Alle inzendingen over vlas

Dan oogsten vrouwenhanden al het taaie vlas en roten, braken, spinnen, weven, daarna pas is daar het witte laken, beeft stille rond de vijver op de blekersweide, baan na baan, de duurste stof. De mensen hielden even stand. En Ruijsdael pakt de wolken die nooit vergaan, de stralen die verleden licht voor ons behielden.…

- O, lag zij bij hen in het vlas! En zat zij te peinzen, toen vroegen zij haar, Of zij tevreden was. Zij waren zo goed en zo vriendlijk met haar, Zij kon niet zeggen; "Neen." Maar 's avonds als zij slapen ging, Toen weende zij alleen.…

hij jammert de oude rekel door merg en been huilt hij vanuit het vlas de avond rolt patrijzen uit in strakke formatie door de geeuwende polder veren boetseren vingers tegen de neergaande zon komt er een vervolggesprek met de vos aan de rand van het schor tussen lamsoor en zeekraal, een dialoog..…

O, rust van Tonbridge na 't rusteloos Londen; Hier welt het water helder, 't veld staat blauw Van vlas, de hoge hop rankt langs zijn touw, De wilde wingerd houdt elk huis omwonden. En elke dag zet in één zaalge brand De hemel en uwe hemelsblauwe ogen.…

Aan de oostgrens rondom de dorpen weiden; akkers met meekrap, vlas, hop, hennep. Laagveen daalde in 't water af. Soms, in de mistflarden, bij vuurvliegjes, dwaallichten, zweeft als uit een bijt gehakt, ivoor, het oudste beeldje aan van een eerst gezicht, haar hals omlijst door geplooid doek boven de laatste wolf en bever.…

. _______________________________ MONA Zo'n toetje doet het vast goed als premier Van vrouwelijke kunne, net als plas En beter dan frans' stekelbaerd van vlas 't Wordt wel een kabinet met keizersnee Durft zij het aen, kan zij haer mondje roeren Ook tegenover al die bb-boeren?…

Verder noemen ze mij Zeug, Vrouwe van het Vlas, De Gevende. Ik ben de meest geliefde, meest beminde onder de godinnen. Ik ben Freya.…

En draait gij met vingren, zo zuiver als was, U zijdenen draden van 't zilveren vlas, Dan schud ik, al stoeiend, u 't kaf van uw schort; Dan maak ik door sprookjes de nachten u kort. 't Is winter, mijn liefje! waart gij reeds mijn vrouw! Of ik u ook kussen en troetelen zou! 'k Nam dan u, mijn tedergeliefde!…

Z'n gekrulde grijze lokken vlotten lijk gezwingeld vlas, uit z'n mutse neder, op de krage van z'n winterjas. Langs hem, ligt 'n waterhond te Slapen, die van tijd tot tijd wakker schiet en met z'n witte tanden, naar de vlooien bijt.…

Hoe blinkend dat groen bij tarwe en gras, hoe bleek bij het sprietelend jonge vlas, hoe mat bij de blaren van 't struikgewas. En daar, die brem! O zie, hoeveel gevlinderde bloemkes, vlammend geel, met vleugeltjes van zacht fluweel! Ginds roept een koekoek in de wei; en deuntjes klinken allerlei van al de vogels van de Mei.…

speelkaarten kijkt zijn ogen uit als zij zich bukt, zo is een echte Pajot, lustig en curieus op tijd zijnen geus en wars van colère, wij zijn ermee weg, aanschouwen het krassen en patineren van de laatste zonnestralen content zijn de mensen onder dit laken van groen en heuvels, van geuzeverhalen ik zwaai naar de hoppe, het meiske van vlas…

Over vlas en koren, hoeve en lindetop, schiet een spitse toren scherp ten hemel op: Bijlen, zagen, hamerslagen, weefgetouwen, vlegelval; en, na 't werk, de kermisdagen, Belgie's dorpen bovenal!…

Haar hoofddoek was pruisisch-blauw en heur haar vlas-geel; ook waren haar ogen blauw als fjord-water. Zij rook naar knoflook en spar, zij droeg laarzen en ging zeer zwaar en gauw. In het 'Hotel Lapland' zat zij bij een tafel aan het straat-raam: zij schreef 'n brief.…

Het is niet onwaarschijnlijk dat ik die hou van wilde tuinen van al wat kruid en onkruid heet gras ga plukken in de duinen en denk hoe tijd door onze vingers gleed Wellicht ook dat ik dan gebogen over boerenvelden loop en tussen vlas-en korenbloemen op blauw als van je ogen hoop Het is haast zeker dat ik dan in een klaverbed zal dromen…

Mooi bleek de tint van vlas ogen verraden dat er liefde was natuur uitgezocht, vredig warm speelt met lichtgouden kopergloed dagen vertellen ons de hightlights benadrukken je eigenwijze tinten jongen, gerstenblond van haren nooit telt verlies de loop der jaren moedig zal het harde afscheid dragen vol ongeloof kust de eenzaamheid beeldovergangen…

Hoe sterkend is die aanblik Der rijk bebouwde landen, Met welig golvend koren, Met tarwe, garst en boekweit, Met haver, vlas en rogge, Der groene vette weiden, Vol grazend vee, door wilgen Omzoomd, waar langs de Rijnstroom, Met schone bochten slingert!…