Alle inzendingen over voorjaar OR wachten OR mens

de krokus lonkte naar de prille zon en gaf zich vliegensvlug verhit gewonnen het ging dus over, spel te snel begonnen de bloem wou enkel weten wat er kon het voorjaar brengt ons vreugde dichterbij de mens is zonder winterkleding vrij…

Treurig dat deze knoppen hetzelfde lot te wachten staat, denk ik nu, als een gedicht dat zich uit de knop wringt en kleurt en volwast tot in de een na laatste regel waar ergens een parkeerplaats wacht en gemeentewerken ongeduldig met verdwaalde bladeren korte metten en herfst maakt.…

laat het voorjaar komen met de bloesem alle vogels het gras in flauwe ochtenddauw de witte nevels over velden fietsers fluitend over dijken mens je gaat anders kijken je klamme kater wordt een roes in de Katzenjammer Blues…

nog een flinke slok nostalgia vanuit de bleke bodem van de fles na de herfststorm wacht de winter nog een laatste bundel zonneschijn vanuit een zwaarbewolkte lucht na de regen rest het wachten nog een allerlaatste broze glimlach van een vochtig bladverliezend bos na de kaalslag volgt het frisse groen tot het voorjaar oude troostboom…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Opvallend is het dat; we mensen eren wanneer ze sterven, mooi is het natuurlijk wel om mensen in de volle zon te zetten en wie weet: kijken ze vanaf een wolkje mee, geen mens kan het zeggen en ook ik, heb geen idee!…

buitenshuis de winterwind sneeuwt monotoon slaan geborduurde ijsbloemen op het raam het ijskristal dat bijt op ingelijste achtergronden gevuld met licht nog tevergeefs bij het raam wacht mijn stoel op een plezierig voorjaar waar alle vogels wijselijk fluiten vogelvrij…

Wat kan ik zeggen - is niet alles al gezegd van hoop en vreugde, lente en gedicht en ook van 't wachten op een nieuw bericht waarin de liefste heel zijn liefde heeft gelegd? Maar plots schijnt weer de zon boven de bomen en weet mijn hart dat 't voorjaar zal gaan komen.…

Men moet als men zich wil verrassen in de herfst gedachten planten in de grond van zijn bestaan en dan een winter wachten want in het vroege voorjaar komen uit omhooggestuwde aardse hoop dan woorden op welke woorden?…

Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer zal ontspruiten. Van binnen ziek en vermolmend wacht hij berustend totdat hij na de dooi wordt gerooid. Zijn ontloken zaden, weelderig gegroeid, tooien zich in het voorjaar weer met volle bloesempracht.…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang.…

Wacht tot het voorjaar, zeg ik, sluit je ogen, tel tot tien en haal dan onverschrokken de jonge vogels uit de goot, hun nesten. In de berm. En kijk en luister naar het geluid van rook in een zwerm. --------------------------------- uit: 'Parmentier', 12/3 2003.…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

Die al zo lang Zijn eigen ik is Kwijt geweest, zoekt naarstig Naar wie hij geweest is, Wie hij geweest zou kunnen zijn, Naar waar hij gewoond heeft; Een steen kiest hij uit Om in contact te komen Met de materie, in haar Te vinden waaruit hij bestaat: Hij pakt de steen, legt zijn Hand op haar, en voor hij Begonnen is met het…

De blauwe regen op ons pleintje, toont zijn overdaad aan tere bloesems, in wel duizendvoud. De mezen in het hokje aan de muur vliegen driftig af en aan met voedsel voor hun kroost. En beide kanten van de straat, omzoomd door boompjes, met hun bloesems laaiend rood. Het grasveldje barstensvol met madeliefjes, die hun gouden…

Nu ben ik zelfs het voorjaar vóór. Ha! Had je maar eerder moeten beginnen! Brandnetels beheers ik, zelfs bomen kan ik voorkomen, paarse hemabollen rollebollen tussen lieve vrouwe - Zal ik voortaan wat meer in de pas, wacht even, straks smeed ik nog sonnetten, nee het moet niet gekker…

de sneeuwval plukt voor even geen woordendans meer voor me uit in utopia van dit sei zoen een slepende winterbalade die rechtstreeks naar beneden valt die verstild dicht, de passie zucht om het hart van heimwee een ander pastel zoent het voorjaar met warmte (zoals ik denk) en wacht af zoals het is op een andere tijd om te zoenen…

het vuur verwarmt verbrandt twijfel tot zwarte rook de regen dooft niet zij vormt slechts plassen de tuin dampt ontsteltenis hier was onze grond wacht zij of verwacht zij langzaam schrijdt de tijd voort zonder een geluid ons vuur verbrandt dit voorjaar we dachten het woordeloze uit te kunnen drukken in omhelzing…

Ik wacht totdat de vlinders gaan komen en zuig dan jouw nectar in mijn gulzige mond. Het ochtenddauw glinstert op je kelken en wacht totdat de zon je natheid sublimeert. Uitgeslapen stap ik over spinnenwebben van dauw het voorjaar tegemoet.…

teer wit het weer het vertakte uiterlijk van diverse struiken trotsgrijs torenen de populieren hoog boven de verzilverde elzen en meidoorns uit oprit met wilgen doet een boerderij vermoeden waar mist triomfantelijk hangt onzichtbaarheid bevroren stuiptrekking is van verlate winter voorjaar aflossing van de wacht…

Ik heb me niet gedrukt de haagjes en de randpalm de grasbanden alles wacht alles wacht op de zon om lente neer te zetten. Ik heb mijn handen aan de tijd toevertrouwd.…

ik ken de wereld niet zoals mijn ouders haar zagen nog bewoond door de ongerepte rijke natuur het waren de verbouwingen en de velen afbraken die mij vormde tot de mens die ik voor hen was in menig boek zag ik het prille voorjaar de velen knoppen bovenaan aan de stelen het zou zeker nog wel enkele weken duren voordat ze in volle glorie aan…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

boven het voorjaar schemert een zwarte wolk waarachter Hades op zijn Persephone wacht na het groei- en bloeiseizoen trekt hij heerser van het dodenrijk haar zijn onderwereld in niemand hoort haar schreeuw als ze in de duisternis verdwijnt niemand hoort haar als ze praat over dingen die niemand ziet niemand hoort haar…

Je bent maar een mens een lichaam en gedachten en toch ben je alles wat ik wens op jou heb ik zitten wachten…