Alle inzendingen over voor de rest van mij

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

tasten, en blijft in feite vervolmaakt, wat hij in het ziellespel durft aan te raken, te delen met z’n handen die de muzen strelen, is hij tot stomheid geslagen, schuilt achter spiegels waarin hij beeld en alter ego herschikt, likt de tijd uit wonden die hem naar het licht hebben gedragen verbaast door de maakbaarheid van de muze,wat rest…

na, als spinrag in de kamerhoeken, het web waarin de glinstering van tranen zich edelstenen waanden, alhoewel ik in het heden al voorgoed vertrokken ben, in dat bed hoeft de tijd mij niet te zoeken, op de spiegels van het verleden hangen nog de druppels wasem van mijn stem, één goede schoonmaakbeurt en de ruimte is weer vrij van resten…

en alweer was hij daar nooit meer fluitend en vaak uizichteloos gestaar het moeten beklemde hem steeds meer meer met zichzelf dan de rest in de weer ja het geld de poen dwong hem zijn gevoel te onderdrukken het huis eten en de rest dwong hem te bukken En nu ... nu is hij zijn eigen weg gegaan en heeft hij een ieder verbaasd laten staan uiteindelijk…

Bij het aanbreken van de Dageraad Is de waas Verdwenen Jij en ik echter Trotseren De weelde van de Werkelijkheid en Weerstaan de Rest…

Waar de egoïst blijft spelen, rest er niets meer te delen.…

Er rest mij soms maar deze éne behoefte, te rusten, en met een bloem tussen mijn tenen en een ring van zonlicht op een knie niets te zijn.…

een gedachte een herinnering het enige wat nog rest mijn lieveling een moment alleen een aarzeling een gebroken hart mijn lieveling…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

Schrijven over niets Woorden verdwijnen in lijnen Letters vervagen tot schimmige streepjes Wat rest is de leegte De stilte Niets…

reeds tot het verleden hoort een laatste diepe ademtocht de afstand wordt al groot wat doet het ook terzake het is het eind van de wereld niet al werd de laatste weerstand gebroken door de onafgebroken schreeuw in mij een opflakkerende herinnering al is niemand aansprakelijk het is niet eerlijk de pijn gaat niet meer voorbij al de rest…

de strijd begint waar je loopt, slaapt, eet wat en wanneer staat op de lijst het agressieve blootleggen beheerst het lijf omzwachteld door zwart MRI's in, scans uit -en gangen door de grauwe stilte en wat nog rest alles is wat rest: het hoofd en de geur van angst die opnieuw scharrelen door aders en kamers van het huis…

de kuil waarin ik val stort boven mij ineen er rest mij slechts één woord gebeiteld in een steen uit…

dan bloei ik open, dan krijg ik kriebels, dan word ik verliefd, maar nu rest mij de vraag: zie je mij wel graag ???…

Gevangen in regels Geschreven door de rest Voeg ik me bij hen Maar In mijn hoofd breek ik de code En Ren ik mijn vrijheid tegemoet…

Als liefde niet in staat is onvolkomenheden uit te wissen, rest alleen 't nemen van compromissen om hindernissen uit de weg te ruimen.…

Zijn zware geweten kocht hij telkens vrij volgens ruime regels met kinderpostzegels en de postcodeloterij de rest door te vergeten…

onverhoeds neemt eenzaamheid bezit, veegt alle woorden uit van binnen, waardoor niets rest dan... kille leemte…

De roos zo broos wil niet meer bloeien omgeven door vuil hoe kan ze groeien ze sluit zich en is voor altijd verloren wat rest is slechts dood en verdorren.…

Vang me als je wilt ik ben nu in je ruimte steek een vinger uit en ik grijp je hand om niet meer los te laten voor ik ook de rest weer voel…

een oogopslag leest boeken die gesloten bleven ziet jaren waarvan maanden geen seizoenen weten ongeopend zijn die stukjes leven zo voorbijgegaan de verhalen die nog resten zullen blijven staan het jagen van de dood krijgt nu betekenis het schamen en de spijt is dan de bekentenis…

"mijn poëzie is de best" althans, dat is wat je denkt maar je pen, schrijft niet beter dan de rest andere dichters worden ziek, je woorden zaaien snel paniek meestal door negatieve kritiek je relaas, verbale tekst veelal onderaan andere gedichten gezet ietsjes achterlijk eigenlijk een eigen tekortkoming… voor iemand met zo'n een dikke…

even stil bij dit gemis Vanmiddag stierf mijn kat Zes levens resten haar…

Rest, het slagveld van de dromen zal 'daar' ooit een eind aan komen. Of rest enkel nog de waan als de zin van het bestaan'.…

Knap hoor, daar is vast over nagedacht, rest alleen de vraag, hoe of het nu staat met de rest van de kinderen van de 'gewone ouders' die met een lager IQ ter wereld komen, of 'vallen' die sowieso in de 'lagere regionen'?…

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

verlichtende dromen weerspiegelen het zelfbeeld aan de gene zijde dienend als draagvlak om vergetelheid te bereiken wat rest is hemelse adem...…

in de tijd die haar nog rest leest ze over de geraniums heen de mensen op de brug wat heb ik toch vraagt ze elke vijf minuten dezelfde vraag wat heb ik toch…