Alle inzendingen over vlinders OR zwarte OR goud

De rupsen in een cocon De vlinders op de bloemen Met grote voorraden aan 'goud' Zijn zij de juweliers van de- ze wereld Die zonder deze gevleugelden Ineen zou krimpen tot een zo Goed als stuifmeelloze bol Geen odeur, dus geur Geen kleur…

stil dwarrelend blad verandert zwart asfalt in een gouden rivier…

zoveel kleuren zwart toen je als een vlinder uit de wolken viel niet langer gedragen op vleugels van verlangen zoveel kleuren zwart toen je daar roerloos lag op verschroeide aarde de duisternis buigt zacht draagt je teder in zijn armen de tijd staat stil zoveel kleuren zwart…

Dartele vlinder, dartel maar voort de dag is nog lang, de nacht jong en stil bezoek alle bloemen die je nog wil maar dartel, dartel, omdat dat zo hoort Dartele vlinder, enig in je soort waar kom je vandaan en wie zul je zijn na de nevelen in de volle schijn mooier dan ooit iemand van heeft gehoord Dartele vlinder, kleur paars en goud in…

jij laat witte vlinders vliegen uit het zwart hebt ze aangelicht hun vleugels geschikt in letters doen ontwaken na het lange slapen op papier op zachte zinnen wieken zij de zon tegemoet in zwart staat hun boodschap als groet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Niet alles is meer goud wat er blinkt zoals uit schaatsermonden ijzig klinkt Op het scherpst van onmogelijkheid Een pijnlijke correctie in de eindtijd Drieduizendste van een seconde maakt van zilver toch geen zonde ? De schaatser was zeer ontevreden hij had niet hard genoeg gereden…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

het eerste vale goud van de rijzende zomerzon die zich traag ontvouwt aan de vage horizon kleurt het leeg zwart van een schaduwloos, de nacht; een onhoorbaar smart als bloeit de rode roos alsof doornloos dankbaar onder een vochtig deken van dauw ochtendklaar over de wind haar streken vinden wij geluiden van de zingende natuur gestuwd…

een zwarte vlinder cirkelt rond de kachelpijp nog niet afgekoeld een koppel kraaien nestelt in de kachelpijp lente breekt door zie hem daar hangen die toverbal in de lucht het is een april…

rode stippels zwart met goud alles donker maar zo vertrouwd schim van licht wil je gaan of heb ik je gewoon weer niet uitgedaan?…

Het lukt nog niet met die medailleoogst Uit vorm, de berm, de drank, een pols, de regen De tegenstanders zitten ook flink tegen Dus moeten we nog verder, harder, hoogst Maar zonder plak op vlinder, rug of crawl Gaan we voor goud met oeverloos gewauwel.…

in eenzaamheid Je laat me niet binnen in je leven Mijn vlinders beantwoord door onbereikbaarheid Langzaam kroop je hierbinnen Onvindbaar is de weg naar je hart Tegen je stilte kan ik niets beginnen Vlinders sterven in het koudste zwart…

de mooiste plekjes die liggen in het donker liegen in het licht!…

met goud en zwarte kruisen de sint komt ieder jaar dat boekje feestelijk met mij sluiten…

zachtjes strijkt een vroege vlinder zich tonend neer kleuren sprankelen een doodse steen tot goud verdrijven het koud warm fluisteren lippen dankwoorden naar omhoog een hand van liefde vangt de druppel die plots vloeit uit het oog * Pasen *…

ontembaar rende je blootsvoets door de velden achter de vlinders aan honden dansten om je heen kastanjebruine haren omlijstte jouw gezicht wie jij was het beschadigde kind wiens huis geen thuis bleek verborg jij je in gedichten van vloeibaar goud…

ook zij schreef in de lucht met het gemankeerde schrift de vlucht van de witte vlinder met zwarte stip landde en fladderde weer op van de voor hen bestemde kleuren in de blauwdruk van het eb en vloed der ferment geuren in golven gedragen door de wind verdween zij in het wit dat blauw bewolkte alleen de zwarte stip was nog…

heb binnen mijn cocon mijn vleugels uitgeslagen gestorven voor ik begon toch vlieg ik alle dagen zo binnen mijn cocon zo zonder zon zijn er grenzen maar ik zie ze niet in de schaduw van verdriet lijk ik een vlinder in zwart-wit maar ben het niet…

hij is er al weer mijn oranje tipje wat jammer toch voor de vrouwtjes ook getipt op de voorvleugels maar dan in ‘t zwart dames niet getreurd in naam zijn jullie meegekleurd trouwens wat zal het hinderen eenmaal gestart bij al dat vrije vlinderen…

Geen klacht om 't vlieden van de snelle jaren Noch zelfs om 't naderen van de zwarte dood. Zo min als, stralend goud door gouden blaêren, De zon treurt, daar zij zinkt in 't gloeiend rood.…

als je kon was je weer een vlinder wit helemaal in 't wit je fladderde als je kon je dartelde boven lavendel blauw heel diep blauw als ik kon vond ik opnieuw de liefde uit licht ik omvormde licht tot goud ik sprokkelde schonk het je bladgoud voor de liefde nooit te oud…

meer een soort dwarrelen naar het licht van de lamp en ik keek er naar beetje bang eigenlijk voor zoveel vlinders ze waren bijna zwart en wie weet hadden ze tanden er vloog er eentje in m'n nek dwarrelde onschuldig, maar ik sloeg later vertelde ik op het terras over die prachtige vlinders die mijn kamer binnen kwamen om nooit te…

prachtig geweven web met bewoner de eeuwige laatbloeier vlinders die nog vlinderen wilden regenboog met aan 't eind de pot vol goud prikkelbare kastanjes eikels die me om de oren vlogen paddenstoelen in alle soorten en maten rode bladeren zij fluisterden over de wind die toenemen zou zwaluwen die voor even hun heil zochten in de schoonheid…

op grofkorrelig zwart wit denk ik de dagen door van stilgevallen verhalen uit de kleine open mond van het uitgemergelde kind ik kijk in de gedoofde ogen van de man die de verten niet meer zoekt ik zie het uitgeholde hoofd van de vrouw die zich vastklemt aan een meegenomen leven in een koffer en dan een zwart witte vlinder achter prikkeldraad…

Uit Sidney daalt een gouden regen neer Nu daar een paar gespierde landgenoten Het aanzien van ons kikkerland vergroten Door mee te strijden om de hoogste eer. “Wij zijn sportief!” zo juicht de natie luid En zakt weer voor de beeldbuis onderuit.…

Al heel jong, ingegeven tijdens spel win je niet, dan verlies je wel bittere pillen die wonderwel: Nog niet bij iedereen geslikt zijn want: het moet alleen goud zijn wat blinkt! Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten dan had je meer van " tegen je verlies" geweten!…

Geen klacht om 't vlieden van de snelle jaren, Noch zelfs om 't naadren van de zwarte dood. Zó min als, stralend goud door gouden blaêren, De zon treurt, daar zij zinkt in 't gloeiend rood.…

In al zijn jeugdige ouderwetsheid Is er geen zweem van vaag- of fletsheid, Want alles is van ’t best allooi: Het zwarte pak, de zwarte hoed, Zijn gouden haar en gouden knopen, ’t Bestikte hemdsboord omhooggekropen, Staat alles fleurig en is goed. Alleen - zijn buis is niet meer wijd Genoeg voor het geweld der schoeren*.…