Alle inzendingen over voor een koel

zien Alleen de adem van het koele meer Langzaam vult de aarde zich In een schemering van kilte De adem blaast zich voort Het koele meer heeft de aarde ingesloten...…

nachtbad, dat verdronkene, dat daggat, dat rondom dauwig gevoel, mijn hoofd is zo lekker koel.…

Hier wordt hondjes verlangen Wel erg koel ontvangen Bij het kennismaken Verwacht je hartverwarmende zaken Zoals de beest uithangen Koel Is cool.…

verdwaald in de sneeuw staat een boom onder een nevel van twijgen onbereikbaar in een dictaat van de tijd want per trein stuif ik langs koel bevraagd naar mijn plaatsbewijs…

groei op een nevelloze dag in ’t koele groen van nieuwe kweek…

De zomer is warm als een koel winterbriesje uit de herfst gewaaid…

Bij kaarsverlichting samenzijn hartstochtelijk ..de afscheidskus koel. [Senryu]…

koel en kaal kamers zonder verhaal muren die me omsluiten nog naakt en nieuw onbeschreven door het leven ramen kijken met geschrokken ogen naar beladen dragers levens verpakt in kartonnen dozen onwennig en ontheemd kamer na kamer ga ik begroeten kamer voor kamer trek ik aan plant behoedzaam de eerste sporen en begin eraan…

Het water is koel Pijn is daar als een heet mes De stilte verdooft…

koel en vol vangt zuster maan het licht uit licht…

De wereld is zielig maar ik ben niet prielig mensen zijn koel maar ik ga altijd op mijn smoel…

Opnieuw de nachten vullen met dromen hoog in de lucht vertrekken vogels richting het zuiden Het noorden blijft rood op je rug gloeit het vuur nog na koel vertel alles nog eens In de schelpen hoor je de smaak na alles morgen wordt vandaag verlicht zijn de aders van de stad…

In de koele ochtendbries Verwaaien mijn gedachten. Steeds als er een gedachte is, Glipt hij door mijn vingers weg. In stilte zoek ik om me heen. De koele ochtend bries verkoelt mijn geest. Dromerig staar ik voor me uit. En losse flarden van mijn denken Dansen in het rond, ongrijpbaar stil. Lachend kijk ik naar hun dansen.…

de Japanse kers blaast koele witte vlokken door de grijze straat…

Al dat jonge groen Als een koele zoen Op mijn ogen... En mijn hart bewogen Zoals toen...…

in de nu nog veel te koele lucht…

We hoeven niet achter elke onbaatzuchtige daad een koele berekening te vermoeden...…

koud en koel is Mei de appelboom laat bloesems vallen, wit als sneeuw…

Beschermd vals roofdier Moord wapens aan de slag Kil koel omgebracht…

- o, hartstocht van dit kil vergaan, in koele nacht, in koele maan. "en gij, die eens dit leven prees met sterke stem en harde keel, is dan het glanzen van uw woord bestorven en voorgoed teloor?…

maar wie kust het koele kale raakvlak dan? noodzakelijk een engel hij tuit toch de lippen al…

Als ik de herfst voel Van binnen zo leeg en koel Soms op die momenten Maak jij het in mijn ogen lente…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

Als een zomerzon die 's ochtends de bladeren streelt, hen bemint, koestert en van een koele nacht verwarmd, zo heb ik je lief.…

de kleuren van de lente laven mijn verdroogde ziel als een koel glas limonade op een zwoele zomerdag mei 2006…

koel neem ik afstand van de verte laat het verduisteren gaan ondergronds meert de dood mij een witte horizon aan…

In koelen bloede wist ìk te vergeven: vooral de haat in mij.…

Zo ben ik gebleven een vis in koel water.…

in zijn sluier Zacht omklemt het de kleuren Geruisloos zweeft de nevel Terug over het koele meer...…

ik laat je toe als een vlinder als lauwe lentewind als koele schaduw als je me maar vindt…