Alle inzendingen over voor de rest van mij

Een roodborstje op zijn best een winters terrasje en sneeuwvlokjes doen de rest…

Alleen de bloemen op het graf zijn nog tastbaar, rest het verleden…

een moord gepleegd op wat had gekund en wat had gemoeten rest mij niets dan rouw…

Beschouw het kantoor als een gekkenhuis, de rest -- dan best normaal.…

Koele nachten koude dagen stromende regen en talloze vragen Drukkende borst beelden in m'n hoofd onweer en donder de rest is verdoofd Stoppen moet stoppen met denken alleen vrolijkheid kom de rest, ga toch heen!…

zacht zegt ze haar naam - de rest mag hij vermoeden deze winternacht…

Over de dood heen Reik je mij je hand Die mij zal begeleiden Door het leven Dat mij nog rest…

Zo druk met vragen voor het zien van het antwoord rest zo weinig tijd…

Pak er eentje vast De rest bungelt eronder Een zak aardappels…

ik spreek over mijn lippen maar wat is dan de zin van het woord als het niet wordt gehoord rest mij een oorverdovende stilte…

één fotomoment in ruil voor rust de rest van de winter sportvakantie in lech…

Hier is een spade Twee bij een en twee diep graag Ik doe de rest wel…

Fauna’s en Florianen Rest-aarde overname Mensenras gefaald Door de natuur ingehaald Ik adem heel zacht Benauwd Met kloppend hart Ik tril heel beheerst Onderdrukt Als een opgejaagd beest Ik sta in een rest-bos Voeten in boos mos Angstig en verdrietig Beschaamd en nietig……

in de tijd die ons rest rest ons niets anders meer dan te zijn daar waar we waren gebleven met de ziel die er altijd is en nooit zal verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het…

Ook wij zijn wel verdraagzaam – maar De rest is onverdraaglijk!…

Enkel het mijmeren rest over wat mooi was maar kort boordevol hartstocht heel even en toch voor altijd.…

Op de schoolreünie waren alleen mensen die het gemaakt hadden De rest was thuis gebleven dat had ik ook moeten doen…

Het speeksel rest waarmee ze je bespuwen.…

verwachtingen één en al ellende ze imploderen blazen zich op het heden rest vandaag op kop…

spectrumspeling het zwarte gat der kleuren gulzige absorptie dat wat rest teruggekaatst tot zichtbaarheid…

Dit wordt jouw moment Jouw supreme moment Want de rest van je leven Duurt maar even…

de rest van mijn leven, mag niet In mist vervagen, toch?…

Zelfs met hen die mij verstaan kan ik dit geluid niet delen alleen, volkomen aangedaan roep ik mijzelf tot helen doof voor het kwade schikken van jouw stoffelijke resten blijf ik tot mijn laatste snikken hardhorend buiten westen.…

Een secretaresse uit Grazen Die ontkleedde zich in twee fasen Want in een flits Ze pakte de rits De rest zal je dus niet verbazen.…

De wijsheid van de stilte een onbeschrijfelijk gevoel de rest is enkel kilte met geluk als enig doel…

In mijn angst zocht ik naar woorden die boekdelen zouden kunnen spreken ik vond ze niet mij restte slechts een uitroepteken…

Tot last te zijn van jou mijn edele minnaar is te veel, te snel en daarom tot gauw de rest weet je wel.…

verscholen in de slakkenhuizen van de stad schrapen zij de resten van de dag in ’t schijnsel van lichtend neon…

wat rest is de regenboog ik weet de zon achter mij en de straat is, zoals immer, glimmend nat…

Wanneer het einde nadert heeft al de rest geen schijn want in het boek gebladerd zou dit begin moeten gaan zijn…