Alle inzendingen over voorgevoel OR ontmoeting OR tijd

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Je bent gestorven Ik ben te laat en kan niet Terug in de tijd Ik lift met de tijd mee En ontmoet je in de dood…

Uit de chaos van lakens en voorgevoel opgestaan, gordijnen open, de radio aan, was plotseling Scarlatti heel helder te verstaan: Nu alles is zoals het is geworden, nu alles is zoals het is komt het, hoewel, misschien hoewel, tenslotte nog in orde. ---------------------------- uit: 'Zeepost', 1964.…

Aan de rand van het aflopende land De lichten Zijn duisternis Maar het was halverwege dat ik naar rechts keek En hem zag komen In zijn zwart met witte pij Terwijl hij me in stilte voorbij ging Liet hij me achter met mezelf op mijn eigen verlaten eiland Onderweg naar waar de lichten licht zijn…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…

ik krijg geen vat op jou jij mysterieuze vrouw je hebt speciale trekjes zoals ook die binnenpretjes wanneer je kijkt naar mij dan voel ik wat gevlei je ogen branden vuur en je lach is puur natuur je woorden laten dromen maar zover kan ik nooit komen op die plaatsen ver van hier voel ik in gedachte het plezier je bent net zoals het…

samen, om in het zoutste bad te baden, tranen werden een rivier waarover ons tijdloos veer bewoog, en door een tegenwind, die altijd loog in holle vaten met leeg geluid mochten ervaren uit de heldere irissen van beider oog, jouw toekomt en mijn verleden verblikten in elkaar het maakt niet uit hoe we die plek gaan noemen of we deze ontmoeting…

Ik zie je door dikke druppels op de ramen, mijn engel van lijn 8. Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht, slechts de spiegel en het donker brengt ons samen. Ik staar naar natte stadse straten, naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd. Een regenspoor dat mijn beeld misvormt laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten. Neonlichten…

alsof een oog in een kijkdoos kijkt schoonheid ontbloot in kleine ogenblikken van verwonderd zijn appelkleuren en de dansende geur van het meisje dat kijkt mij nooit ziet als buitenstaander zoals ik haar alsof ik haar in dezelfde oogwenk ontmoet en verlies…

Een oponthoud in de tijd men wijst naar hem een venster klappert zwaar ergens een lamp schraal licht alles is stil. Ik ben het die door de straat loopt langzaam dromend ontmoet de ander in mijzelf de man kijkt in mijn ogen samensmelting....., twee onbekenden die voor elkaar geschapen zijn.…

Nu trof ik daar, de resten van een maaltijd aan in jouw land is naar nu blijkt, dus ook een tijd waarin alle wonden kunnen helen.…

Voorgevoel en weten, wat er komen gaat, angst, pijn , verdriet, is wat het achter laat. Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

De tijd fluistert zonder herhalingen de woorden die haar wiegen als het kind dat droomt wat haar tijd weer zal ontwaken als ze in de cocon van haar droom haar dood weer ontmoeten zal…

geen idee of voorgevoel nooit gedacht of durven dromen dat het met ons zo ver zou komen ruzie strijd haat en nijd verbannen verstoten is wat ik voel weg de glans weg mijn doel geen gezin geen samen zijn leef ik op herinnering blijf ik eeuwig van jou houden en hopen op hereniging…

Ontmoeting en begroeting Een niet te scheiden daad Tijd voor nieuwe versterking Zoals dat in het leven gaat Een daad voor samenwerking…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het verlangen daar iets nieuws te ontmoeten spiegelt zich in het heldere water; integer en in een transparante ontmoeting met elkaar. Een transparante verbondenheid in een ontmoeting met een verbeelde toekomstige tijd. Die de grijsheid van een ver verleden op een gewenste verjonging voorbereidt.…

weest u er op voorbereid dat u te eniger tijd de vrouw van uw dromen zult ontmoeten maar beseft u wel dat u dan op dat moment uw zelfbeschikkingsrecht naar de vaantjes hebt geholpen…

Neen, voorgevoel. Opnieuw vergeefs gewacht. Vergeefs. De zesde die hem nog niet bracht. Voor 't laatst, voor 't laatst. Zelfs dit ging dus voorbij. Voor 't laatst. Ik sta verlamd. Verlamd van schrik.…

De boer schrok zich die avond lam: een trein die door zijn weiland kwam had hij gehoord. Toen was het weg. Het was niet waar. Pas twee jaar later is er daar een trein ontspoord. Ook iemand zag, terwijl hij sliep een auto zinken in het diep, een heel gezin. Precies de plek heeft hij gezien: de auto reed een dag nadien het water in. Soms…

De uren raken niet verder of meer, zoals roesten gaat, gestaag maar onzichtbaar door verblindende traagheid gestold staan de cipressen rond de rimpelloze vijver ze leest roerloos in de bladstilte van de verkoelende avond veraf dooft een licht ze sluit haar ogen om beter te zien en dan wanneer de totale onbeweeglijkheid poëzie is geworden…

Ik was Abba al voorbij maar Abba haalde mij in het was een jonge dag de dag voordat jij kwam het was zo'n dag dat iedereen je aankijkt en gestalte neemt en: bewogen de gordijnen in de deur er was geen wind knikkend zakte iets opzij een vloed een flakkering van licht in het licht een zingend kleuren van de kleuren naar zichzelf het was de dag…

Voorgevoel. Vrouw naast man. Stoel naast stoel. Je lacht te laat. Ik droom ervan. Een hand waarin je hart slaat houdt me tegen. Blijf, blijf. Pulseren wordt mijn enige bewegen. Je blijft doordat je gaat. ------------------------------ uit: 'Het meer in mij', 1986.…

Ze zegt: mijn wens komt uit en ga mee We stappen erdoorheen met ons twee Zij voelt zich glanzend en verheven maar dan die gedachte die haar doet beven dat de tijd doortikt in haar hoofd dat in een opwelling haar geluk wordt beroofd Alsjeblieft, houd het vast Ik wil dat je op je geluk past Alsjeblieft, ga niet naar binnen en volg niet die gedachte…

Als het tijd is om te gaan slapen kijkt je teddybeer -nog steeds- je met een gestoorde glimlach, een rare giechelende lach aan, je bent bang en wil weg, maar bent aan je bed vastgeplakt.…