Alle inzendingen over voorspelbaar OR levensloop OR tevreden

ik mag de koe wel die het gras bewoonbaar maakt traag en telkens weer opnieuw het geritsel op de grond wanneer dauw slingert langs roze randen breed het kiezen, het keren van de dag en wanneer de wind naar avond waait, de boezems plukt uit malse twijgen wacht zij geduldig op de maan zonder vragen naar het verleden ze keert naar…

wees die wie je bent zei moedertje natuur ook al ben je anders van kleur en van structuur het maakt jou niet minder prachtig de zon gaf kracht de maan gaf rust de wind gaf liefde de regen liet groeien de bijen en de vlinders kusten de hyacint zo voelde die zich heerlijk op haar plekje stralend want het is haar stekje waar ze tevredenheid…

Liggend in de zon Terwijl ik snurk van genot Ruik ik het pas gemaaide gras En voel ik zonnestralen branden In de verte hoor ik vogeltjes fluiten Auto's hoor ik toeteren En motors hoor ik ronken Voorzichtig open ik m'n ogen En kijk tevreden naar de blauwe lucht Ik word geroepen Het eten staat klaar Ik sta op en rek me uit Voordat ik van…

Hoe langer mijn armen hoe verder mijn dromen reiken zullen, maar wat ik echt zoek is dichtbij: de eenvoud van tevredenheid. Dan pas kan ik gelukkig zijn.…

Waai uit over velden en bossen in triomfgeschal van hoorn als blaasmuziek of zachte harp streling van zintuigen laat horen jouw intense drang te genieten bevredig ons verlangen met rust in toonaarden van velerlei klank wanneer licht de dageraad kust tot de avond vervult met dank de dagen zijn gevuld met liefde.…

Trays vol Spul hebben Wij verkocht Vandaag aan Afnemers Van groei en bloei Kleur onontbeerlijk Geur tegen de sleur Van elke dag Deze dag zij geprezen Want wij eindigen tevreden Met patat Opgedragen aan Arien…

Tevreden zijn is niet altijd makkelijk in stilte maar zodra er reden is voel je het dat er iets is iets wat tussen jou en mij duidelijk is.…

de kortste weg naar blijvende tevredenheid is minder bezit…

De lente kwam stilletjes aan Ons humeur was blijven stilstaan In het duistere van de wolken Nu gaat ons hart weer open.…

Het klinkt misschien stom maar ja hoe zou zoiets nou eigenlijk heten echt hij zou er geen naam voor weten maar hij is toch tevreden en kom daar heden ten dage nog maar eens om…

Ach, ik moet maar tevreden blijven, we waren immers vijftig fijne jaren bij elkaar.…

'Vertrouwen spruit voort uit BETROUWBAARHEID een beetje voorspelbaarheid en HARMONIE tussen... WOORDEN en DADEN'…

dorstig lik ik de woorden van jouw lippen eet vol zinnen uit je hand het vraagt me niets maar geeft een uitgesproken kans om licht uit donker te zeven heel even, geborstelde woorden te bewegen in vervoerende klank de luister van het ritme proeven kloppend aan mij flank…

Een oude scheve boom Staat om te vallen Over een watertje gebogen Honderden twijgen houvast Ik zie kikkers drijven Gezegend met bolle ogen En gladde waterdichte lijven Loerend zonder mededogen Niemand kan vermoeden Waar wortels ooit begonnen En argeloze bonte bloesem Blijft bestuivers lokken Bronnen staan niet stil De herfst blijft…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…

De slagbomen opgeheven kruisen de wegen elkaar zoekt het hoofd gezelschap Hij Banen haar gedachten zich een weg naar de andere einder een verwant van de ziel De wegen lopen gesmeerd kennen de bomen één voor één gaan uit elkaar komen elkaar weer tegen De slagbomen neergelaten een stop bij…

In blakend goud ontmoet ik jou aan het eind van mijn eerste levensjaar al zie jij er ouder uit geef ik je toch mijn hand en vraag je om voor even mijn moeder te zijn niet te lang, want moeders sterven voor je ze kent en het geluk wat ik lees in het venster van mijn buurman is gelijk vaders troef, de kaart die hij nooit heeft gehad afscheid…

Moeder en dochter zien toekomst en verleden – in elkaars ogen.…

Naam, geschreven met louter letters Zo kaal en droog Waarin een naam zich openbaart Naam, galmend in een gewelf Meegenomen op de golven Van de tijd die nooit verjaart Naam, geschreven in het leven Vol van vuur Een naam zoals die na de dood nog rondwaart…

Voor het hoofd stoten, aan dezelfde steen bezeren. Ten hele dwalen en ten halve keren. De kronkels volgen en de hoeken afsnijden. Recht door zee, gejaagd door het getijde. Te kiezen en te falen, met vallen en opstaan. Om op eigen benen van A naar B te gaan.…

ik dacht een rechte levenslijn te weten geboren, school, het huwelijk, de kinderen, het werk, de ouderdom, de dood zoals op school geschiedenis van links naar rechts de data van gebeurtenissen waarin de hoogtepunten van de strijd zijn aangegeven, de triomfen van het leven, de heldhaftigheid maar niet de begraven nachten de weeën van het…

Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Dapper door Scylla en Charybdis gaan Een haven of een baai vinden vooral Soms vaart zij in een fuik, loopt in de val Dan heeft ze averij, scheurt haar bazaan Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Loopt averij op en gaat door een dal Ze dobbert…

in het heden waarin ik leef herhaalt zich aldoor mijn verleden de smalle dreef van gedragen hoop slingert tussen mens en dier tussen het aardse en hemellicht, het is de levensloop het gaat zoals het gaat in hoeverre kies jij of ik ervoor wil je het zien aankomen; we leven toch aldoor in dromen of in het roepen dat ik alsmaar hoor ik…

Weerklank aan mijn deuren Er zingt terloops bewust Een aanraking en geuren Mij wakker gerust Dit is het verhaal Banaal sensationeel Opengeklapt totaal Gecomprimeerd intiem universeel Belerend of gekscherend Over wat er hoe dan zit Waggelend of marcherend Elke som blijft dit Feitelijk en tragisch Geheimzinnig uitgelegd Beeldig beleefd…

In ’t ogenschijnlijk rechte laantje Waar ik sinds ik ik ben loop Zijn de bomen blijven bloeien Leeft er angst en zingt de hoop De takken van weerzijden Raken elkaar in top Nu is dat simpeler onderscheiden Er zit geen hullend blad meer op Bijna aan ’t end gekomen Je zal het altijd zien Rest een brugje te dromen Van verder moeten of misschien…

het leven wordt getekend door natuurlijke seizoenen daarbinnen, in mij, werkt ook de wet van komen en gaan van telkens vallen, terugtrekken maar het kan ook rijpend zijn of vernieuwd weer opstaan ook al is dit bij ieder bekend toch is het niet zo, leert de ervaring, dat men daar aan went eb en vloed schetsen een verklaring, en dag…

wel grenzen verleggen immers dat drijft een mens voort terwijl om je heen muren worden neergehaald of gevoelens in de grond worden geboord of aan het hart worden gepaard in diversiteit en zo de toon van mijn leven op unieke wijze wordt vertaald soms denk ik, het is mooi geweest, ik zit mijn de tijd verder rustig uit in een ambivalente tevredenheid…

nu ik bijna weer de jeugd nader en de jaren achterlaat ervaar ik beter de vreugd in de veelvoud van eenvoud en minder de veelvraat die op de verslavende zuchten van mijn wegen heeft ingewerkt en vind ik tussen kaf en koren het onaantastbare prille zaad dat niet meer door onnozelheid zal vluchten maar enkel verstild, blijvend in zonlicht…

Ritselend bamboe omsluit me, ik kijk omhoog – en volg de vogels.…

wat ik je zeggen wilde verstilde in de taal die ik liefheb grenzenloos vervlogen dat wel het is de beweging achterwaarts in een diep gevoel ja, ik weet dat mijn bestemming verloopt langs die ene weg, een enkeling begrijpt wat ik bedoel ik was nog kind toen het zich openbaarde, maar hoe te gaan ik zat daar in het gras wist van heg…