8165 resultaten.
Gebogen gras.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 814 Het gras buigt onder mijn voet,
een houding die slechts een tijdelijke is.
Zodra ik verder loop, richt het zich weer op,
sprietje voor sprietje.
Buigt het gras te laat,
ook afgesneden is het gedoemd
mijn voet te dragen.
Ik kom naar je toe, je armen zijn al gespreid.
Mij hoor je niet klagen.…
bestemming
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 337 nergens in de wijde omtrek
kwam ik stilte tegen
toen zag ik jou
en raapte je op, wist niets van je vluchtige reis
of de wereld waaruit je werd geboren
ik kende zelfs je naam niet
zag enkel buien en het draaien van de duinen
innerlijk ontwricht, met bleek gelaat
een tiental vogels vloog op uit de wind
tot dicht bij het water, hees…
in eigen ritme
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 119 in ontdekken ken ik
geen bestemming
stroom mee
in eigen ritme
soms ademhappend
om unieke schepping…
Windkracht 12 ?
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 216 Als luchtig avontuur
bedoeld, hebben we het
schip getuigd, werd
door angsten overspoeld
een jachtig galjoen, als
vliegende Hollander
overtuigd, geankerd
in een nauw wambuis,
gekapseisd in ondiep
water, waar het lot het
zwaard vast liet lopen,
bolde winddruk 12 zeilen
met de kracht van de
gordiaanse knopen en van
een vaste koers…
bestemming
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 313 ik kijk verder
zie vreemde gezichten
ze schuiven als schaduwen voorbij
- wie speelt er met
het lijk van de maan -
onder de huid van het water
verdwijnt het geluid van de zee
ik luister, tast aan
de beweging van stilte
van golf naar golf naar de holte
van mijn hand
luister, hoor het kind
dat op meeuwen vliegt
naar jou zwaait…
Het Raadsel van de Zaadcel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 96 Stel dat je zelf een zaadcel was
een cel die wou ontkiemen
en daarvoor huis en haard moest achterlaten
om als een zalm stroomopwaarts
in het gezelschap van
miljoenen lotgenoten
op zoek te gaan naar iets
al weet je zelf nog niet
waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten
waarmee je ooit zult samensmelten
en of uit die unieke unie…
streetview
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 141 straattaal verdrijft doofheid
het luchtledig lest woorddorst
vloedlijnen verleggen grenzen
meerdere wegen leiden naar Rome
een knoflookpad is een dier
naast gebaande paden lonkt
het onbegaande, met voeten getreden
hoeveel verwondering zou ik hebben gemist
zonder verkeerde afslag…
"Mij"
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 812 Ik ben een sterretje aan de hemel
en een wolkje in de lucht,
een visje in het water
en een vogel op de vlucht.
Ik ben een blaadje aan een roosje
en een ring in een klein doosje.
Maar wat ik nog het meeste ben is "mij"
en daar hoort alles
zo een beetje bij!…
Geen woorden meer.
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 2.492 als longen zonder lucht
als een vis zonder water
als een vogel op de vlucht
voel ik mij
nu niet veel later
gescheiden van mijn vleugels
beroofd van mijn verstand
geen greep meer op de teugels
bij ons afscheid
aangeland…
s.vinkenoog i.m.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 718 zelfs op één been
poogde hij nog
levenslustig
rond te hippen
zong nog gedichten
als een jonge vogel
nu zwijgt hij
met gesloten ogen
op zijn laatste vlucht…
'T MANDJE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.446 Nu is het nestje warm bereid
het blanke lichte zachte nestje,
'n stuk van buurvrouw en van 't bestje
van tante en die overmeid.
Strikjes, lintjes, zachte wolletjes
liggen knus en dottig dolletjes
in het witte zijden mandje,
't mandje met het witte kantje.
Wat al hemdkens, wat al broeken
al die zachte luierdoeken,
wat al lichts…
Thuis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 140 Vandaag kom ik thuis
van een zeer korte reis
die steeds langer duurde
en gepaard ging met gekrijs..
Maar ik heb de hemel eventjes gezien
alleen geen sterren..ik wist
niet dat zij al naar mij lonkten,
van verre...
Straks zal ik arriveren, alleen..
zonder indentiteit, zonder bagage
ik ben niet wie ik ben, ik ben
verloren in ravage.…
De harmonicaspeler
poëzie
4.0 met 3 stemmen 500 Gezeten op de drempel van een huis,
speelt hij gewichtig, stoer en onbaatzuchtig
voor iedereen. Zij, die het vaderhuis
nimmer vergeten en zij, die voortvluchtig
dolen van land tot land: de dichters, de matrozen,
de reizigers, die zonder éne cent,
het land ontdekken door hun droom verkozen,
luistren naar 't schreien van zijn instrument.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
vlucht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 915 vogels vliegen
voorbij
in een liefdevolle lucht
laten ze mijn adem
wiegen
als een kalme zee
hun zilveren vlucht
neemt mijn verdriet
om liefde mee
wie zou niet geloven
in de hemel die ze beloven
ach, kijk toch goed
zie je dan niet
in jouw hemelse ruimte
vliegen deze vogels niet…
Vluchtende ontroering
poëzie
4.0 met 1 stemmen 535 Verloren in de' avond
Weg van mij,
Vlucht een ontroering,
Voorbij - voorbij.
Was het 't lieflijke
Van een gezicht?
Alleen de weerschijn
Van 't avondlicht?
Was 't de gedachte aan
Iets liefs van weleer?
Of een verwachting -?
Ik weet niet meer.
Een vogel nam het
Mede op zijn vlucht
En droeg het ver heen
In de avondlucht.…
Voor Nono
gedicht
4.0 met 6 stemmen 2.972 het weer
het ontij
en eigen hardheid
verweerd koper dan
als bladerdeeg
zo broos
daar vliegen de vormen
elkaar achterna
als op vlucht
------------------------------------
uit: 'Vlucht van de vogel', 1996.…
Vogeltrek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 82 Vogels op een rij
in de open luchtsnelweg
een groepsmigratie.
Wanneer prille zon opkomt, vindt een
vlucht vogels innerlijke rust en vrede in de lucht, de
ultieme plek voor inspanning en ontspanning waar ze onderweg zijn
naar een onbekende wereld waar nieuwe kansen en mogelijkheden wachten op hen.…
Vogel
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 663 Eenzame vogel
hoog in de lucht
vliegt hoger en hoger
voor zichzelf op de vlucht
Geen wolkje te zien
alles helder en zacht
maar voor zijn eenzame ziel
is het donker en zwart
Hij heeft alles gezien
vloog overal heen
maar waar hij ook kwam
hij was altijd alleen
Er komt geen einde
aan zijn eeuwige vlucht
want zijn vrijheid
ligt hoog…
RITJE
poëzie
3.0 met 5 stemmen 571 Het paardje reed zo klinkend
met hoeven tinkellinkend
al op de klinkerdijk.
Zij droegen róse hoedjes
op roodgeverfde snoetjes
en voeren langs de dijk.
De sleepman had een zweepje, slap,
en zweepte 'hurt' bij elke stap
van 't paardje op de dijk.
Zij hadden gouden zon gehuurd,
en 't tuigje was zo blank geschuurd
dat voerde over de…
DORPSKERKJE
poëzie
2.0 met 8 stemmen 516 Het kerkje is zo oud, zo oud
de zwarte dennen ruisen zacht,
de blanke gouden hagenvacht
murmelt stil en vertrouwd,
naar 't wit-verweerde slanke schip.
En hoog, oud en geslagen, zeer,
buigt het vermolmde hoofde neer
de toren, berstend rib en rib.
De zonne guldt de gulden haan
en 't al met groen en grauw bestoven
verbogen transen…
DE NOOD
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.312 Toen klopte aan de kamerwand
een schuchter ijle zwarte hand
'waak op! ik ben 't! de Nood!'
Ik zei, ik ken u al zo wel
gij met uw grauwe zwarte vel,
hoe? heb ik u genood?
'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
hoe stoort gij mij zo snood?
'Gij hebt mij niet genodigd niet
maar ik heb u…
AVOND-MIST.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.096 De avond was gerezen,
de dag zacht uitgegaan,
de maan, heel bleek van wezen,
kwam hoog, omhoge staan.
Veel vreemde witte dampen
die waasden alles weg,
alleen matgoud van lampen
glom, boven zwarte heg.
Daar zong een teder meiske
met kindje aan haar hand,
een zacht en teder wijske
door 't witte avondland.
De zwarte en witte…
DE KOEHOEDSTER.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.382 De koe die schurkte laag haar kop
de gouden zonne scheen erop
en op het zwart en witte vel
en op de lichtglanzende bel,
die rinkte, die rinkte
zo fijn.
Het dorp was naar de mis gegaan;
het meisje liep maar zoetjes aan
door 't groene pad langs 't korenland
en voerde 't koetje aan haar hand.
Het koetje trad maar lijzig aan
en…
Van kampbeul tot heilige
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 Mens je bent
Nooit alleen
Maar goed of kwaad
Niet alleen maar
Donker of licht -
Het hele palet
Aan kleuren draag
Je in je mee,
Niet alleen maar goed,
Niet alleen maar slecht -
De kampbeul zit
In je, maar de
Heilige evengoed
In je verwerkt…
Het verlies doet pijn
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 522 Dan ineens klinkt er een loepzuivere vogel
met het allerhoogste lied en DAN weet ik:
je bent er lijfelijk niet maar je bent er wel.
Langzaamaan verschijnen er sobere glimlachjes
op de eerst bedroefde gezichten.
De tocht wordt lichter,
de vogel blijft ons volgen met zijn gezang,
maar wij, wij zijn niet langer bang.…
Reizen
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.741 In de reis ligt de bestemming:
de weg
de wolken
het water
het zand
de jungle
de rotsachtige helling
beweging is bestemming
nu en hier het doel
er is geen daar en dan.…
De Bestemming
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.148 Langzaam dwaal ik af
Van dit doel in mijn leven
Het is niet mijn bestemming
Ik heb je niets te geven
Ik ga mijn eigen richting
Volg dat waar ik op vertrouw
Benieuwd naar mijn bestemming
En naar het pad van jou
Jij volgt jou bestemming
Ik kies mijn eigen route
En daar, waar wegen kruizen
Kunnen wij elkaar ontmoeten
Ik zoek…