneugten en de strijdlustige vlam sterft als de drang naar vrijheid wordt gesmoord.…

Zet ons in vuur en vlam en eindigt als waakvlam LIEFDE Hij wil niet haar vriendschap, is daar niet klaar voor VERLIEFD In een flow onbewust van tijd alleen op de wereld VERLIEFDEN Ze smelten als twee druppels leven samen tot een persoon LIEFDESSPEL…

Zaterdagavond, kwart over acht in vele huiskamers werd gewacht op Vlaamse kolder van Heist tot Bolder. Maar tètitatutes .... mijn gedacht ! tetitatutes : 't is tijd dat het gedaan is (West-Vlaams)…

Geeft u liefde voor mijne liefde weder, Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…

Marjolein is z'n vlam. In z'n hart lijdt-ie pijn. De vrouw - welgeschapen - wil niet met 'm slapen: z'n vlam blijkt een waakvlam te zijn. Het minnevuur maakt 'm bezeten. De vlam die hij vat is een hete. Vertrek valt 'm zwaar. Diep bedroefd mist-ie haar, want hij is nu zo kaal als de neten.…

Wie voluit durft te leven, dooft zijn eigen vlam.…

het leven is als een vlam van een kaars wanneer er een feest is, wordt je geboren je bent vergezeld met nieuwe vrienden de ene wat ouder dan de ander samen verblindt je iedereen in een glimlach maar wat maakt het uit op het einde wordt je geslacht alsof je nooit iets betekende…