Alle inzendingen over voetpad

Kijk daar een dor blad dat over het voetpad trekt daar dwarrel ik dan…

het lege voetpad laat een versleten zool na bloed zweet en tranen…

De winter heeft voor vannacht Flink wat vorst begroot Het maanlicht weerspiegelt in de ijspegels hangend aan de getarte dakgoot De wind deelt sneeuwvlokken Op tot grote scholen Met elke voetstap kermt het ijs Onder mijn schoenzolen Maar… Op het voetpad naar de voordeur Krijg ik een vrolijk humeur Binnen wacht mijn vrouw op mij Met…

wegen leiden naar het doel waar wij heen willen en normaal gesproken kom je geen enkele verrassing tegen paden onbekend nodigen ons heel mysterieus uit naar iets wie of wat er na een bocht zal wezen de onbekende weg die wij mensen hebben te gaan noemt men daarom ook niet voor niets: ons levenspad…

Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande. . . Wat gingen wij vanavond ver Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe hemelstraat!…

De dagen lengen maar het weer zit tegen De sprokkelmaand blijkt veel en veel te nat Het voetpad zijpt en zompt, doorsijperd zat ’t Is droef, net Bloems ‘November’ door die regen Droef ook door wat ik hier níét in ons land zie: De krokussen zijn dit keer op vakantie…

vallen is zweven in het landschap aan draden geweven, is hijgen geperste longen in de avondmist spreken in morse met de onderkant van de brug de pijlers van de laatste grap voor de aftrap vallen is aarzelend op zij gaan voor het dode lijk op het voetpad spelen volgens andere regels…

ik moest wel kijken hoe hij versleten gracieus bijna op het voetpad liep neen, danste een lichaamstaal verworven met handen vol en hoe hij tuurde naar de overkant zijn sprong berekende toen overstak ondertussen viel de deur weer dicht ik luisterde draaide terug moeilijk is dat niet integendeel handen vol met medicijnen vinden…

De wandelaars -die wandelend dromen- de berm slechts veilig voor z'n voeten De fietsers -die fietsend dromen- in de rug gereden door automobilisten als dagjesmensen Het is te wensen dat deze dijk een fiets- en voetpad rijk zal worden Want aan de boorden van deze dijk wordt -tevergeefs- gezocht naar....…

moeder op het voetpad keek voortdurend op haar laptop het kleine meisje roze gekleed raakte steeds verderop op de stenengrond lag voor haar zo geliefde pop er was daar narigheid mee wanhopig probeerde het kindje het te herstellen er volgde een dikke traan moeder bleef maar turen op het venster maar daar kwam plots…

ik schrok wakker van een indringende deurbel maakte hoogst geirriteerd open een scheldkanonnade volgde wegens mijn verstoorde, te korte nachtrust daar stond mijn vader met een mandje versgeplukte appels woest smeet ik de deur weer dicht zag hem hinkend het voetpad afstrompelen nooit zal ik het meer vergeten het was de laatste keer dat ik…

leg me neer in de achtertuin op het zachtmoedige mos naast het nest van de aardhommels vlakbij het voetpad en het vingerhoedskruid en niet ver van de adelaarsvarens en het stralende kruiskruid en bedek mijn romp, mijn armen en mijn benen met het net gevallen blad van de rode ende groene beuk.…

Ik wandel haar sferen door bloemen gedekt grind van voetpaden knarsetandt en raspt. Een groep jongeren hangt maar zegt braaf gedag. Het zijn de kabouters van lentepaddestoelen. Zij kijkt nu op mijn rug ik zwaai met gedachten zie op naar beelden die hier woorden dichten.…

In 't voetpad de zandige sporen van 't karrenwiel, breed en zo diep; ver over de velden de toren een wachter en toch of hij sliep. In greppels het geelbruine water al wazig van 't kiemende groen.... de wilgen, de velden, het water, de zon en de wind - zoals toen.…

Een overvol voetpad, drukte van belang. Dan gebeurt er iets, een bus nadert dreigend een vrouw met een fiets. In een impuls grijpt een voetganger haar stang, geroep… hij tilt haar met fiets en al terug op de stoep.…

Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…

het zakdoek grijpen voor verslikkers is niet overbodig overal staan venster op de uitkijk beeldschermen trekken wereldwijd de nacht in knettergekke monden kauwen alsmaar valken zijn binnen met hun zware haaksnavel en gekromde, sterke klauwen klimmen ze uit het beeld op het voetpad zijn ze virtuoos in hun moedertaal roepen…

Teveel verdriet om te huilen Teveel woede om boos te zijn Te leeg voor de stilte En te donker voor de warmte van de zon Maar na de droge tranen en de grijze stilte Klinkt er muziek in de groene bladeren Brengt een frisse lentebui de kleuren van de regenboog En schieten bloemen als nieuwe beloftes uit de aarde Een slak kruipt dwars over het voetpad…

ik denk dat ik aanknopingspunten bedoel, een uitzicht bijvoorbeeld, contouren van bergen die opdoemen in de mist, cipressen, een linde, een halfopen kanten gordijn, druppels aan stoelen op het terras, iets tastbaars en het is waar, in andere steden doen wij meer moeite, kijken naar peuken en stof op de weg, naar plantengroei op het voetpad,…

Dorpsweg langs bevroren kanaal Kale eiken wit gemutst met glas bepegeld Ik voel me warm, dikke jas en sjaal Maar meer nog is het de wollige kilte Die mijn gemoed zacht onderdompelt In kerstsfeer beleven van verlichte avondstilte Geknoerp van mijn schoenen die… Onvast over een onzichtbaar voetpad lopen Met moeite en onevenwichtig sturen Ontwijken…

De modderspetters komen Uit de zwarte plassen op het voetpad Als kleine kruisraketjes gelanceerd Terecht tussen mijn dijen. En de stad, Concentrisch rond mijn rondjes gedrapeerd, Gaat langzaam licht voor lichtje op mij schijnen Terwijl ik hartslag, hartslag, hartslag tel.…

het is me wat een oud lijkenpad werd herontdekt een voetpad dat zich vanaf Laude door het land via Ter Borg tot de Sellinger kerk uitstrekt dorpelingen, boeren vervoeren de kist met de overledene over dat pad niemand wist nog hoe het liep herontdekt en met respect voor het verleden zal Staatsbosbeheer het lijkenpad weer in eer herstellen…

Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande ... Wat gingen wij vanavond ver, Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe hemelstraat!…

als drukte je opslokt spanning je opfokt coronavirus je ophokt een uitbarsting uitlokt maak dan korte metten ga je zinnen verzetten je mind resetten moet je opletten: vanaf Sellingen zit je op het fietspad Groot Koolwitje neem het voetpad rechts vlak vòòr de Vossenweg er staan paaltjes met een wit-gele en een witte kop even verderop…

Ik mocht zo gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling, Als 'k de dorpeling Langs 't voetpad af zag dalen, En 't lied der nachtegalen De herdersfluit verving: Dan mocht ik gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling.…

Als de laatste kerkhofgangers huiswaarts keren… dooft de wachter de lantaarns en de kaarsen in de kapel werpt een vlugge blik over de graven Sluit zorgvuldig het hek af en bergt de sleutels op in een kluisje die onder een sluier ban groen liggen verborgen de vroege avond valt in zware mist hangt in de l grijze straten op de voetpaden…

Waar 't voetpad langs de heining vlucht Door beemd en weide heen, Daar zit ik soms in de avondlucht Gans stillekens alleen. De krekels zingen daar in 't gras Hun allerschelste toon, De muggen vinden wis de bas Dier zangren wonderschoon.…

Maar een kreeft op een pad, of het nou een fiets- of voetpad is dat doet een mens wel wat en zeker: wanneer ‘s avonds het nieuws zegt: Rivierkreeften krijgen de schuld van de overstroming in Reeuwijk daar was deze kreeft niet bij, immers: die zat op het fietspad, hier bij mij!…