Alle inzendingen over vooraan OR achteraan

Ik sta al lang niet meer vooraan, als er stoeten door de straten gaan. Ik moet luisteren naar bomen en niet naar mensen, die komen. Ze komen, de mensen, en gaan voorbij in gelederen van dwazen, maar de elite onder hen, voor mij, zijn zij, die in koperen buizen blazen. --------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

Hem zouden wij het allemaal wel gunnen, Als leider naar de eindstreep in Milaan, Maar deze keer, hij reed nog goed vooraan, Ging Dumoulin geweldig aan de dunne. Zo kreeg zijn roze trui voor ieders oog, De zeven kleuren van de regenboog.…

De kloof is schrijnend de rijke man en Lazarus aan de poort maar och je weet niet beter ik loop verder door de vervolgde straten op zoek naar mijn huis mijn naam mijzelf noemen één wegwijzer gaat mij vooraan Noem mijn naam…

De “Oude Dame” ging er achteraan.…

Hoe zo, het *S*ocialisme verkwanseld Die zo omhoog gevallen Woutertje Bos Allang geheel van Marx, doch niet van God los Tóch de *S* bevochten, er uit geranseld En, had er niet zonder die S-jes vooraan, Leven, Werken en twee keer 'Amen' gestaan?…

OP prinsjesdag dit keer dus niet vooraan. Bacteriën hebben de man geveld, Hij is een week of twee pantoffelheld; Jan Peter heeft geen been om op te staan. Hij wordt nu na de paarse Kok-epoque Gekweld door door stafylo- en streptokok. ...Balkenende is geopereerd vanwege een onsteking, veroorzaakt door stafylokokken en streptokokken...…

Ja, voor zo’n klusje staan we weer vooraan. En dan vergeet ik nog - u ruikt al lont? – Er zit daar goud en olie in de grond.…

Mijn zusje voorop, mijn vriendje erachter en ik achteraan, duwend. Jij bent nog niet in beeld want ergens anders in je eigen eenvoud. Het zijn de jaren dat alles simpel is en eenduidig, lang voordat we het zelf moeilijker gaan maken dan het is, om dan nu weer langzaam terug te keren naar de eenvoud met elkaar.…

die kwetsbare man voor me met twee dochters naast zich een priester leest de mis de gesloten kist staat vooraan vier mensen steken kaarsen aan een hand streelt het grijze haar langzaamaan knapt hij voelt het echte breekpunt na vijftig jaar bij elkaar…

achteraan zitten in die veel te grote klas kijk ik naar de klok wens dat het half vier was dan zo snel mogelijk naar mijn te kleine fiets voordat ze er aankomen als eerste zijn, is tenminste iets trappen zo hard als ik kan rij steevast door rood licht moet ik razendsnel thuis zijn en gooi de deur keihard dicht…

je zomert zacht tot rijke oogst na volle lentebloei de vruchten rank en groen veranderend in rood na rijpingsgroei je toont het vuur van zon in blossen op je huid maar achteraan hangt toch mijn lievelingsfruit een strijdster die pas langzaam lijkt te kleuren de schaduwpeer die in haar laatbloei het lekkerste zal geuren…

alles wat je verloor ontvang je dubbel terug in liefde voor jezelf gaat alles door zo mag je aan de zijlijn kijken mag je achteraan sluiten hoef je niet meer in prestatie te vergelijken want alles wat je wint of al gewonnen had mag je openbaren je bent niet onbemind er is zoveel betekenis ondanks verlies wees dankbaar voor de verbintenis…

de mensen gingen snel opzij en zouden lopen gaan als ik bij een kassa stond dan stond ik snel vooraan. Maar ach ik kan niet brullen wat mij zeer betreurt zodat ik telkens wachten moet op mijn eigen beurt.…

In mijn zondagse broek zit nog steeds die knik van het vele knielen op mijn plek in de kerk vooraan in de hoek Als ik vraag aan de pastor wilt u 'm voor mij strijken weet hij van geen wijken en zegt: 'dat is niet Gods werk gaat u maar een nieuwe kopen naar de winkel is het maar vijf minuten lopen'…

heb alles uit de kast gehaald de pronkstukken vooraan ze ogen overjarig maar waren in die tijd het beste wat ik had wat dozen snuisterijen gelabeld met herinnering aan feest vakantie en partijen overzie de delen van mijn leven het is niet alles wat ik heb kom kijk me aan neem mijn hart en ziel laten we samen verder gaan…

De klanken van de zomer, zoemen voorbij mijn raam De lichte tonen beroeren het gras De muzieknoten van de herfst zijn in aantocht Te horen aan de blaadjes die vallen De zware galmen van de winter, komen er achteraan Maar voor we ’t weten, zal de symfonie van de lente Weer hoog in de top veertig staan.…

Iedereen bewonderde zijn weidse blik - zoals díe uitkeek over het landschap bergen, dalen, bossen en meren woestijnen en oceanen onafzienbaar als ze waren toch hélemaal in zich opnemend die blik die zei: pas als ik dat allemaal belopen bereden, bevaren heb en daar dan ben, dáár daar helemaal achteraan, weet je wel dan ben ik er -…

Twintig stenen op een rij zo klein, zo koud en er komt er een bij hun plaatsen ik tel ze hun namen ik spel ze de letters en woorden die hen toebehoorden vervagen in dagen en harten en hoofden die ooit beloofden vergeten het weten van het korte bestaan helaas mijn lief helaas je ligt niet meer vooraan.…

haar naam begint vooraan het alfabet mijn naam begint met een zet het vormt een reden om samen te zijn zij is de druif en ik ben de wijn ik ben de dichter-fotograaf en lul maar het begin en eind de dingen aan elkaar geen suiker, bitter zoet en aspartaams vul jij me op, jij bent de uren gaans…

De graaiers van ING graaien weer Ten koste van onze belastingcenten Men zegt vanwege de concurrenten Die graaien ook, alleen nog meer De kredietcrisis is nog niet voorbij De graaiers staan weer vooraan in de rij ------------------------------------------------------- De Volkskrant 18-02-2010: ‘Bonuspot ING groeit weer fors’.…

fraai bouwde hout zijn blokken tegen de oplopende buitenmuur de kleuren al gespleten voordat de stammen zijn vergeten nog ongeringd klinken de jonge basten met nog slanke onvolgroeide kwasten alleen de droge grond ver achteraan draagt weerbaar hout dat muziek in alle koren laat horen…

men moet studeren op woorden zoals vogel en vergiet spreek ze uit en kijk naar de horizon die versluiert in mist en regen de woorden de sluier de mist de regen de zon in de verte een station en treinen die aankomen en vast ook wel weer vertrekken loop er achteraan en zwaai naar iemand waarom deed je dat en waarom was…

ik loop waar jij wilt gaan kom er steeds twee passen achteraan ik burka ogen zonder lijf zodat mijn wit voor andere mannen steeds verborgen blijft jij straat ontmoet in vrijheid vrienden ik beheer het huis hoop in thuis jouw liefde te verdienen…

de altijd dronken tweelingbroer van N kon niet meer op z’n benen staan had zoveel gezopen was weer veel te ver gegaan hem rest alleen nog het kruipen hij kon geen stap meer lopen noem het nu schuivend sluipen N schaamt zich: dat ik daar toch familie van ben niemand die nog op hem let want hij blijft nu voor altijd achteraan in het…

De witte wind holt vast vooraan. Het is geen gaan, maar jagen dat ik doe. De schaduwen dansen voor mij uit, en wil ik wel, of wil ik niet, een ruisend lied wordt spelende mijn buit. De vrije wereld zwerf ik door, door hei en wei, langs kant en kust, en tril van lust als ik een jager hoor.…

. ----------------------------------------- De ware pyromaan licht nooit zijn hielen, Trots op de melding die hij heeft gedaan Staat hij bij elke brand geheid vooraan, Wat kan een pyromaan wel niet bezielen? Want pakken doen ze hem toch op den duur, Een pyromaan, die speelt gewoon met vuur.…

ze bloeien allemaal maar de grootsten staan altijd vooraan prijzen zich met kleur en blad de hemel in wat achteraf in minder goede grond de kleinen saam gedromd wachtend op het licht een fletse gloed op het door strijd getekende gezicht een enkeling tracht op de kale rots te overleven bloemen hebben zij niet weg te geven…

je valt als een druppel in stilte meegaand vormt parabolisch traagheid vooraan spat zacht uiteen in duizend segmenten die ieder je vlucht in vrijheid herdenken tolt en draait in bewegen kaatst onderweg de wind heb je tegen dan stroom je samen tot een groter geheel ook voor jou zijn de spatjes net even te veel…

Genazel, geneuzel, genezel Zei de heks en zocht naar de juiste spreuk Gekwazel, gekweuzel, gekwezel Vervolgde ze en leunde tegen de beuk Geronkel, gekonkel, gekakel Riep ze er achteraan Geponkel, gelonkel, gelakel En de spreuk was gedaan Ze gooide nog wat kruiden In de grote toverpot De pot begon te koken En klaar was de stamppot…

je spint de stukjes wol die jij hebt vergaard langzaam draait de draad in kleuren van de dag jouw hand bepaalt de dikte in het strelen een enkele breuk is snel te helen zonder druppels bloed je zet de klossen op een rij klaar voor het weefgetouw maar als ik door jouw handen ga zet je mij altijd vooraan…