Alle inzendingen over voorjaar OR schroom OR droom

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind...…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Er is geen dood zonder herleven, geen hunkering die enkel wacht; want alles is met al verweven: het voorjaar met de winternacht. Maar eerst moet er nog stilte zijn, verbeiden van wat zich zal tonen en soms doet dat verlangen pijn - we schromen daarin lang te wonen; de bomen zijn al aan ’t herleven, dus wat geduld, wat meer dan even.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Wanneer ik oplos in de droom, die ik nooit droom, wek mij dan niet, maar gun mijn slaap dit recht. Denk niet van mij, dat ik voor waarheid schroom, ik wist maar al te vaak: dit is niet echt.…

Doldwaze schuldbekentenissen uitwaaieren over dromen en dan - met het zand tussen de tenen - een rondedansje maken.…

dood, het heeft zich uitgeput en laten kussen in de langste nacht en verlaat ons zonder schroom.…

Het vergt royale durf vermeend geluk te vatten als broosheid wordt getest. Wie huivert niet voor scherven? Wankele woorden verbreken de betovering, de tong krijgt het verwijt terwijl de geest mankeert. Verborgen angsten vergrijpen zich aan rede, ontreddering alom, koorts leidt slechts tot ijlen…

kom schuilen onder het bladerdak loop met mij het schaduw pad weg van het helle licht dat genadeloos je zorg en pijn beschijnt een kleine pauze op een omgevallen boom samen praten zonder schroom in delen vallen lasten van je schouders die doodmoe van het dragen zijn met een gestrekte rug weer terug in het licht waar de zon schijnt…

schouders, rechtvaardig in dit vergeten land achter een onzichtbare horizon zonder jou, kan ik niet leven en niet dromen daarom schrijf ik dit gedicht zonder te schromen zie ik wat jij hebt aangericht de glimlachglans op jouw gezicht ik blijf wel bij je in mijn dromen als die weer komen blijf jij maar bij mij in jouw dromen…

van mijn dromen…

haar oogopslag zegt meer dan woorden kunnen zeggen haar handgebaar legt uit wat hij niet uit kan leggen haar warme lijf verdringt zijn allerlaatste schroom haar zachte stem verwoordt zijn allermooiste droom…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

als tussen droom en werkelijkheid geen scheidingslijn meer loopt en zonder schroom de wenselijkheid aan realiteiten wordt geknoopt dan kan de vraag het antwoord zijn op wat ik eigenlijk wil… en valt vandaag het menselijk brein in slaapstand eindelijk stil…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij haar tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan.…

een gedicht geschreven op een gebruikt servet om je mond mee te deppen zonder schroom om iets in te vangen voor een droom een gedicht geschreven op een servet mag heel eenvoudig hoeft niet in 't net…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Spinnende poezen Op zonovergoten muren De eerste mieren onder mijn deur Ik weet ik ben wellicht te oud Maar in een zotte bui Koop ik een jeans met designerscheur Flanneer door stadsparken Met intense geuren Vind mezelf weer uit Op een laat terras Veracht de nacht Die straks Alles weer verdrijft In aanzwellende duisternis En ik, ik proef…

Het lijkt nog koud De weg voor je Het laat je goud Smelten Rivieren meanderende je tegemoet Kabbelend traag Waren we nog hier En daar waar gezichten Vervaagde…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is dat in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist de winter zijn ontkomen…

zoek de koelte bij valavond onder mijn luifel drink op het terras uit mijn glas het klaarste water nestel je zonder schroom in de holte van mijn hand schuif je kussen om vannacht te dromen tegen mijn duimmuis aan leun een beetje zomaar tegen me aan.…

Maar geef me jouw hand en dans met mij op deze vloer verdwijnt de schroom wij tangoën en walsen met passie het leven is liefde en een droom geef me je hand laat niet meer los dan vrijen we naakt onder een boom onze stille getuigen zijn elfenbankjes doe het nu maar wek mij niet als ik droom…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de winter zijn ontkomen…