Alle inzendingen over vlieg OR schaduw

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

uit en vlieg in waar warmte op je wacht Windwhisper Zij die fluistert in de wind…

zoals een spin een vlieg verkleeft in haar web en langzaam maar zeker vermorzelt met haar kaken zoals de schaduw het lichaam achtervolgt en in tegenlicht uitvergroot zo kruipt pijn onder huid en leden onvoorspelbaar hardnekkig geen pil noch spuit sterk genoeg om haar te verdrijven alleen meegaan niet tegenspartelen als drijvend…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Gedachten krijgen vleugels vliegen duizenden jaren hier vandaan ik zie hem staan zijn naam kent geen taal zijn verhaal werpt schaduw in de woestijn ik voel zijn pijn ogen stralen een donker bestaan en ik moet hem laten gaan een laatste kus in gouden stralen…

De stroming van hemels licht vloeit langs de vele lijnen in de schaduw van onvergetelijke tijden. Vallende tranen gevormd in het hart zijn het symbool van onmisbare tekens vol met dierbare geschenken. Emoties vliegen in het rond als vlinders in een vlindertuin en je geest zweeft nu in de hemel.…

Vlieg mee over de einder van het dagelijks lijden. Ontsnap aan wat knelt en nimmer bevrijdde. Vlieg mee op de vleugels van een gedroomde werkelijkheid. Ontwijk de schaduwen van een lang vervlogen tijd. Reis met mij door de tijd! Vlieg mee uit als een vogel aan de toekomst toegewijd.…

Maar ik vraag het mij toch af van die schaduw en dit op aard sterren geven geen schaduw is wat de maan ons ook gebaart.…

Ik deed de ramen wagenwijd open zodat de vogels naar buiten konden vliegen. Maar jij probeerde met je ogen de ramen weer te sluiten. Onze wereld werd voor even overstroomd door een lange schaduw. Nu, in de rust en koelte op ons huisterras kijk ik glimlachend naar de lieve pelgrim die mij vergezelt.…

De mannen laten zien aan wie niet kan door te doen alsof zij bijna niet kunnen tussen schaduwen stil zitten. Zij laten zien aan wie kan vliegen, niet als een vogel maar als een vogel die uit een vogel gehaald wordt en weer teruggezet. ---------------------------------- Uit: 'Vogels', 2001.…

de lucht draagt als ik vlieg de verte vraagt bestemming van mijn vlucht de wind vertraagt in koude vlagen het glijden piekt als hij thermiekt mijn schaduw streelt de aarde speelt licht en donker uit als ik mijn vleugels sluit ik wil ontsnappen verder gaan voordat de sporen van mijn stappen zijn vergaan…

Gij en ik, o wij gaan wel trouw samen, wij vliegen uit in éne vlucht en laat het zijn naar het ver gehucht van mijne ziel en gaan wij gauw Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw, wijkende in de lentelucht, schuchter de huizen, zonder gerucht in tere schaduw zilverblauw.…

tijd gespiegeld in de stikken van mijn oma’s Zeeuwse dracht ik hoor theedrinkende terrassen een sigaren rokend zware stem bij kar en kraam kletsende vrouwen de luide schreeuw der marktkoopman ik ruik de in een ton gerookte paling de geur van varken, paard en koe van zilte vers gevangen vis van pas gerooide uien ik slenter terug de schaduw…

Schaduw valt op wit papier gele klauwen Krast, krabt en grist bloed op verkreukeld gedicht een leven gezwicht. woorden vliegen vederlicht Daar gaat zijn ziel propje met vleugels het cirkelt verdwijnt vervaagt tot een stipje……..…

Getooid in een cape Een masker dragend Buitengewone krachten Aandacht vragend Op zoek naar erkenning Zelden verkregen Een vertekende schaduw Als licht door de regen Het goede voor ogen Het masker evenzeer Op zoek naar zichzelf Niets minder niets meer Wel kunnen vliegen En toch onbemind Het hebben van dromen Hoort nu eenmaal bij…

zie ik schaduwen van poppen en flonkeringen van zinsspelingen waarvan ik zal dromen.…

Dan vliegen we samen, met z'n twee, of willen er nog meer personen mee?…

Het gaat erom, dat zij de vlieg nadoet.…

Op een rotsblok vol mos Stond hij met de handen los Schrapend naar de laatste stappen tot Zich overgeven aan een duizelingwekkend lot Toen daar een adelaar van boven Een duikeling maakte op de wind Hij kon zijn ogen niet geloven Die buitelende vrijheid als van een kind Sierlijk gleden vleugels langs de stenen En scheerden ijlings langs de…

Hoe vaak heb ik niet uw handen geraakt, of gleden mijn leden langs uw warme huid en vluchtte ik verschrikt door de woeste beweging van uw wapperende hand als ik mij te dicht bij u waagde, omdat de kruimels die uit uw gretige mond op uw schoot gleden mij telkens weer lokten Ik weet het, mevrouw vaak noemt u mij irritant maar voor…

Als ik dan de anderen zie die vliegen met gemak eerst een lekker rondje en dan nog over het dak. Dan moet ik wel wat treuren en voel ik mijzelf wat sip ik heb wel grote vleugels maar ik ben en blijf een kip.…

Nu lokken de jaren van zwijgen Niet meer praten als een vrouw, geen gesprekken op de ijsbaan van de grote filosofen, nooit meer vergeten wat gezegd is Hij oefent oogopslag en voorhoofdsrimpeling op mededeelzaamheid terwijl hij niets te zeggen heeft Zinnelijk neuriet hij een liedje over luidop gapen in gezelschap wat onzedelijk…

'Aan de hand van filosofen laat ik je graag de beginselen van het vliegen zien.' Mijn droom van vleugels wenkt aan de wind in het gras buitelende opgestreken pluimveren ('aangescherpte slagpennen').…

Als ik ineens kon vliegen dat zou toch reuze zijn een stukkie door de Kalverstraat gewoon maar voor de gein. Een rondje rond de poppenkast die daar staat op de Dam een stukkie zo het Damrak op met de gemeente tram. En als ik dan ging rusten van mijn gevlogen reis dan zat ik met de duiven op het dak van het paleis.…

Als ik ineens kon vliegen dat zou toch reuze zijn een stukkie door de Kalverstraat gewoon maar voor de gein. Een rondje rond de poppenkast die daar staat op de Dam een stukkie zo het Damrak op met de gemeente tram. En als ik dan ging rusten van mijn gevlogen reis dan zat ik met de duiven op het dak van het paleis.…